Onafhankelijke cinema: dit zijn de winnaars van het Lucania Filmfestival

In Pisticci (Matera) lag het gemiddelde dagelijkse bezoekersaantal van de 26ste editie van het Lucania Film Festival (LFF) van 6 tot 10 augustus rond de 2.500. "Nu - zoals vermeld in het definitieve persbericht - is het festival een referentiepunt voor onafhankelijke cinema, zowel Italiaans als internationaal."

De winnaars waren onder andere "Carmela" van Vicente Mallols in de categorie "Animatiefilm", "Imade" van Ignacio Acconcia Gonzalez in de categorie "Documentairefilm", "Beneath Which Rivers Flow" van Ali Yahya in de categorie "Fictiefilm" en "L'origine del mondo" van Rossella Inglese in de categorie "Speelfilm". De jury van "Spazio Italia" bekroonde de korte film "Pinocchio reborn" van Matteo Cirillo (de publieksjury kende dezelfde prijs toe) en in de categorie "Docufilm" bekroonde de jury "Choreografieën richting verlies" van Irene Margrethe Kaltenborn. Tot slot koos de publieksjury "The Old Man and his Grandson" van Mikhail Gorobchuk als beste animatiefilm; "On This Paint" van Younes Ben Hajria als beste documentaire; en "Shakhe Nabat" van Ahmad Seyedkeshmiri als beste fictiefilm.

"We sluiten deze editie met grote tevredenheid af", benadrukt Claudia Fauzia, co-directeur van het Lucania Film Festival. "Het thema 'leugens' heeft diepgaande discussies aangewakkerd en ons in staat gesteld om vooropgezette waarheden over verschillende aspecten van onze samenleving te onthullen. Met name het praatprogramma heeft zijn doel bereikt: de manipulatie van de waarheid aankaarten en het publiek nieuwe stof tot nadenken bieden die hen vervolgens kan aanzetten tot vragen over hoe dominante verhalen ons leven beïnvloeden. Het was dan ook een festival vol stimulerende discussies, en we zijn trots op de dialoog die we hebben gegenereerd." "De sfeer op het LFF was dit jaar echt bijzonder", benadrukt co-regisseur Hana Makhmalbaf, "levendig, intens, doordrenkt van authentieke verbondenheid. Het publiek van dit jaar was buitengewoon: gewone mensen, kinderen en ouderen kwamen samen en weefden een levend cinematografisch tapijt. Vorig jaar werd, dankzij een besluit op voorstel van mijn vader, Mohsen Makhmalbaf, het Secret Program geboren: een verrassende selectie van eerder onaangekondigde films, bedoeld als een waar geschenk aan het publiek. Deze films zijn soms gewaagde politieke statements; soms menselijke of wetenschappelijke ervaringen die onze manier van denken kunnen veranderen.