Wycieczka po dolinach Calchaquí: góry, winnice, urocze miasteczka i niepowtarzalne smaki

„Tysiąc pesos za zdjęcie, proszę pana, jedno zdjęcie za tysiąc pesos” – mówi chłopiec, który nie może mieć więcej niż 7 lub 8 lat, stojąc obok białej lamy ubranej w wełniany kapelusz i tkane wstążki. Stoi przy wejściu na most, gdzie droga krajowa nr 40 przecina rzekę Calchaquí, aby dotrzeć do Cachi w Salcie.

W oddali, za dachami domów ukrytych wśród wzgórz i drzew, widać góry, które wznoszą się aż do gigantycznego punktu widokowego, w którym widnieje Nevado de Cachi , najwyższy szczyt w okolicy, ze swoimi wiecznymi śniegami sięgającymi ponad 6300 metrów .

Cachi to białe miasteczko, które dzięki swojej kolonialnej architekturze, wyrafinowanym domom z suszonej cegły i wysokim chodnikom z szarego kamienia z latarniami, które towarzyszą cichym brukowanym uliczkom , wydaje się zatrzymywać czas , sprawiając, że płynie on wolniej, jakbyśmy na chwilę przenieśli się do jakiegoś równoległego wymiaru.

W Cachi znajdziesz wszystko, co jest widoczne i dostępne, w promieniu trzech przecznic od placu 9 de Julio , przed kościołem San José z dachami wykonanymi z drewna cardón i Muzeum Archeologicznym Pío Pablo Díaz.

Mówi się, że nazwa pochodzi z języka Kakan, połączenia słów „ kak ” (skała, kamień) i „ chin ” (cisza, samotność). Miasto powstało w oazie utworzonej przez połączenie rzek Cachi i Calchaquí , co dało początek hodowli wikunii i lam oraz uprawie kukurydzy, komosy ryżowej i papryki , które pokrywają zbocza wzgórz na czerwono, gdy wysychają na słońcu.

Cachi jest jednym z serc doliny Calchaquí , kompleksu dolin i gór, gdzie przed wiekami rozwijały się różne ludy mówiące wspólnym językiem - Kakán, który Inkowie zaliczyli do Diaguitas i który wiedział, jak walczyć i przeciwstawić się hiszpańskim podbojom .

To właśnie tutaj , wśród winnic, rozciągają się zaskakujące hotele , poncza tkane na krośnie z wełny owiec, wikunii lub alpaki, wioski, w których kultywowany jest tradycyjny styl życia , oraz drogi wijące się przez doliny i góry , zapraszające do odkrywania cudów na każdym kroku.

Idealne miejsce na zimowe wakacje . Jest zimno, owszem, ale wszechobecne słońce ogrzewa serca, a brak letniego deszczu zapewnia otwarte drogi. Oto wizyta w głównych obowiązkowych miejscach do zobaczenia w dolinach Calchaquí .

Jeśli powiedzieliśmy „jedno z serc”, to dlatego, że w tych dolinach znajduje się ich kilka , niczym nieoczekiwane klejnoty, w których można stworzyć bazę wypadową do eksploracji tego wcięcia między górami, które rozciąga się na długości 520 km , z południowym krańcem w Punta de Balasto, Catamarca i północnym krańcem w La Poma , Salta .

Od północy, na przykład od miasta Salta , są trzy główne wejścia: najczęściej używana jest Route 68 , która przecina spektakularną Quebrada de las Conchas między stolicą prowincji a Cafayate. Inna to Route 33 , która wspina się po zakrętach i zakrętach Cuesta del Obispo , przechodzi przez Park Narodowy Los Cardones i łączy się z Route 40 w Payogasta, niedaleko Cachi.

Trzecia to legendarna droga krajowa nr 40 z północy, wielokilometrowa przygoda na żwirowej drodze, która przebiega przez Abra del Acay, na wysokości prawie 5000 metrów nad poziomem morza. Ma miejsce w pobliżu San Antonio de los Cobres i wkracza do Valles z La Poma, 77 km dalej na południe.

