Een fossiele schedel van een meisje dat 140.000 jaar geleden leefde, is mogelijk het oudste bewijs van de kruising van Neanderthalers en Sapiens.

Een fossiele schedel, mogelijk die van een meisje dat zo'n 140.000 jaar geleden in het huidige Israël leefde, vertoont kenmerken van zowel Neanderthalers als Homo sapiens. Volgens Israëlische en Franse onderzoekers is dit het oudst bekende bewijs dat de twee menselijke groepen biologische en sociale relaties onderhielden. De ontdekking werd beschreven in een studie gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift l'Anthropologie.

Het fossiel, dat overeenkomt met een kind tussen de drie en vijf jaar oud, werd in 1931 gevonden op de archeologische vindplaats van de Skhul-grot op de berg Karmel.

Traditioneel worden de resten die daar zijn gevonden, samen met die uit de nabijgelegen Qafzeh-grot, toegeschreven aan een vroege groep Homo sapiens.

De nieuwe analyse onthult echter een "mozaïek van Sapiens- en Neanderthaler-kenmerken, wat suggereert dat het kind een hybride is", aldus de auteurs. Om tot deze conclusie te komen, scande het team van de Universiteit van Tel Aviv en het Franse Nationaal Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek (CNRS) de schedel en kaak met behulp van microcomputertomografie (micro-CT), wat resulteerde in een zeer nauwkeurig driedimensionaal model.

Deze procedure maakte het mogelijk om anatomische structuren te bestuderen die met het blote oog niet zichtbaar zijn, zoals het binnenoor of het netwerk van bloedvaten rondom de hersenen. De virtuele reconstructie maakte ook gedetailleerde vergelijkingen met andere hominidepopulaties mogelijk.

Uit de resultaten bleek dat de algehele vorm van de schedel, inclusief de kromming van het schedeldak, lijkt op die van Homo sapiens, maar dat de schedel ook typische Neanderthalerkenmerken vertoont, zoals de onderkaak, de structuur van het binnenoor en een specifiek intracraniaal bloedtoevoersysteem.

In het artikel schrijven de onderzoekers dat de Levant tijdens het Midden-Pleistoceen als ontmoetingspunt fungeerde waar genetische uitwisselingen plaatsvonden tussen lokale bevolkingsgroepen en andere menselijke groepen uit Afrika en Eurazië. Dit versterkt het idee dat deze regio een belangrijk contactpunt was tussen menselijke bevolkingsgroepen.

"Het fossiel dat we hebben bestudeerd, is het oudst bekende fysieke bewijs van paring tussen Neanderthalers en Homo sapiens", aldus Israel Hershkovitz, onderzoeker aan de Universiteit van Tel Aviv en medeauteur van de studie.

De ontdekking in het fossielenbestand bevestigt wat genetische studies al suggereerden. "Genetische studies die de afgelopen tien jaar zijn uitgevoerd, hebben aangetoond dat deze twee groepen genen hebben uitgewisseld, en zelfs vandaag de dag, 40.000 jaar na de verdwijning van de laatste Neanderthalers, is een deel van ons genoom – tussen de 2 en 6% – van Neanderthaler-oorsprong", aldus Hershkovitz in een verklaring van zijn universiteit.

In 2016 wees een studie gepubliceerd in Nature er al op dat Neanderthalers en Sapiens zich tussen 100.000 en 120.000 jaar geleden vermengden, gebaseerd op diverse DNA-analyses. Dit bewijs suggereerde dat de moderne mens Afrika eerder verliet dan eerder werd gedacht en contact onderhield met de neanderthalerpopulaties in Eurazië.

Het onderzoek in de Skhul-grot levert nu het oudste fysieke bewijs van deze interactie op en versterkt de hypothese van een voortdurende genetische infiltratie van Neanderthalers in de Homo sapiens-populaties die in de regio leefden.

Deze bevindingen helpen ons niet alleen de evolutionaire geschiedenis van de mens beter te begrijpen, maar verklaren ook waarom het erfgoed van de Neanderthalers nog steeds in het huidige genoom aanwezig is.

*Deze content is herschreven met behulp van kunstmatige intelligentie, op basis van informatie van EFE en beoordeeld door de journalist en een redacteur.