Grotere soorten ontwikkelen meer gevallen van kanker

Een onderzoek heeft een 45 jaar oude overtuiging over kanker in het dierenrijk ontkracht. Het onderzoek toont aan dat grotere diersoorten, zoals olifanten en giraffen, een hogere kans op kanker hebben dan kleinere diersoorten, zoals muizen of kikkers. Het onderzoek, uitgevoerd door experts van de Universiteit van Reading , University College London (VK) en Johns Hopkins University (VS), analyseerde gegevens over kanker bij 263 soorten amfibieën, vogels, zoogdieren en reptielen. De bevindingen weerleggen de 'paradox' van Peto , die stelde dat er geen verband bestaat tussen de grootte van een dier en het risico op kanker.

Uit het onderzoek, gepubliceerd in PNAS , blijkt dat grotere dieren vaker goedaardige en kwaadaardige tumoren hebben. Soorten die zich snel ontwikkelden om te groeien, zoals olifanten, ontwikkelden echter natuurlijke afweermechanismen tegen kanker.

Een olifant heeft bijvoorbeeld ongeveer evenveel kans op kanker als een tijger, ondanks dat hij veel groter is . Onderzoekers vonden ook uitzonderingen, zoals de grasparkiet, die een veel hoger kankerpercentage heeft dan verwacht gezien zijn grootte, en de naakte molrat, die vrijwel geen kanker heeft.

Carlo Maley, directeur van het Arizona Cancer Evolution Center (VS), benadrukt de relatie tussen de evolutie van lichaamsgrootte en de verdediging tegen kanker. Hij stelt echter dat het voor een toename in lichaamsgrootte tijd kan kosten voordat een adequate verdediging zich ontwikkelt. Hij merkt ook op dat het onderzoek weliswaar suggereert dat grotere dieren mogelijk meer kanker hebben, maar dat het verband niet zo sterk is als verwacht.

Frédéric Thomas en Antoine Dujon van het CNRS zeggen dat de studie een waardevolle analyse biedt, hoewel ze erkennen dat statistische keuzes en heterogeniteit van de gegevens de interpretatie kunnen beïnvloeden. Over het algemeen zijn ze van mening dat onderzoek naar de relatie tussen lichaamsgrootte en kanker veelbelovend is, maar dat er meer onderzoek nodig is naar de onderliggende moleculaire mechanismen.

Samenvattend kan gesteld worden dat hoewel het onderzoek de relatie tussen lichaamsgrootte en de prevalentie van kanker ondersteunt, er meer onderzoek en analyses nodig zijn om de bevindingen te valideren en de evolutionaire verdedigingsmechanismen tegen kanker te begrijpen.