Przypadek Borji Sémpera: pięć kluczy do publicznego komunikowania nadejścia nowotworu

Tuż po południu 14 lipca w siedzibie PP, w obecności mediów, wyraz twarzy Borji Sémpera nagle się zmienił : „Zanim zakończę konferencję prasową, chciałbym wam powiedzieć coś , co nie ma wiele wspólnego z polityką, ale jest moim obowiązkiem i odpowiedzialnością, by się tym z wami podzielić... Idę napić się wody, ponieważ...”

Po odstawieniu szklanki na stolik dodał: „Od kilku dni próbowałem znaleźć słowa, żeby powiedzieć wam to, co mam wam do powiedzenia. Nie było to łatwe, ale zamierzam powiedzieć to w najlepszy możliwy sposób, w najbardziej naturalny sposób”. Jego wyznanie, że ma raka, stało się viralem w ciągu kilku minut.

Psychoonkolog Fátima Castaño i doradczyni ds. komunikacji politycznej Imma Aguilar przeanalizowały sposób, w jaki baskijski polityk ujawnił publicznie swój stan zdrowia. Nie jest to pionierskie posunięcie, ponieważ przed nim podobne oświadczenia składali urzędnicy państwowi, tacy jak minister Ángel Víctor Torres (na początku tego roku) czy posłanka z okręgu Sumar Aína Vidal (na początku 2020 roku).

Uczciwość i autentyczność

Ale zeznania lidera PP po raz kolejny rzucają światło na emocje i słowa, jakie wywołuje rak. Ważne jest, aby dostrzec, że można temu zaradzić, wykraczając poza strach i smutek. Jak możemy to zrobić? Przypadek Borji Sémpera rzuca światło na kilka kluczowych aspektów.

Według Immy Aguilar, użyła ona „szczerego, powściągliwego i naturalnego języka”. „Z jednej strony” – wyjaśnia – „ humanizuje to postać polityczną , a jednocześnie przyczynia się do normalizacji choroby, która wciąż jest stygmatyzowana i przemilczana”.

„Rozmawiamy z kimś, kto nie składa formalnego oświadczenia, a raczej intymnie praktykuje dzielenie się prawdą ” – podsumowuje. Dlatego doradca podkreśla „radykalną autentyczność” jako warunek konieczny w takich sytuacjach, ponieważ „nie ma nic potężniejszego niż prawda wypowiedziana własnym głosem”.

Roztropność i rygor

Fátima Castaño podkreśla rygor. „Przesłania muszą być rygorystyczne i jak najbardziej naukowe ” – wyjaśnia.

Psychoonkolog podkreśla, że „to oczywiste, że pomaga, gdy osoby publiczne poruszają w mediach problem społeczny, który nie dotyczy tylko nielicznych”, ale „ogromnej społeczności”, czyli osób dotkniętych rakiem (oraz ich rodzin i bliskich). Mówimy tu o priorytecie „zdrowia publicznego”, mówi Castaño.

Kolejnym kluczowym elementem jest uczynienie tego w „naturalny sposób”, jak to zdaniem Sémpera udało się osiągnąć, „bez dramatyzmu, lecz bez popadania w krzykliwość” .

Aguilar podkreśla dobór tonu , a nie tylko moment. „Emocjonalne planowanie przekazu, od ciszy poprzedzającej ton ogłoszenia, jest równie ważne jak treść” – argumentuje.

Humor i empatia

W wywiadzie po ogłoszeniu decyzji Sémper sięgnął po humor . Aguilar wyjaśnia, że w ten sposób udało mu się zbudować swoją narrację nie „opierając się na wyjątkowości polityka, ale na wspólnocie ludzi przechodzących przez podobne procesy”. „W komunikacji politycznej to właśnie jest strategiczna empatia, która działa, ponieważ nie szuka współczucia, lecz zrozumienia”.

„Wykorzystanie humoru w delikatnych kontekstach” – kontynuuje doradca – „jest złożonym narzędziem narracyjnym, które działa tylko wtedy, gdy pochodzi od samego protagonisty i nie jest odbierane jako sztuczne”.

Castaño podkreśla, że polityk PP skutecznie wykorzystał język i ton, które pozwoliły na stworzenie „przestrzeni bliskości” , a tym samym empatii.

Uważaj na ogólne stwierdzenia

Psychoonkolog uważa jednak, że Sémper myli się w jednym aspekcie .

W wywiadzie twierdzi, że emocje, których doświadcza, są emocjami odczuwanymi przez osoby, których one dotyczą.

Należy zachować ostrożność w przypadku tego typu „ogólnych” demonstracji, podkreśla Castaño, który zaleca „nieustanawianie się jako wzór do naśladowania w jakiejkolwiek sprawie”.

Dodaje jeszcze jeden niuans: „Odrzućmy takie banały jak »damy sobie radę« czy »wyzdrowiejemy«, ponieważ nie każdy doświadczy tych samych okoliczności i nie każdy ma takie same zasoby ”. „Takie komunikaty mogą prowadzić do odrzucenia” – podsumowuje.

Format w zależności od wygody

Zastępca Gipuzkoan ogłosił swoją chorobę w sali prasowej w siedzibie PP , a następnie rozwinął tę myśl w studiach Onda Cero. Żaden z tych dwóch scenariuszy nie jest mu obcy.

Castaño wyjaśnia, że Sémper wybrał inscenizację , do której jest najbardziej przyzwyczajony.

Według Aguilara „decyzja o wystąpieniu na żywo, a następnie udzieleniu wywiadu radiowego była zgodna z jego profilem politycznym”.

„Z drugiej strony, postacie takie jak Kate Middleton, które reprezentują instytucje o znacznie bardziej rygorystycznych protokołach, wybierają nagrania wideo, na których przekaz jest w pełni kontrolowany” – dodaje.

Castaño podkreśla: „Ważne jest, aby odpowiednie osoby nagłaśniały takie sytuacje, by zwiększyć świadomość” – mówi.

Chcesz otrzymywać najlepsze treści, które pomogą Ci zadbać o zdrowie i dobre samopoczucie? Zapisz się do naszego bezpłatnego newslettera.