Luwr zamknął swe podwoje: pracownicy strajkują, by potępić nadmierną turystykę.

Strajk nadszedł niespodziewanie w poniedziałek, gdy tysiące Amerykanów, Chińczyków, Japończyków i Latynosów czekało przy wejściu do piramidy Luwru , z biletami w ręku, aby wejść do najczęściej odwiedzanego muzeum na świecie. Luwr, globalny symbol sztuki, piękna i zrównoważonego rozwoju, w którym mieści się co najmniej osiem muzeów, został zamknięty w poniedziałek, pozostawiając wszystkich w potrzebie.

Decyzja ta nie została podjęta z powodu skrajnego „ostrzeżenia przed atakiem”, jakie ogarnęło Paryż z powodu wojny na Bliskim Wschodzie i jej skutków, ale dlatego, że pracownicy muzeum uważają, że nadmierna turystyka niszczy muzeum i chcą powstrzymać to zjawisko.

Mona Lisa, Delacroix, włoski renesans, Wenus z Milo, francuskie rzeźby, egipskie grobowce, łoże Napoleona — mogły odpocząć w poniedziałek od ogólnej ciekawości, selfie i tłumów. Luwr zamknięto z powodu strajku personelu , aby je zachować i przywrócić im dawną świetność.

Spontaniczny strajk wybuchł w poniedziałkowy poranek podczas rutynowego wewnętrznego spotkania. Stało się to, gdy strażnicy muzeum, sprzedawcy biletów i personel ochrony odmówili stawienia się w pracy, aby zaprotestować przeciwko niekontrolowanym tłumom , chronicznym niedoborom kadrowym i temu, co jeden ze związków zawodowych nazwał „niezrównoważonymi” warunkami pracy . „Wyczerpany” personel potępia instytucję za rozpadanie się od wewnątrz.

Było to coś więcej niż strajk związkowy, było to rozpaczliwe wezwanie do przebudzenia , nawiązujące do protestów przeciwko nadmiernej turystyce w Barcelonie, Lizbonie, Ibizie i Lanzarote w ten weekend.

Luwr stał się symbolem światowej turystyki. Pozłacany pałac z widokiem na Sekwanę, przytłoczony własną popularnością. Podczas gdy kultowe zabytki od Wenecji po Akropol walczą o ograniczenie tłumów, najbardziej kultowe muzeum świata zbiera swoje żniwo. Cierpi z powodu konserwacji, stawiając czoła hordom turystów , którzy nawet nie wiedzą, na co patrzą, pogrążeni w swoich audioprzewodnikach i robiący sobie selfie, ku rozpaczy strażników.

Bardzo rzadko zdarza się, aby Luwr zamknął swoje podwoje dla zwiedzających. Miało to miejsce podczas II wojny światowej, pandemii i krótkiego strajku pracowników w 2019 r. Ale nigdy nie zdarzyło się to w ten sposób: turyści ustawiali się w kolejce na placu, z biletami w ręku, zastanawiając się, dlaczego najsłynniejsze muzeum świata po prostu przestało działać. Zamknęło swoje podwoje z wyczerpania. Aby zachować swoje dzieła sztuki.

Do tych zakłóceń doszło zaledwie kilka miesięcy po tym, jak prezydent Emmanuel Macron przedstawił ambitny dziesięcioletni plan mający na celu uchronienie Luwru przed problemami, które nękają go do dziś: przeciekami wody, niebezpiecznymi wahaniami temperatury, starzejącą się infrastrukturą i napływem gości znacznie przekraczającym pojemność muzeum.

Ale dla pracowników na miejscu ta obiecana przyszłość wydaje się odległa . „Nie możemy czekać sześć lat na pomoc” — powiedziała Sarah Sefian ze związku zawodowego CGT-Culture. „Nasze zespoły są teraz pod presją. Nie chodzi tylko o sztukę, ale także o tych, którzy ją chronią”.

W sercu kryzysu Mona Lisa i jej błogi i tajemniczy uśmiech. Portret z XVI wieku, który przyciąga tłumy, bardziej przypominający spotkanie z gwiazdą niż doświadczenie artystyczne . Selfie dla potomnych z odległą, enigmatyczną damą renesansu, przechowywane w szklanej gablocie, aby chronić ją przed własną popularnością.

