Extreemrechts | Holocaustontkenner Horst Mahler: De Idioot

"Het probleem met Horst Mahler is en is altijd geweest dat hij een smerige, burgerlijke chauvinist blijft", luidt de gezamenlijke verklaring van de RAF-gevangenen in september 1974, waarin zijn uitzetting uit hun gelederen wordt aangekondigd. Er valt niet veel meer te zeggen over de latere Reichsburger, NPD-advocaat en Holocaustontkenner. Eigenlijk. Wat de RAF-leden verder nog over hem schreven in dezelfde trant, over hoe Horst Mahler zich inbeeldde zijn oude burgerlijke leven in de guerrilla te kunnen voortzetten en hoe hij er niet klaar voor was om "zich te ontdoen van dat carrièristische vuil" – wie maalt erom? En ook niet dat hij beweerde zijn filosofische ontwaking in de gevangenis te hebben gehad, waar hij Hegels werk bestudeerde. Nou en? Het belangrijkste is dat hij dood is.

"Horst Mahler wisselt (opnieuw) van partij", grapte het satirische tijdschrift "Titanic" op sociale media. Wolfgang Kraushaar, politicoloog en chroniqueur van de beweging van '68, legde in een interview met "Die Zeit" de historische betekenis van de overledene uit: Horst Mahler was "de beslissende denker" achter de oprichting van de Rote Armee Fraktion in 1970. Bovendien wist hij als advocaat de NPD begin jaren 2000 te behoeden voor een verbod door het Federale Constitutionele Hof.

Te midden van alle overlijdensberichten wordt echter altijd vergeten dat Horst Mahler een volslagen idioot was. In de "Arte"-documentaire "Horst Mahler – a German Way", die nog steeds op YouTube te zien is, herinnert zijn voormalige advocaat Otto Schily zich dat hij destijds een "zeer goed pleidooi" hield in een rechtszaak. Maar toen de verdachte eindelijk het laatste woord had, gebeurde het ondenkbare. Mahler citeerde hem als volgt: "Je praat niet met rechters, je schiet op ze!" Schily gooide simpelweg zijn handen naar zijn hoofd.

Een voormalig RAF-lid dat in 1970 – na de bevrijding van Baader – met Horst Mahler en ongeveer twintig anderen naar Jordanië reisde voor een militaire training, herinnerde zich dat ze bij aankomst in Amman een tijdje vastzaten op de luchthaven. De paspoortcontrole weigerde aanvankelijk de groep met hun valse papieren het land in te laten. En Horst Mahler? In de transitzone van de luchthaven bevond zich een bar met een kale barman die hen de hele tijd aanstaarde terwijl hij hun glazen poetste. Plotseling rinkelde de telefoon aan de balie. De barman nam de hoorn op en riep luid de lobby in: "Mahler? Meneer Mahler???" – Waarop de man die aan de lijn was, die nog steeds een advocatenpraktijk aan huis had, zich naar de balie haastte in de verwachting dat een cliënt hem over een dringende zaak zou spreken. Maar nee, het was gewoon de BND. "Ze hadden plezier." Ze belden en wilden weten of we al in Amman waren. De eerste en waarschijnlijk laatste keer dat iemand Horst Mahler kon uitlachen.