Paleontoloog: Reptielen- en amfibieënsoorten in de jungles van Europa waren 37 miljoen jaar geleden ongelooflijk divers

Paleontologen uit Polen en Canada hebben nieuwe fossielen van salamanders, kikkers en hagedissen van 37 miljoen jaar geleden beschreven, waaronder verwanten van de Afrikaanse stierkikkers, grote giftige hagedissen die nu in Midden- en Noord-Amerika voorkomen, en uitgestorven, zwaar gepantserde hagedissen.

Deze fossielen komen uit een verlaten fosfaatmijn in Quercy, Zuid-Frankrijk. Deze vindplaats, La Bouffie genaamd, is naar schatting ongeveer 37 miljoen jaar oud en valt samen met het late Eoceen, een periode die gekenmerkt wordt door een tropisch klimaat.

"De fosfaatmijnen in de Quercy-regio hebben al sinds het einde van de 19e eeuw een schat aan dierlijke fossielen opgeleverd. De vindplaats staat vooral bekend om zijn zeer diverse zoogdierfauna, waaronder zelfs buideldieren en primaten. Andere diergroepen waren tot nu toe nauwelijks bekend. Daarom hebben we nu, samen met Alfred Lemierre van het Royal Tyrrell Museum of Paleontology in Canada, fossielen van amfibieën en reptielen onderzocht en talloze nieuwe exemplaren beschreven", vertelde Dr. Georgios Georgalis van het Instituut voor Systematiek en Evolutie van Dieren van de Poolse Academie van Wetenschappen in Krakau aan PAP.

Deze fossielen behoren tot vele verschillende groepen reptielen en amfibieën. "Sommige daarvan zijn exotische groepen die geen huidige verwanten in Europa hebben. In La Bouffie vonden we verwanten van de "Gilamonster" (grote, giftige hagedissen die tegenwoordig in Midden- en Noord-Amerika leven), minstens vier verschillende soorten leguanen, verwanten van de "Afrikaanse stierkikkers" en een aantal volledig uitgestorven groepen reptielen, zoals glyptosauriërs (zwaar gepantserde hagedissen) en paleovaraniden (vroege verre verwanten van moderne varanen, zoals de Komodovaraan). Al deze diversiteit creëerde 37 miljoen jaar geleden een fascinerende mozaïek van herpetofauna in de Europese jungle", legde de paleontoloog uit.

Voor onderzoekers zijn twee nieuwe soorten hagedissen van bijzonder belang, die tot nu toe onbekend waren bij de wetenschap.

"Cadurcopanoplos was een zwaar gepantserde hagedis uit de familie van de glyptosauriërs. De naam betekent "volledig gepantserde hagedis van de Cadurci" in het Grieks; de Cadurci waren de bewoners van het Quercy-gebied tijdens de Romeinse tijd. Zoals de naam al doet vermoeden, was deze grote hagedis volledig bedekt met een sterk, dik pantser en osteodermen over zijn hele lichaam, wat hem een krachtige bescherming bood, vergelijkbaar met het pantser van een middeleeuwse ridder. Cadurcopanoplos verschilt van andere in Europa bekende glyptosauriërs door de osteodermische anatomie van zijn kop. Glyptosauriërs stierven uiteindelijk uit in Europa aan het einde van het Eoceen, ongeveer 34 miljoen jaar geleden, toen klimaatafkoeling en drastische weersverslechtering de fauna en het milieu van het continent beïnvloedden", aldus Georgios Georgalis.

Phosphoriguana, vervolgde de paleontoloog, is een nieuwe leguaansoort. "Zijn naam in het Grieks betekent 'fosforleguaan', verwijzend naar het feit dat het fossiel ervan in een fosfaatmijn werd gevonden. Phosphoriguana was een relatief kleine leguaan die zich van andere leguanen onderscheidde door zijn gebit en de anatomie van zijn onderkaak," legde hij uit.

Het onderzoek werd uitgevoerd met een subsidie van het National Science Centre. De resultaten werden gepubliceerd in het open access Swiss Journal of Palaeontology (PAP).

akp/ zan/

De PAP Foundation staat het gratis overnemen van artikelen van de website van Nauka w Polsce toe, mits u ons maandelijks per e-mail op de hoogte stelt van uw gebruik van de website en de bron van het artikel vermeldt. Vermeld op portals en websites het gelinkte adres: Bron: naukawpolsce.pl, en in tijdschriften de annotatie: Bron: Nauka w Polsce website - naukawpolsce.pl. Deze toestemming geldt niet voor informatie in de categorie "Wereld" of voor foto's of videomateriaal.