Codziennie około 20 000 osób tłoczy się w Salle des États, największej sali muzeum , tylko po to, aby zrobić sobie selfie z tajemniczą kobietą i jej uśmiechem namalowanym przez Leonarda da Vinci. Wygląda jak demonstracja telefonów komórkowych. Nikt nie może jej w pełni zobaczyć. Ignorują to, co ją otacza — spektakularne kolory dzieł Tycjana, Veronese'a i wszystkich Włochów z XV i XVI wieku. I nie obchodzi ich to. To jak oglądanie trofeum: zrobienie sobie zdjęcia z największym dziełem Leonarda da Vinci.

„Nie widzimy obrazu” – ubolewał Ji-Hyun Park, 28 lat, który przyjechał do Paryża z Seulu. „Widzimy telefony. Widzimy łokcie. Czujemy gorąco. A potem nas popychają”.

Projekt renowacji Macrona, nazwany „Nowym Renesansem Luwru”, obiecuje zaradzić temu problemowi . Mona Lisa w końcu będzie miała własną salę, dostępną przez wejście ograniczone czasowo. Nowe wejście w pobliżu Sekwany jest również planowane na 2031 r., aby odciążyć przepełnioną piramidę.

W styczniu Macron obiecał „warunki wystawy, prezentacji i wyjaśnień godne tego, na co zasługuje Mona Lisa”.

Ale dla pracowników to tylko obietnice. Teraz jest pilnie, ponieważ wielu z 60 milionów turystów, których Francja przyjmuje, przybywa w środku europejskiego lata i przechodzi przez Luwr.

Luwr powitał w zeszłym roku 8,7 miliona gości, czyli ponad dwukrotnie więcej niż liczba, na jaką są przygotowane jego obiekty. Nawet przy dziennym limicie 30 000 gości, personel twierdzi, że doświadczenie to stało się codziennym testem wytrzymałości, z bardzo małą liczbą miejsc siedzących, ograniczoną liczbą toalet i letnim upałem wzmocnionym przez efekt cieplarniany piramidy.

W przecieku memorandum prezydent Luwru Laurence des Cars ostrzegała, że ​​niektóre części budynku „nie są już szczelne”, że wahania temperatury zagrażają bezcennym dziełom sztuki. Nawet podstawowe potrzeby odwiedzających (jedzenie, toalety, oznakowanie) są znacznie poniżej międzynarodowych standardów. Opisała to doświadczenie po prostu jako „fizyczne doświadczenie”.

„To, co zaczęło się jako zaplanowane comiesięczne spotkanie informacyjne, przerodziło się w masowy protest irytacji ” – powiedziała Madame Sefian. Rozmowy między personelem a kierownictwem rozpoczęły się o 10:30 i trwały do ​​popołudnia. Wczesnym wieczorem muzeum zostało zamknięte.

Koszt kompleksowego planu renowacji szacowany jest na kwotę od 700 do 800 milionów euro . Ma on zostać sfinansowany ze sprzedaży biletów, darowizn prywatnych, środków publicznych i opłat licencyjnych pobieranych przez filię Luwru w Abu Zabi.

Pracownicy twierdzą jednak , że ich potrzeby są pilniejsze niż jakikolwiek 10-letni plan.

W przeciwieństwie do innych głównych paryskich obiektów, takich jak katedra Notre Dame i Centrum Pompidou, które przechodzą finansowaną przez rząd renowację, Luwr pozostaje w zawieszeniu : nie ma w pełni funduszy ani możliwości jego uruchomienia, nie ma też stałego programu darowizn lub mecenatu, jak w przypadku innych muzeów na świecie.

Prezydent Macron, który wygłosił swoje zwycięskie przemówienie wyborcze w 2017 r. w Luwrze i wygłosił je podczas Igrzysk Olimpijskich w Paryżu w 2024 r., obiecał, że do końca dekady muzeum stanie się bezpieczniejsze i nowocześniejsze.

Problem w tym, że Luwr nie może czekać. Miliony turystów, którzy go odwiedzają, to ci, którzy mogą sfinansować jego modernizację, ponieważ, podobnie jak Katedra Notre Dame, jest skarbem ludzkości.