Może, Zanón, może

Wściekam się, kiedy mam na to ochotę. Prawdę mówiąc, nigdy nie spodziewałam się, że moje niezadowolenie stanie się tematem artykułu na forum tak prestiżowym jak Twoje, choć nigdy też nie wyobrażałam sobie, że moją działalność literacką można porównać do aktorki porno. Nieuprzejmość przeradza się w chamstwo wobec osoby, która nie wierzy w Twój brak szacunku, ale przede wszystkim zniewaga jest skierowana do tych kobiet – nie wspominasz o mężczyznach, co jest podejrzane u mistrza tak literackiej precyzji – bo gdybym miała brać przykład z występów tych profesjonalistów, ja i moje umiejętności fizyczne i aktorskie, wszelka żądza by zniknęła, a ich zawód upadłby. Wybrałaś zły przykład, Zanón.

Twoje chytre argumenty również są bez sensu. Podtrzymuję swoje stwierdzenia, ale powinieneś wiedzieć, że nie cytowałem nikogo ani nie oceniałem jego pracy tak, jak ty to robisz w stosunku do mojej, wulgarną, frywolną, już i tak zmęczoną i prawdopodobnie wyczerpaną mantrą. Twierdzisz, że masowa sprzedaż ma miejsce tylko wtedy, gdy czytelnicy są oszukiwani produktami, ponieważ nazywasz książki produktami, „wyszczotkowanymi” i dobrze „wygładzonymi”, aby nadawały się do czytania przez 14 milionów ludzi.

A w tym przejawie pogardy pogrążasz miliony czytelników, czy to moich, czy zwolenników innych, którzy sprzedają tyle samo lub więcej niż ja, w głupocie, potulności i kulturowym poddaniu, ponieważ potrzebują oni produktów wygładzonych i wygładzonych – nie rozumiem znaczenia tych terminów – aby móc czytać, a robisz to wszystko dodatkowo kreując się na mistrza literatury.

Zanón, nie jestem twoim przyjacielem, z czego się cieszę, bo moja bliskość mogłaby mnie zarazić twoją arogancją, choć gratuluję ci twojej bladości i heteroseksualizmu, bo być może ta ironia jest jedyną rzeczą, jaką zrozumiałeś z całej tej sprawy.