Een miljard, waarheen?

De Portugese regering heeft onlangs een aanzienlijke verhoging van de defensie-investeringen aangekondigd, met als doel de gestelde doelen in 2029 te halen. Hoewel nationale veiligheid ongetwijfeld een prioriteit is, is het essentieel om ons af te vragen of dit de beste manier is om de economie van het land op de lange termijn een impuls te geven.

Defensie is ongetwijfeld een zeer belangrijk onderdeel van de begroting van een land. Exclusief focussen op militaire uitgaven kan echter een kortetermijnbeleid zijn dat geen blijvende impact op de Portugese economie garandeert. We zijn opnieuw in de verleiding gekomen om, onder druk van Donald Trump, met spoed geld toe te wijzen, zonder de tijd te nemen die nodig is om een ​​brede politieke consensus te bereiken, met deadlines niet voor 2029, maar voor 2080.

In plaats van geld te verspillen aan de aankoop van militair materieel dat 1) opgebruikt wordt; 2) vernietigd wordt in geval van oorlog; of 3) uiteindelijk nutteloos wordt, waarom zouden we een deel van deze middelen niet gebruiken voor het versterken van strategische industrieën, zoals de productie van halfgeleiders, die van cruciaal belang zijn voor de technologische toekomst van Europa?

Investeren in fabrieken, infrastructuur en wetenschappelijk onderzoek zou niet alleen de economie diversifiëren, maar ook banen creëren en innovatie stimuleren. In plaats van geld uit te geven dat mogelijk geen direct rendement oplevert, zouden we de Portugese economie kunnen transformeren tot een referentiepunt voor technologische productie, wat zou bijdragen aan de zelfredzaamheid en duurzame economische groei van Europa.

Kortom, het is essentieel dat de Portugese regering dringend haar investeringsprioriteiten heroverweegt. Sinds haar aantreden schommelt deze regering tussen reactieve maatregelen en mediavriendelijke aankondigingen, zonder een echte langetermijnstrategie. De belofte om de investeringen in defensie tegen 2029 te verhogen klinkt meer als een poging om ons te richten op externe doelen dan als een weloverwogen antwoord op de structurele uitdagingen van het land. Er is een gebrek aan industriële visie, een gebrek aan toewijding aan nationale technologische innovatie en bovenal een gebrek aan politieke moed om te investeren waar soevereiniteit daadwerkelijk wordt opgebouwd: in productiecapaciteit, wetenschap, onderwijs en het behoud van jong talent.

We blijven de herhaling zien van beleid dat weinig verandert, geen robuustere economie creëert en alleen maar dient om indicatoren te halen, terwijl de werkelijke behoeften van het land worden genegeerd. Als we blijven regeren op basis van cijfermatige doelstellingen en loze beloften, verdedigen we alleen de schijn van vooruitgang en niet de toekomst van Portugal.