Liefdesverhalen in de regio (6/6): toen Corisande, de dame van Hagetmau, de favoriet was van Hendrik IV
In het leven van Hendrik IV, waar zoveel vrouwen verbleven, speelde de kasteelvrouwe van Hagetmau een bijzondere rol. Met Corisande, die ook een vriendin van Montaigne was, onderhield hij een rijke correspondentie, zowel politiek als romantisch.
Een favoriet is iemand aan wie de koning juwelen aanbiedt die hem ruïneren. Corisande is het tegenovergestelde. Aan de voeten van de kasteelvrouwe van Hagetmau legt Hendrik IV geen diamanten, maar vlaggen neer. Het is oktober 1587, hij heeft net de Slag bij Coutras gewonnen, waar hij deze vaandels heeft buitgemaakt. Zij heeft haar diamanten verkocht om de 23.000 Gascons te betalen die zich hebben gerekruteerd onder de banier van Hendrik, koning van Navarra, troonopvolger van Frankrijk en kampioen van de protestanten.
Als Hendrik een hugenoot is, is Corisande katholiek. Dit is geen detail in deze tijd van godsdienstoorlogen. Het is ook geen obstakel. Ze delen tolerantie. Het verschil in geloof verhinderde niet dat de vrouw, wiens echte naam Diane d'Andouins was, dochter van een baron van Béarn, geboren in zijn kasteel in de Landes, vriendin werd van Catharina, de zus van de koning van Navarra, door wie ze dichter bij elkaar kwamen.
“Herinner je Petiot”Diane, een onafhankelijke en beschaafde weduwe, moeder van twee kinderen, nadert de 30. De gravin van Guiche heeft zichzelf omgedoopt tot Corisande, een naam die ze ontleent aan een personage uit de beroemdste ridderroman van die tijd, "Amadis de Gaule", de Renaissance-bestseller die door Cervantes in zijn "Don Quichot" werd bespot. Montaigne is een van haar vriendinnen en begroet haar met een opdracht: "Er zijn weinig dames in Frankrijk die beter oordelen en meer gebruik maken van poëzie dan jij."
Om haar in Hagetmau, in de Landes, te bereiken, trotseert hij het risico van een hinderlaag. Bovenal schrijven ze elkaar. Brandende woorden – "Ik kus je mooie ogen een miljoen keer" – als lyrische beschrijvingen van de natuur of militaire bulletins. "Vergeet niets dat je behoud en je grootsheid kan dienen," maakt Corisande zich zorgen. Hij smeekt haar: "Mijn liefste, vergeet Petiot nooit," de liefkozende bijnaam die ze hem geeft. Een correspondentie bewaard in de Bibliothèque nationale.
Natuurlijk zal de wispelturige Henri haar verlaten. Maar zonder haar te vergeten: op de dag dat hij in 1606 zijn langverwachte zoon en erfgenaam doopt, zal de kasteelvrouw van Hagetmau aanwezig zijn.