Od południa istnieją dwa główne wejścia: Santa María del Yokavil w Catamarca, przez autostradę 40 oraz Tafí del Valle , na wyżynach Tucumán, przez krętą drogę prowincjonalną 307, która na przestrzeni 80 km wznosi się z 300 metrów nad poziomem morza w Simoca do 2000 metrów nad poziomem morza w Tafí del Valle.

Kraina jazdy konnej i wykwintnych serów, piękno Doliny Tafí jest czymś w rodzaju bramy. Oprócz jazdy konnej , wędrówek, degustacji empanad i serów z Doliny Tafí oraz wizyty w rezerwacie archeologicznym Los Menhires są obowiązkowymi punktami przed kontynuowaniem podróży na północ trasą 307, mijając El Infiernillo i rozpoczynając strome zejście do Amaicha del Valle . Muzeum Pachamama jest obowiązkowym punktem zwiedzania, aby lepiej zrozumieć kulturę Doliny Tafí.

Po wizycie w winnicy wspólnoty Los Amaichas i obserwatorium astronomicznym Ampimp (gdzie można przeprowadzić obserwacje, a nawet spędzić noc) udaj się na południe drogą 407, która po przekroczeniu granicy z Catamarca zmienia się w drogę 17. Dotrzesz do Santa María, gdzie zobaczysz duży pomnik ciężarnej kobiety : to oczywiście Pachamama, dzieło artysty z Catamarca, Raúla Guzmána.

Santa María jest często nazywana „ stolicą Doliny Calchaquí ”, a w jej okolicach można zwiedzić stanowiska archeologiczne, takie jak Fuerte Quemado czy Cerro El Calvario, a także społeczności tubylcze, takie jak San Antonio del Cajón, a także region Caspinchango z jego atrakcjami turystycznymi i zabytkowymi kaplicami , takimi jak Lamparcito, Loro Huasi czy El Puesto.

Stamtąd nitką łączącą główne atrakcje Dolin jest Droga 40, która prowadzi na północ do ruin Świętego Miasta Quilmes , pozostałości największej prekolumbijskiej osady w kraju , położonej na zboczach wzgórza Alto del Rey.

Cytadela ta była także ostatnim bastionem oporu Aborygenów przeciwko postępom Hiszpanów. Poddała się w 1667 r., a 1700 ocalałych zabrano pieszo na przedmieścia Buenos Aires (od których wzięła nazwę dzielnica Quilmes), gdzie dotarło zaledwie 400 osób.

Zaledwie 15 km na północ znajduje się Colalao del Valle , kolejny przystanek, coś w rodzaju „ kolebki wina ” w Tucumán, z kilkoma winnicami na brzegach rzeki Santa María, a w pobliżu znajduje się miasteczko El Pichao z glampingiem i bogatą ofertą turystyki wiejskiej.

Z Colalao do granicy z prowincją Salta , gdzie znajduje się większość dolin Calchaquí, jest zaledwie 9 km. Do La Poma jest 237 km, z niezliczonymi przystankami po drodze i niemożliwymi do przegapienia objazdami, takimi jak droga nr 68 przez Quebrada de las Conchas.

Ale zróbmy to krok po kroku, ponieważ 25 km od granicy międzyprowincjonalnej znajduje się Cafayate , obowiązkowy przystanek, który zasługuje na spędzenie co najmniej kilku dni, między innymi ze względu na miasto z jego restauracjami wokół placu, nowoczesne Muzeum Winorośli i Wina , pobliskie wycieczki do winnic i winnic lub trekking w górach , np. do jaskini Suri lub wodospadów rzeki Kolorado.

Dzięki suchemu klimatowi, szerokiemu zakresowi temperatur, licznym słonecznym dniom i chłodnym nocom oraz wysokości (1700 metrów nad poziomem morza) Cafayate to kraina wina , której symbolem jest aromatyczny Torrontés. Dzięki niemu kuchnia wzbogaciła sposób, w jaki przygotowujemy klasyczne smaki: ziemniaki andyjskie, papryczki chili, empanady, humitas i tamales, ser kozi i ser.

Pełny brzuch, szczęśliwe serce. Z Cafayate można pojechać bezpośrednio do Salta drogą Route 68 , chociaż „bezpośrednio” to mało powiedziane, ponieważ Quebrada de las Conchas, krajobraz, który zaskakuje na każdym kroku swoimi kolorami i formacjami naturalnymi, wymaga od czasu do czasu postoju : Zamki, Gardziel Diabła, Amfiteatr i inne miejsca fascynują swoimi kształtami, kolorami i dźwiękami.

