<i>Freakier Friday-</i> regisseur Nisha Ganatra bracht de band letterlijk weer bij elkaar
Nisha Ganatra was al een fan van Lindsay Lohan lang voordat ze erachter kwam dat ze een cruciale rol zou spelen in de Lohanissance . "Ik wilde Lindsay Lohan zijn ," grapt de regisseur van Freakier Friday . "We waren allemaal Lindsay Lohan. We hadden waarschijnlijk allemaal een slechte versie van onze eigen meidengroep dankzij Lindsay Lohan!"
Freakier Friday voelt inderdaad aan als een film die evenzeer gemaakt is door een Freakier Friday -superfan als door een ervaren indiefilm- en televisieregisseur – iemand die sindsdien grote en kleine comedyprojecten heeft geleid, van afleveringen van And Just Like That... en Welcome to Chippendales tot Late Night uit 2019, geleid door Emma Thompson, en The High Note uit 2020, met Tracee Ellis Ross en Dakota Johnson in de hoofdrollen. Toen Ganatra in 2024 voor het eerst Freakier Friday- producer Kristin Burr ontmoette en Burr het project ter sprake bracht, kon Ganatra zich inhouden om niet uit haar vel te springen. "Ik ging meteen naar huis, belde mijn vertegenwoordiger en dacht: 'O mijn god'", zegt ze.
Toen ze eenmaal officieel had getekend, kwam de druk om Lohan – en de hele Freakier Friday- cast, om nog maar te zwijgen van de fans – goed te doen. "Ik wilde niet degene zijn die binnenkwam en het voor iedereen verpestte", vervolgt ze. "Ik bedoel, het is een kernherinnering voor de meesten van ons, het kijken naar deze film." Maar het duurde niet lang voordat Ganatra het gevoel kreeg dat de sterren letterlijk in een rechte lijn stonden. De originele Freakier Friday -collega's Lohan en Jamie Lee Curtis hadden zich al gecommitteerd om hun rollen als respectievelijk Anna en Tess Coleman opnieuw op te nemen. Andere terugkerende castleden volgden hen: Mark Harmon als Ryan, Tess' echtgenoot; Rosalind Chao als restauranteigenaar Pei-Pei; Stephen Tobolowsky als middelbare schoolleraar Mr. Bates; Christina Vidal Mitchell en Haley Hudson als medeleden van Pink Slip, Anna's voormalige band; en zelfs Chad Michael Murray als Jake, Anna's middelbare schoolvriendje.
Naast deze bekende gezichten hielp Ganatra de nieuwkomers Julia Butters en Sophia Hammons binnen te loodsen als Harper Coleman en Lily Davies, de tienermeisjes die onbedoeld van lichaam wisselen met Anna en Tess in een ruil met z'n vieren. Hun constante gekibbel als aanstaande stiefzussen brengt hen in de problemen, vooral wanneer Anna (net als Tess vóór haar) zich voorbereidt om te trouwen met haar nieuwe liefde: Lily's vader, Eric Davies (Manny Jacinto). Wanhopig om het samengestelde gezinsdrama te doorgronden, raadplegen Lily, Harper, Anna en Tess Madame Jen (Vanessa Bayer) voor een handlijning, wat al snel de magie activeert die hun lichamen vermengt.
De opnames van Freakier Friday waren, volgens Ganatra, ronduit sensationeel. "Ik heb het gevoel dat ik mijn eigen onafhankelijke film heb gemaakt met volledige creatieve vrijheid binnen Disney", zegt ze. "Het moet een Disneyfilm zijn, maar ik heb het gevoel dat ik ze op de een of andere manier heb bedrogen en mijn eigen film heb gemaakt."
Hieronder neemt de regisseur ons mee door de scriptontwikkelingen die de film tot leven brachten; noemt de easter eggs die je misschien gemist hebt; analyseert de cruciale concertscène; en geeft een voorproefje van de vraag of ze terug zou komen voor een derde, bizarre vrijdag.
Regisseur Nisha Ganatra (midden) met de hoofdrolspelers van Freakier Friday .
Jamie is heel welbespraakt en heel slim in wat films wel en niet doet werken. Ze zei meteen: "Dit is wat we in de eerste film deden, en ik denk dat dat de reden is waarom het werkte." Ze belde Lindsay – en ik hoefde ze niet eens samen te zien; ik kon ze gewoon horen praten – en ik wist dat het goed met ons ging. Ik wist dat de dynamiek vaststond.
