Tak mózg rozumie różnicę między snami a rzeczywistością

Naukowcy od dawna wiedzą, że obszar mózgu zwany zakrętem wrzecionowatym jest aktywny zarówno w czasie oglądania obrazów rzeczywistych, jak i wyobrażonych. Jednak badanie to wykazało, że poziom aktywności w tym obszarze odgrywa kluczową rolę w określeniu, czy mózg postrzega coś jako rzeczywiste.

Zakręt wrzecionowaty bierze udział w przetwarzaniu wzrokowym wyższego poziomu, takim jak rozpoznawanie twarzy i percepcja obiektów. Według badań sygnał w tym regionie jest słabszy podczas wyobraźni, podczas gdy jest silniejszy podczas rzeczywistej percepcji. Mózg interpretuje aktywność powyżej pewnego progu jako „rzeczywistą”.

Aby osiągnąć ten wynik, naukowcy pokazali lub nie pokazali linii ukośnych na dynamicznym ekranie 26 uczestnikom i zapytali ich, czy widzieli linie, czy nie. Jednocześnie uczestników poproszono o wyobrażenie sobie pewnych linii. Czasami te wyimaginowane linie pasowały do ​​rzeczywistych linii na ekranie, czasami były inne.

Naukowcy odkryli, że gdy wyobrażone linie odpowiadały liniom faktycznie widzianym na ekranie, uczestnicy myśleli, że widzą linie, mimo że na ekranie nie było żadnych linii. Innymi słowy, gdy mózg wyobraża sobie oczekiwany obraz, postrzega go tak, jakby był prawdziwy.

Monitorując aktywność w różnych obszarach mózgu za pomocą obrazowania fMRI, stwierdzono, że zakręt wrzecionowaty był zawsze aktywny zarówno podczas postrzegania wyobrażonego, jak i rzeczywistego. Jednak dopiero gdy aktywność przekroczyła pewien poziom, mózg zaakceptował ją jako rzeczywistą.

Zaobserwowano również, że gdy ta aktywność wzrosła, przednia część wyspy, obszar mózgu odpowiedzialny za podejmowanie decyzji i rozwiązywanie problemów, również stał się aktywny. Sugeruje to, że przednia część wyspy oceniała „sygnał rzeczywistości” pochodzący z zakrętu wrzecionowatego.

Jednym z ograniczeń badania była prostota użytych bodźców wzrokowych. Naukowcy zamierzają przeprowadzić podobne eksperymenty z bardziej złożonymi bodźcami wzrokowymi, takimi jak twarze, przedmioty lub zwierzęta, w przyszłości. Przetestują również, czy bodźce, które są synchronizowane z mózgiem, mogą być używane do liczenia się z percepcją.

Odkrycie dostarcza zaskakująco prostego wyjaśnienia odróżniania fantazji od rzeczywistości, powiedział neurobiolog Thomas Pace, który przeprowadził niezależny przegląd tematu. Odkrycia mogą być również ważnym krokiem w zrozumieniu mechanizmów stojących za złożonymi doświadczeniami, takimi jak halucynacje, powiedział.