Ekspert ds. uzależnienia od mediów ujawnia: Jak rodzice mogą pomóc dzieciom radzić sobie z przeciążeniem emocjonalnym wywołanym konsumpcją mediów

Wielu rodzicom znane jest to zjawisko: dziecko nie potrafi się zrelaksować po zabawie lub obejrzeniu filmu. Nagle staje się drażliwe, krzyczy, kłóci się lub całkowicie się wycofuje. Takie zachowanie nie jest oznaką niewłaściwego postępowania, ale często przeciążenia emocjonalnego .

Dzieci konsumujące media są narażone na prawdziwą powódź bodźców : szybkie zmiany obrazów, jaskrawe kolory, głośną muzykę, nagłe akcje. Niezależnie od tego, czy chodzi o YouTube, Minecraft czy Fortnite – zawsze coś się dzieje. Mózg pozostaje w stanie wysokiego napięcia.

Wielu rodziców nie wie, że te ciągłe bodźce wprowadzają układ nerwowy dziecka w stan swoistego alarmu. Mózg można porównać do przegrzanego silnika – nie da się go po prostu wyłączyć. Gdy tylko ekran zostaje wyłączony, kolejny bodziec znika – a układ nerwowy dostaje szału . U wielu dzieci jest to odczuwane jako wycofanie emocjonalne.

Florian Buschmann, założyciel „Offline Heroes”, angażuje się w działania na rzecz zapobiegania uzależnieniu od mediów. Ponieważ sam tego doświadczył, zna niebezpieczeństwo. Co roku on i jego zespół organizują ponad 300 wydarzeń w szkołach, w których uczestniczy ponad 10 000 osób. „Bohaterowie Offline” angażują się w działania na rzecz edukacji medialnej, zapobiegania uzależnieniu od mediów i prawidłowego korzystania ze sztucznej inteligencji. Wiesz: przyszłość zaczyna się od naszych dzieci.

Gniew w tym momencie nie jest po prostu „złym zachowaniem”, ale ujściem . Dzieci nie wiedzą, co ze sobą zrobić – więc wszystko wychodzi z nich.

Co mówią same dzieci

Podczas szkolnych wydarzeń poświęconych zapobieganiu uzależnieniu od mediów , dzieci często otwarcie mówią o tym, jak bardzo się stresują, gdy grają . Jeden chłopiec powiedział nam: „Kiedy przegrywam, strasznie się denerwuję — już dwa razy rzuciłem kontrolerem o ścianę”. Inne dziecko powiedziało: „Bardzo się wściekam i krzyczę na mamę, chociaż ona nic nie zrobiła”.

Z tych oświadczeń wynika, że ​​dzieci wcale tego nie chcą. Czują się bezsilni wobec własnego gniewu – i często później się go wstydzą. Brakuje kogoś, kto by im doradził, jak sobie radzić z tymi uczuciami. I tutaj właśnie Ty jako rodzic wkraczasz do akcji.

Twórz przejścia zamiast nagłych przerw

Zanim rozpocznie się czas poświęcony mediom, zaplanuj z dzieckiem, co będzie dalej. Może to być coś, co robicie razem – na przykład gotowanie, malowanie lub zabawa – lub coś spokojnego, na przykład słuchanie słuchowiska radiowego, przytulanie się lub wyjście na spacer. W ten sposób unikniesz nagłego przerwania stymulacji, które może spowodować nadmierne obciążenie emocjonalne dziecka.

Stałe rytuały jako kotwice spokoju

Wprowadź małe rytuały przejściowe, które zawsze będą przebiegać według tego samego schematu. Przykład: „Kiedy zadzwoni timer, będziemy mieć dziesięć minut na przytulanie”. Tak właśnie przyswaja to sobie Twoje dziecko: czas spędzony przed ekranem komputera jest ograniczony – ale później pojawia się coś niezawodnego i przyjemnego.

Porozmawiajmy o gniewie – zanim wybuchnie

Na przykład zapytaj swoje dziecko: „Jak się czujesz po skończeniu gry?” Albo powiedz: „Widzę, że jesteś teraz bardzo zły. Nic się nie stało — wspólnie zastanowimy się, czego potrzebujesz”. Dzieci uczą się radzić sobie z emocjami nie poprzez kary, ale poprzez pełne zrozumienia wsparcie.

Unikaj obwiniania

Gniew nie jest oznaką złych intencji. Jest wyrazem wewnętrznego stresu. W takich chwilach Twoje dziecko nie potrzebuje osądu, ale kogoś obecnego – spokojnego, kochającego i jasnego.

Niniejszy artykuł pochodzi z EXPERTS Circle – sieci wybranych ekspertów, którzy dysponują dogłębną wiedzą i wieloletnim doświadczeniem. Treści oparte są na indywidualnych ocenach i uwzględniają aktualny stan wiedzy naukowej i praktyki.