Najlepsza literatura piękna tego tygodnia: RUTH Kate Riley, I WANT EVERYTHING Dominica Amereny, DUSK Robbiego Arnotta

Ten niezwykły debiut został najwyraźniej oparty na doświadczeniach autorki związanych z dorastaniem we wspólnocie religijnej i śledzi losy tytułowej Rut od dzieciństwa do macierzyństwa i dalej.

Urodzona w 1963 roku w społeczności anabaptystów w Michigan , jej historia życia toczy się epizodycznie. Są jednak pewne stałe punkty, jak choćby wspólne „Sklepy”, które oferują wszystko, od urodzinowych smakołyków po regulaminową bieliznę.

Własność prywatna i telewizja są zakazane, a wręcz przeciwnie – Ruth, której bohaterką jest Simone Weil, daleka jest od potulności i łagodności. Nie widzi jednak powodu, by wyrywać się na wolność, tak jak robią to inni.

Jej wyniszczająca depresja poporodowa jest tym bardziej przejmująca, że potraktowano ją w sposób eliptyczny; podobnie jest z jej złośliwą i kapryśną radością, która rzuca poświatę na tę powieść niczym światło słoneczne przebijające się przez chmury.

W obliczu kontrowersji wokół The Salt Path, ten pełen zawiłości, wielowarstwowy australijski debiut wydaje się szczególnie aktualny, satyrycznie zgłębiając tematy oszustwa, przywłaszczenia i bezsprzecznej pisarskiej ambicji.

Nasz anonimowy narrator to pełen nienawiści do samego siebie pisarz z Melbourne , który po pomyłce odkrywa, że w jego ręce trafia nieodparty sensacyjny news.

Dziesiątki lat temu Brenda Shales – znana i kontrowersyjna autorka dwóch sensacyjnych powieści – zniknęła, skazana za kradzież materiałów. Ale kiedy nasz narrator odkrywa, że Brenda mieszka w pobliżu, a Brenda myli go ze swoim dawno zaginionym wnukiem, zdaje sobie sprawę, że podtrzymywanie kłamstwa może zaważyć na jego karierze.

Brenda to niezwykłe dzieło, a pozbawiony zbędnych szczegółów fragment wypowiedzi dziewczyny narratora na temat jej matki („opiekunki córki”, jak z zadowoleniem określili to komentatorzy) rodzi kolejne pytania na temat sztuki, etyki i historii, które wszyscy sobie opowiadamy.

Czwarta powieść cenionego australijskiego powieściopisarza Arnotta to pełna przemocy saga opowiadająca o losach trzydziestoparoletnich bliźniaków Floyda i Iris.

Potomstwo rodziców-przestępców, deportowanych do Nowego Świata, z niesławnym nazwiskiem, uczyniło z nich wyrzutków na koniach, skazanych na trudną egzystencję. Kiedy więc słyszą o Dusk, ludożerczej pumie, za której głowę wyznaczono nagrodę, pokusa jest nie do odparcia.

Choć czas i miejsce pozostają niejasne, wszystko inne jest przedstawione żywo, w tym oszałamiający, monumentalny krajobraz: postać sama w sobie, która zdaje się nawiązywać do dawnych zbrodni i zagłady, niepokojąco usłana kośćmi.

Tematy takie jak kolonializm są potraktowane nieco skrótowo, a momentami wszystko wydaje się zbyt uporządkowane. Nie mniej jednak jest to wciągająca przygoda.