Samenvatting van seizoen 4, aflevering 1 <i>van The Morning Show</i> : alle wegen leiden terug naar UBN

Spoilers hieronder.

We hebben als kijkers van The Morning Show veel meegemaakt, en hoewel ik niet helemaal zeker weet hoe de serie de ruimtereis zal overtreffen (vreemd genoeg voorspelde ik Katy Perry's Blue Origin-ruimtereis eerder dit jaar), of hoe de personages op 6 januari in het Capitool zullen verschijnen, is één ding zeker: deze schrijvers hebben altijd wel iets chaotisch in petto. Ik maak The Morning Show vaak belachelijk vanwege hoe gedurfd deze verhaallijnen kunnen zijn, maar eerlijk gezegd kan ik gewoon niet wachten op het onvermijdelijke melodrama en hoe ver ze bereid zijn te gaan voor vermakelijke televisie.

Het nieuwe seizoen begint met een onheilspellende ontmoeting die de serie opnieuw midden in ons huidige thema plaatst: kunstmatige intelligentie en de impact ervan op de media-industrie. In dit geval zien we een AI, Alex Levy (Jennifer Aniston), een nieuwsuitzending verzorgen voor de Olympische Zomerspelen van Parijs 2024 in tientallen talen. Deze personeelsbijeenkomst verloopt niet goed: blijkbaar is de helft van de crew van The Morning Show ontslagen, en de overgeblevenen maken zich terecht zorgen dat AI hun baan zal inpikken. Stella Bak (Greta Lee), de nieuwe CEO van UBN nadat Cory Ellison (Billy Crudup) vorig seizoen werd ontslagen, probeert hen gerust te stellen dat dit niet het geval zal zijn. Het team – en ik, als schrijver ook in deze industrie waar leidinggevenden absoluut beslissingen nemen uit winstbejag – blijven niet overtuigd.

Maar dat is voor nu wel genoeg over AI. De aflevering komt echt op gang wanneer Alex Roya Nazeri (Ava Lalezarzadeh), een Iraanse olympiër, interviewt. In klassieke Morning Show -stijl neemt dit een dramatische wending. Haar vader geeft Alex tijdens hun eerste handdruk een briefje met de tekst: "We willen overlopen." Aniston is altijd fenomenaal geweest in deze rol en brengt zoveel ethische conflicten en emotionele manoeuvres in de fysieke dimensie van haar optreden. Je ziet de radertjes in haar hoofd draaien terwijl ze midden in het interview een plan bedenkt. Ze brengt politiek ter sprake, een taboeonderwerp voor deze Q&A, wat leidt tot een ruzie tussen de producers en Roya's entourage, waardoor ze Roya aan de kant schuift voor een privégesprek.

Nadat ze heeft bevestigd dat Roya met haar vader naar de Verenigde Staten wil overlopen, laat Alex het brandalarm afgaan en zorgt ze voor een ontsnappingsroute via de goederenlift en haar chauffeur die voor de deur geparkeerd staat. Het is precies het soort belachelijke, vermakelijke en politiek geladen onzin dat ik van deze serie verwacht, omlijst met zo'n intense ernst dat je bijna niet kunt geloven wat je ziet. De olympiër en haar vader ontsnappen op een rommelige en publieke manier aan het nippertje in een achtervolgingsscène die zo scherp geregisseerd is dat het me eraan herinnert waarom Mimi Leder zo'n televisiekrachtpatser is. Dit alles gebeurt trouwens in de eerste 15 minuten – wat een manier om het seizoen te beginnen. We zijn helemaal terug!

Deze puinhoop ziet er overduidelijk slecht uit voor UBN, aangezien ze een investering van 8 miljard dollar in de Olympische Spelen hebben, een toch al politiek gespannen arena en een contract dat waarschijnlijk het lot zal bepalen van de nieuwe, volledig vrouwelijke guard bij UBN: Stella, Alex en nieuwkomer Celine (Marion Cotillard), allemaal in machtsposities. Tijdens een spoedvergadering laat op de avond ontmoeten we Celine, wiens eerste zin in de show is: "Ik haat de Hamptons, niemand danst op feestjes." Je kunt zien dat de Oscarwinnares veel plezier heeft met dit personage, een van haar eerste vaste tv-rollen in haar carrière. Ze is hier om deze "fuck cluster" te redden, zoals ze Stella vertelt, samen met Mia (Karen Pittman) en een andere nieuwkomer, Ben (William Jackson Harper van The Good Place ). Wat tijdens deze bijeenkomst wordt onthuld, is dat Roya's vader werkt aan het nucleaire programma van Iran – dus de inzet is veel hoger dan Alex zich realiseerde. Israël en Gaza worden ook allebei genoemd, wat mij nieuwsgierig maakt of The Morning Show dieper op dat conflict ingaat, vooral omdat er naar verluidt meer journalisten in Gaza zijn omgekomen dan in welke andere oorlog dan ook.

