Skamieniałość sprzed 500 milionów lat dowodzi, że pochodzili z oceanu

Obecnie wszystkie gatunki pajęczaków, takie jak pająki, skorpiony, kleszcze i roztocza, prowadzą lądowy tryb życia. Dlatego od dawna przyjmuje się, że stworzenia te wyewoluowały z lądowego przodka. Jednak nowe odkrycia podważają to założenie.

PRZYPOMINAJĄ DZISIEJSZE PAJĄKI

Kiedy naukowcy zbadali układ nerwowy skamieniałego gatunku Mollisonia symmetrica pod mikroskopem świetlnym, odkryli, że struktura mózgu tego morskiego stworzenia wykazuje uderzające podobieństwo do mózgu współczesnych pająków. Mollisonia, wcześniej uważana za przodka skrzypłoczy, wyglądem niewiele przypomina współczesne pająki, przypominając raczej wielonożnego owada morskiego.

Jednak jego struktura wewnętrzna jest dość zaskakująca. Centralny układ nerwowy skamieniałości jest ułożony w rozłożysty wzór, jak u pająków. Połączenia nerwowe prowadzą do licznych odnóży i szczypcowatych aparatów gębowych – tych samych obszarów, w których współczesne pająki posiadają jadowite kły.

„ZBYT WYRAŹNE, ŻEBY BYŁ PRZYPADEK”

Według Franka Hirtha, neurobiologa ewolucyjnego z King's College London, struktura ta stanowi ważny krok ewolucyjny, unikalny dla pająków. Co więcej, analizy statystyczne wykazały, że te podobieństwa są zbyt uderzające, aby mogły być przypadkowe. Naukowcy uważają, że pająki odziedziczyły tę strukturę mózgu po wczesnych przodkach, takich jak Mollisonia.

W tym przypadku Mollisonia mogłaby być przodkiem pająków, siostrzaną linią zarówno dla skrzypłoczy, jak i pająków morskich. Jeśli ta teoria jest prawidłowa, lądowa historia pająków może być znacznie wcześniejsza i mieć oceaniczne korzenie.

Naukowcy sugerują również, że zaawansowane sieci neuronowe Mollisonia umożliwiły bardziej precyzyjną kontrolę odnóży i struktur chwytnych, co dało linii pająków znaczącą przewagę w przejściu do życia na lądzie. Sugeruje się nawet, że wczesne pająki mogły polować na inne stworzenia lądowe, takie jak owady, co doprowadziło do rozwoju u nich zdolności lotu.