Parlement neemt wet aan om CO2 in de zeebodem te bergen

Op dinsdag 17 juni keurde het parlement een wetsvoorstel goed dat de mogelijkheid biedt om miljoenen tonnen CO2 naar het buitenland te transporteren om daar op de zeebodem op te slaan. De overheid ziet dit als "instrument" om in 2050 koolstofneutraliteit te bereiken.

De Nationale Vergadering nam deze tekst uiteindelijk aan met 261 stemmen (van het centrale blok tot het Rassemblement National) tegen 107 stemmen, voornamelijk van de linkerzijde van de kamer, die "een overhaaste beslissing" om de CO2-uitstoot niet te verlagen, veroordeelde.

De kern van het debat: wat gebeurt er met CO2 dat op een industriële locatie wordt afgevangen en vervolgens wordt samengeperst en vloeibaar gemaakt, om het vervolgens op te slaan in plaats van het in de atmosfeer te laten vrijkomen? In tegenstelling tot buurlanden zoals Noorwegen of Denemarken beschikt Frankrijk echter niet over een opslaglocatie .

Het Protocol van Londen , een internationale tekst ter voorkoming van vervuiling, voorziet in een principieel verbod op de export van afval voor storting op zee, en dus ook voor begraving. Dit wetsvoorstel, eveneens aangenomen door de Senaat, beoogt dit te wijzigen en deze export toe te staan.

Voor minister van Industrie en Energie Marc Ferracci gaat het erom "onze zware industrie de mogelijkheid te geven om in Frankrijk te produceren, zonder de koolstof die zij onvermijdelijk produceert, in de atmosfeer uit te stoten." Want volgens hem zullen bepaalde industriële sectoren, zoals de staal-, cement- of kalkproductie, "altijd CO2 uitstoten, zelfs zonder fossiele brandstoffen." Een "fatale" CO2, maar "een die kan worden afgevangen", betoogde de minister.

"Koolstofafvang zal de inspanningen voor koolstofreductie niet vervangen", probeerde hij gerust te stellen. Het is "integendeel een van de essentiële instrumenten om onze doelstellingen van koolstofneutraliteit te bereiken", aldus hem. Het zou tussen de 8 en 13% moeten vertegenwoordigen van de inspanningen om de uitstoot tegen 2050 te verminderen, zowel in Frankrijk als in Europa, zei hij.

Maar voor milieuactivisten en rebellen is dit een "nieuwe technologische, halsbrekende race" om "de bron van de klimaatramp niet aan te pakken", aldus LFI-parlementslid Nathalie Oziol. Voor communistisch parlementslid Édouard Bénard is "het verbergen van het stof onder het tapijt of de koolstof in de oceanen niet voldoende."

De rapporteur van de tekst, parlementslid Macronist en voormalig minister van Zee, Hervé Berville, herinnerde eraan dat deze oplossing wordt gesteund door het Intergouvernementeel Panel inzake Klimaatverandering (IPCC).