In het belang van de Olympische Spelen wordt de berichtgeving van UBN over Alex' Jason Bourne-moment tot apolitiek Zwitserland verklaard: ze verdraaien hun berichtgeving niet. Niemand maakt bezwaar, maar Alex, die zich onrustig voelt omdat ze de afloop van Roya's overloop in handen van de FBI moet laten, gaat langs bij haar grotendeels van haar vervreemde vader (Jeremy Irons!) voor advies. Hij is een gerenommeerd rechtenprofessor en is nogal neerbuigend over Alex' werk en de waarde ervan. Hij vermeldt onbeleefd hoe zijn studenten regelmatig vragen stellen over Mitch Kessler en Paul Marks. De scène helpt om Alex' psychologie als personage wat meer kleur te geven; ze lijkt enigszins onverschillig tegenover zijn onbeschofte opmerkingen, maar het feit dat ze de goedkeuring van haar vader niet heeft, heeft een blijvende impact. Het laat ook zien hoe ver Alex is gekomen – ooit gaf ze veel om haar publieke reputatie en ging ze zelfs zo ver om mannen zoals Mitch en Paul te beschermen, en nu hoopt ze op te komen voor Roya's asielaanvraag, ondanks de impact op haar carrière. Misschien heeft Bradley toch wel invloed op haar gehad. Helaas is het enige advies van haar vader: blijf erbuiten.

Terug bij UBN, nu Alex geen interviews meer mag doen voor de Olympische Spelen, geeft Stella Mia de opdracht om Christina (Nicole Beharie, die een geweldig derde seizoen beleefde) aan te moedigen om haar verantwoordelijkheid te nemen en haar fulltime-aanstelling als presentatrice van TMS te laten varen. Na wat heen-en-weer gepraat tussen Mia, Stella en Alex over Ali Wong als potentiële tijdelijke vervanger, is de enige haalbare oplossing die ze vinden het terughalen van Bradley. Duh! Alex is er niet bepaald blij mee. "We zouden een rood, vriendelijk gezicht bij TMS wel kunnen gebruiken," zegt Mia.

Een flits naar Bradley, die om de een of andere reden nog steeds blond is en geniet van haar korte leventje als docent aan een community college in West Virginia ( TMS wist het budget van Beyoncé veilig te stellen met die "Alligator"-naaldval!). Mia overvalt haar bij haar thuis en krijgt een lauwe reactie van een duidelijk getraumatiseerde Bradley, die nog steeds aan het bijkomen is van de gebeurtenissen van vorig seizoen (het verbergen van beelden van haar broer die het Capitool bestormt, geen Julianna Margulies te bekennen). Het laatste wat ze wil, is terug zijn in New York.

Maar het is niet Mia die haar uiteindelijk overtuigt – het is gaiawarrior96, een anonieme sms'er die haar berichten stuurt over een doofpotaffaire bij de zender, met onheilspellende foto's en video's van de impact van een chemische fabriek in een klein stadje. Volgens gaiawarrior96 is iemand bij TMS direct verantwoordelijk voor het onderuit halen van dit verhaal. De timing voelt verdacht aan, maar dit is genoeg om Bradleys interesse te wekken, het perfecte lokaas voor haar journalistieke instincten. Dat gezegd hebbende, ze wordt nauwlettend in de gaten gehouden door de FBI, en de agent die aan haar zaak is toegewezen, maakt duidelijk dat als ze weer in de problemen komt, ze niet zullen aarzelen om haar daadwerkelijk te vervolgen – hun "overeenkomst" (Bradley die informatie over Marks overhandigt) heeft haar tot nu toe beschermd tegen de pers en ervoor gezorgd dat ze niet samen met haar broer in de gevangenis hoefde te zitten voor de doofpotaffaire van 6 januari.

Uiteindelijk keert Bradley terug naar New York en ontmoet Alex elkaar weer voor een glas wijn. De beleefdheden duren niet lang – Alex geeft toe dat als Bradley's onzin van 6 januari uitlekt, UBN de negatieve reacties niet zal overleven. Bradley reageert door Alex' aarzeling te bekritiseren om verslag te doen van de verschillende beschuldigingen rond Marks in het vorige seizoen. De strijdlijnen zijn getrokken, alle meisjes zijn terug en alles is rommelig, precies zoals het hoort.

Voordat ik afsluit, laten we even bijpraten met een paar verdwaalde personages. Chip (Mark Duplass), afwezig in deze aflevering, is bezig met filmen en gaat in première in Cannes, wat Alex' gemoederen enigszins op de proef stelt – ze is gewend aan Chip als haar schoothondje. Cory is nu filmproducent nadat hij zichzelf "heeft gevonden" op een Ayahuasca-retraite, maar hij heeft het er moeilijk mee: stakingen in Hollywood, bosbranden en een hoofdrolspeelster ("Olivia" volgens haar trailer – denken we aan Wilde? Munn? Colman?) stapt op het laatste moment uit zijn film.

Ondanks dat Cory de meest gepassioneerde monologen houdt voor iedereen die het maar horen wil, blijft zijn nieuwe reputatie als de leidinggevende die Bradley heeft klaargestoomd – ondanks dat hij is vrijgesproken van wangedrag – hem achtervolgen. Afgaande op Alex' korte telefoongesprek aan het einde van de aflevering, lijkt het erop dat Cory misschien ook weer terug is bij UBN voordat we het weten. Hopelijk kruist zijn verhaallijn niet met Brodie "Bro" Hartman (Boyd Holbrook), de presentator van "The Talk Back", een superpopulaire Joe Rogan Experience -achtige podcast op UBN+ die gaat over mannelijkheid en, eh, Amerika's lage spermaproductie. Hij zou dolgraag een onterecht geannuleerd verhaal willen.

Ik heb het sappigste weetje voor het laatst bewaard: Stella heeft seks met Celine's partner (Aaron Pierre). Mijn god, ongepast op zoveel vlakken. Precies zoals we het hier bij The Morning Show graag hebben.