Dlaczego zakochujemy się w osobach niedostępnych emocjonalnie?

W artykule w Psychologist Today stwierdzono, że istnieją trzy powody, dla których czujemy się przyciągani do osób niedostępnych emocjonalnie:

NIEDOSTĘPNOŚĆ SPRAWIA, ŻE CZUJESZ SIĘ BEZPIECZNIE

Niektórzy ludzie pociąga to, co znane, a nie to, co daje poczucie bezpieczeństwa emocjonalnego. Jeśli opieka, jaką otrzymywałeś w dzieciństwie, była niespójna lub niewystarczająca, prawdopodobnie utożsamiałeś niepewność z miłością.

Dlatego możesz uważać swojego partnera za „wyjątkowego”, gdy jest zdystansowany, bardziej się do ciebie przytula, gdy milczy, albo okazuje ci choćby odrobinę czułości. To nie jest świadomy wybór; to wzorzec przywiązania ukształtowany w dzieciństwie.

Przegląd z 2015 roku opublikowany w czasopiśmie Frontiers in Psychology sugeruje, że wczesne doświadczenia przywiązania kształtują nasze późniejsze postrzeganie emocjonalnej „normalności”. Osoby wychowywane w niezdrowym środowisku mogą z czasem mylić intymność i bliskość z niepewnością.

UNIKASZ PRAWDZIWEJ INTYMNOŚCI Pociąganie się przez osoby niedostępne emocjonalnie jest czasem mechanizmem mającym na celu unikanie prawdziwej intymności, a nie miłości.

Otwarcie się takim, jakim jesteś – dzielenie się nie tylko swoimi dobrymi cechami, ale także tym, czego się wstydzisz lub co tłumisz – niesie ze sobą ryzyko odrzucenia. Ale w tym ryzyku kryje się prawdziwa więź.

Dlatego często spotykasz się z ludźmi, którzy unikają zaangażowania. Nie nawiązują z Tobą kontaktu, ale też nie odchodzą całkowicie. Choć możesz czuć smutek z powodu tego braku zainteresowania, czujesz też ulgę, że nie wykazałeś się odwagą, by w pełni się zaangażować. Według badania z 2007 roku opublikowanego w czasopiśmie „Personal Relationships”, osoby o niskim poziomie zaangażowania reagują z większą wrażliwością na wady partnera, co prowadzi do powstania dystansu emocjonalnego. Natomiast osoby zaangażowane utrzymują związek nawet w obliczu niepewności.

PRÓBUJESZ UDOWODNIĆ, ŻE ZASŁUGUJESZ NA MIŁOŚĆ Pogoń za nieosiągalnymi ludźmi może wynikać z głęboko zakorzenionego przekonania o własnej wartości:

„Jeśli ta zdystansowana, niezainteresowana osoba mnie kocha… to może będę wystarczający”. Ta myśl rozwija się nieświadomie. Jeśli miłość była przedstawiana jako zasłużona nagroda w dzieciństwie – to znaczy, jeśli miłość wymagała bycia „grzecznym dzieckiem”, osiągania sukcesów i wkładania wysiłku – to możesz znaleźć się w podobnych związkach jako osoba dorosła. Szeroko zakrojona analiza opublikowana w „Journal of Personality and Social Psychology” w 2020 roku ujawniła silną pętlę sprzężenia zwrotnego między poczuciem własnej wartości a relacjami społecznymi. Innymi słowy, to, jak postrzegamy siebie, wpływa na relacje, które tworzymy, a relacje, które tworzymy, albo wzmacniają, albo osłabiają naszą samoocenę. Z czasem może to przerodzić się w autodestrukcyjny cykl. Bycie w związkach, w których jesteśmy stale zaniedbywani lub nie wybierani, wzmacnia przekonanie, nawet jeśli nieświadome, że „nie zasługuję na miłość”.

JAK PRZERWAĆ TEN CYKL? Nie możesz zmienić tego, czy inni są emocjonalnie dostępni. Możesz jednak rozpoznać, dlaczego wciąga cię ten cykl i zacząć szczerze przyglądać się swoim wewnętrznym potrzebom. Pierwszym krokiem jest uświadomienie sobie tego wzorca.

Drugim krokiem jest zadanie sobie pytania: „Czego tak naprawdę oczekuję od związku?”

A gdy odpowiedź stanie się oczywista, naucz się nie zadowalać byle czym.