In het echte leven zijn ze eigenlijk vriendinnen. Ze hebben die moeder-dochter-energie overgenomen en houden echt van elkaar. Ze vertrouwen elkaar. En ik denk dat dat het hele ding is. Als je geweldige acteurs hebt die elkaar vertrouwen, is er niets wat je niet kunt doen.
Was het grootste deel van de cast al vastgelegd toen jij erbij kwam? Of was er nog wat werk nodig om de groep weer bij elkaar te krijgen?Er moest nog wel wat werk verzet worden om de groep weer bij elkaar te krijgen, maar iedereen was superenthousiast. De meeste telefoontjes waren: "Hé, wil je nog een keer meespelen in Freaky Friday ?" "Ja, schrijf me maar in." En dat is echt een compliment aan de producers en regisseur van de eerste film. Ze lieten bij iedereen zo'n geweldig gevoel achter dat ze allemaal terug wilden komen. Dat maakte mijn werk zoveel makkelijker.
Een leuk telefoontje dat ik mocht plegen, was dat we een scène aan het filmen waren en ik wilde heel graag dat Elaine Hendrix [die Meredith Blake speelde in The Parent Trap ] ook zou verschijnen. Ik belde Elaine en vroeg: "Zou je alsjeblieft een cameo willen doen?" En ze kwam gewoon langs en deed dat. Ik was bezig met mijn fantasyversie van deze film, in de hoop dat iemand anders alle kleine easter eggs van The Parent Trap en Mean Girls zou opmerken. Het is een kleine ode aan Lindsay's [filmografie]. Elaines personage heet Blake, dus er zitten kleine dingetjes in verborgen. Het was gewoon onze ode aan alle Y2K-hits waar we zo van houden.
Welke andere paaseieren zitten er in de film 'verstopt'?3 oktober [uit Mean Girls ] was uiteraard de trouwdag van Anna en Eric. Jamie droeg haar jurk uit True Lies . Lindsays rode gitaar is dezelfde gitaar [uit Freaky Friday ]. We hebben hem uit de eerste film, dus ze [gebruikte hem] in haar fantasiescène in de opening van deze film.
[In de scène in de platenzaak] was [Curtis] degene die, briljant, zei: "[De albumhoes van Britney Spears] zou voor het einde moeten zijn. Als Lindsay met Jake flirt, zou ik me achter Britney moeten verschuilen," [verwijzend naar de scène met "...Baby One More Time" uit de eerste film].
En toen had MUNA een fantastische cover van Pink Slip's "Take Me Away" gemaakt. Ze spelen dus in de film als Ella's band. We hebben [deze film] gewoon gevuld met alle fantasysterren die we maar konden vinden.
De grootste verandering ten opzichte van het originele script was dat Jake nog steeds verliefd zou zijn op Tess. Voorheen stond Jake in het script, maar het voelde alsof Jake er alleen maar in zat om hem erin te hebben. De extra dynamiek was dus dat hij nog steeds verliefd was op Tess.
En we dachten: "Oh, Chad is in de stad [tijdens de opnames van de bruiloftsscène], dus laten we hem in de bruiloft plaatsen." Ik dacht: "Wat als hij een vriendin heeft die lijkt op Jamie's personage uit de eerste film?" En [producer] Kristin [Burr] vond dat hilarisch. Dus ze zei: "Ik ga de jurk kopen." Je kon met iedereen je stomme idee delen en ze maakten het steeds beter.
Harper was oorspronkelijk een gamer, en ik had er totaal geen zin in om iemand voor een computerscherm neer te schieten. Dus ik dacht: "Wat als ze een surfer was?" Omdat ze erg milieubewust was. Ik wilde dat ze een diepe reden had waarom ze Los Angeles niet wilde verlaten, zodat het niet alleen maar een kleine ruzie tussen de twee meisjes over Londen en LA zou worden. In plaats daarvan was het zoiets van: "Dit is mijn identiteit. Ik breng elke dag in het water door. Het is mijn leven." En toen mocht ik prachtige surfscènes in LA maken.