Można też kontynuować podróż na północ autostradą nr 40 : asfalt ciągnie się jeszcze przez około 30 km, aż do San Carlos, gdzie rozpoczyna się podróż szutrową drogą, która latem jest zwykle zamknięta z powodu deszczu, ale aż do Cachi jest pasmem cudów .

Podobnie jak Quebrada de las Flechas , niesamowity krajobraz, gdzie droga wije się między ogromnymi, ostrymi skałami skierowanymi ku niebu. Wejdź na punkt widokowy El Ventisquero , aby docenić skalę tego cudu — chronionego obszaru naturalnego — a po jego przekroczeniu zatrzymaj się w Angastaco , małym miasteczku z winnicami, noclegami, restauracjami i kościołem Nuestra Señora del Valle.

Niedaleko znajduje się punkt widokowy Angastaco, z którego można podziwiać panoramę wąwozu i doliny, przez którą przepływa rzeka Calchaquí.

Kolejny przystanek znajduje się godzinę drogi stąd: Molinos , to zaczarowane miasteczko, które zaprasza na spacer po cichych uliczkach ze starymi rezydencjami wśród gór i na przystanek przy kościele San Pedro Nolasco – Narodowym Pomniku Historycznym – gdzie pochowano szczątki Nicolása Severo de Isasmendi, ostatniego hiszpańskiego gubernatora prowincji Salta del Tucumán przed rewolucją.

W Cera de Molinos znajduje się imponująca winnica Colomé , której wina z dużych wysokości są znane. A tuż przy Highway 40 znajduje się Seclantás i jego Trasa Rzemieślników , wycieczka po warsztatach i krosnach, gdzie można zobaczyć, jak powstają niektóre z najlepszych poncho w Salcie.

Kościół Nuestra Señora del Carmen, uważany przez wielu za jeden z najpiękniejszych w Salcie , jest również miejscem, którego nie można pominąć, podobnie jak pobliskie jaskinie Acsibi , gdzie światło igra z czerwoną ziemią, tworząc naturalne dzieła sztuki.

Stamtąd jest 30 km do Cachi i kolejne 5 km do Cachi Adentro , drogi pełnej winnic i wiejskich producentów , którzy wykorzystują wody rzeki Las Trancas, pochodzącej z ogromnego Nevado de Cachi.

Są tam również wiejskie kwatery, stragany z jedzeniem i ciekawy „ UFOport ”, konstrukcja promowana przez Szwajcara Wernera Jaisli, znanego jako Bernard, która składa się z dużej 36-ramiennej gwiazdy z centralną 12-ramienną gwiazdą, mającą być pasem startowym dla UFO , które rzekomo znajdują się w tym rejonie. W rzeczywistości znak na pobliskiej prostej Tin Tin, na trasie 33, ostrzega: „ Obszar obserwacji UFO ”.

Większość podróżnych kieruje się w stronę tego prostego odcinka i słynnego Cuesta del Obispo, który schodzi do doliny Lerma, a stamtąd do Salty. Inni jednak jadą dalej na północ od Cachi, przejeżdżając przez Payogasta i 46 km dalej do La Poma.

Podróż przez doliny Calchaquí mogłaby się zakończyć w tym miejscu, pośród naturalnych formacji, takich jak Most Diabła – pomnik przyrody – i jego jaskinie, lub Graneros de La Poma , silosy zbudowane w naturalnej jaskini, które stanowią jeden z głównych śladów kultury przodków, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z dwoma innymi miejscami w Salcie, które były częścią Qhapaq Ñan, czyli Szlaku Inków .

Do tego miejsca ciągną się doliny Calchaquí; dalej na północ Abra del Acay, a przez nią rozległa Puna ze skarbami takimi jak San Antonio de los Cobres , Pociąg do chmur , Susques , Salinas Grandes , przełęczy Jama i drogi nr 40, która ciągnie się i ciągnie, aż dotrze do Boliwii w Santa Catalina i zakończy swoją długą podróż w La Quiaca.