Ik dacht ook dat het leuk zou zijn om Lindsay te laten surfen toen Harper en Anna van lichaam wisselden. Toen bedacht Jamie dat ze pickleball zou spelen. Iedereen bleef het maar voorstellen. Uiteindelijk vroeg ik: "Manny, wat is jouw specialiteit?" En hij zei: "Ik kan best wel dansen." Dus toen schreven we de dansles. Ondertussen bagatelliseert Manny volledig dat hij de beste danser ter wereld is.
Klopt? Ik zag die scène en dacht: ik wist niet dat hij dit kon.En toen maakte Lindsay het helemaal af door Chloe Fineman uit te nodigen om met haar mee te spelen in de scène. En toen maakte Manny het helemaal af door de beste danseres ter wereld te zijn. En de producers maakten het helemaal af door de rechten te bemachtigen voor [“(I've Had) The Time of My Life” uit] Dirty Dancing , zodat ik de scène kon opnemen op die [filmsoundtrack]. Weet je wel, als je denkt: "Wow, dat was gewoon mijn stomme tijdelijke idee, en nu ben ik het aan het filmen en het is zo cool"? Het was gewoon zo.
Ik wilde ook graag het gelukskoekje uit de eerste film veranderen: de reden waarom de personages van lichaam wisselen. Dat was een grotere uitdaging, denk ik, omdat je trouw wilt blijven aan de overlevering. Maar ik wilde ook iets doen dat actueler is dan het gelukskoekje.
Ik dacht: waarom moeten de Chiangs dit toch altijd doen? Wat als er een nieuwe versie van iemand is die de lichaamsverwisseling veroorzaakt? Ik kende Vanessa Bayer al een tijdje en ik bleef haar maar zien als een vreselijk slecht paranormaal begaafd personage. Vanessa pakte dat op en ging ermee tot in het oneindige. Ik was er helemaal ondersteboven van.
Het einde werd geschreven tot bijna een week voor de opnames. Ik had een heel sterk gevoel over het duet: het moest een moeder-dochterduet worden. Maar ik wilde Lindsay ook graag eens live met Pink Slip op het podium zien spelen, want in het origineel, als volwassene, als zichzelf, was dat nooit gelukt. Ze speelde wel als Tess in haar lichaam, maar ze rockte niet met haar eigen band. En ik denk dat we dat allemaal wilden zien.
Er waren zoveel machinaties: hoe krijgen we Lindsay als Harper op de planken? En hoe wisselen we ze dan weer terug zodat Julia als Harper kan zingen? O jee, maar ze is Anna. Voordat de wissel kan plaatsvinden, moet de les geleerd worden. Dus hoe gaat die les geleerd worden?
Die scène met Manny op straat voor het restaurant moest veel dieper worden dan oorspronkelijk geschreven. De hele film draait, stiekem, om Lily. Lily is degene die tot een inzicht moet komen voordat iedereen weer terug kan schakelen. Je beseft: oh mijn god, dit hele ding draait om Lily die bang is om iemand anders van haar vader te laten houden .
Als je dat beseft, is het zo'n mooi verhaal – omdat het over uitverkoren families gaat. Families kunnen uit elkaar vallen als je niet de moeite neemt om elkaar te zien, te horen en van elkaar te houden. Het kost iedereen moeite om saamhorigheid voorop te stellen. Dat was de boodschap die ik wilde overbrengen. Je uitverkoren familie kan nog sterkere banden hebben, omdat je voor elkaar kiest, en je moet dat blijven doen.
Het concert was dus eigenlijk maar de kers op de taart.
Is dit het soort franchise waar je nog eens naar terug zou willen keren? Of heb je het gevoel dat je je visie hebt uitgevoerd en wil je nu het stokje doorgeven?Dat is zo moeilijk, want ik zou op een gegeven moment waarschijnlijk zo geantwoord hebben, maar deze cast is zo leuk en bijzonder dat ik er alles aan zou doen om nog een keer met ze allemaal te werken.
Julia Butters en Sophia Hammons – hun talent is echt fantastisch. Dus of er een versie is waarin ze van lichaam wisselen... ik weet het niet. Ik denk dat deze franchise eindeloos is met alles wat er te ontdekken valt. Deze cast is dromerig. Er was geen dag dat we niet de tering hebben gekregen en zoveel plezier hebben gehad. Geen dag. En dat is de droom. Als iedereen er helemaal voor gaat, is dat alles wat je in het leven kunt wensen.
Dit interview is bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid.
elle
