Graciela Hasper: Antologia w Galerii de Souza zawierająca prace z lat 90. XX wieku do chwili obecnej

Bardzo interesujący rozdział programu galerii Souza ostatnio skupił się na ożywieniu wybitnych postaci z niedawnej przeszłości , które z jednego lub drugiego powodu straciły na znaczeniu lub widoczności. Galeria ma na celu ich przywrócenie poprzez różne strategie, w tym wystawy i publikacje.

Jednak nie dotyczy to obecnej wystawczyni: Gracieli Hasper , artystki, której rozpoznawalność wzrosła zarówno lokalnie, jak i międzynarodowo, odkąd zaczęła być rozpoznawana w latach 90. Mając prace w najważniejszych kolekcjach publicznych i prywatnych w naszym kraju i w Stanach Zjednoczonych, Hasper właśnie zainaugurowała „Continuos Motion” na międzynarodowym lotnisku w Houston, ogromny mural, który stworzyła dla strefy przylotów.

Kolekcję, którą obecnie można oglądać w galerii Souzy , można uważać za swoistą antologię prac artysty. z akcentem retrospektywnym, gdyż zawiera dzieła powstałe od lat 90. XX wieku do chwili obecnej.

Ale być może bardziej interesujące byłoby rozważenie tego (lub zbadanie) w świetle różnych kwestii, które Hasper poruszał w odniesieniu do formy i koloru z różnych materialności na przestrzeni kilku dekad. Różne prace na tej wystawie nie byłyby uporządkowane chronologicznie, ale raczej z chęci podkreślenia różnych linii eksploracji , które zdefiniowały twórczość tego artysty na przestrzeni czasu.

Od sekwencji kształtów, kolorów i przezroczystości , które przyciągają widza z zewnętrznego okna galerii, po zróżnicowane kompozycje kolorystyczne na płótnie, aluminium i ceramice, na ścianach i w przestrzeni dwóch pomieszczeń galerii rozwija się całe spektrum eksploracji w tym kierunku.

Obraz z lat 90. może mieć kilka warstw dla każdego z kolorów, które wyrażają kompozycję, podczas gdy w akwareli materiał może się przesuwać, aż podłoże stanie się widoczne. Tak więc przezroczystość w pracach Haspera jest wielorakimi dążeniami : można ją uzyskać za pomocą washowania lub szkła drukowanego, jak w oknie galerii, które przypomina grę przezroczystości na różnych podłożach, których użył w 2019 r. do dużej instalacji, którą stworzył dla przestrzeni Fundacji Santander.

Dziś jego podejście do koloru wydaje się inne w porównaniu do obrazów z lat 90. , które można zobaczyć na tej samej wystawie. Wtedy pociągnięcie pędzla lub sam ruch farby był zauważalny i wykazywał gestykulację, której brakuje w rodzaju prac, które tworzy teraz.

Na przykład duże kostki, które pierwotnie zaprezentował na tarasie Fundacji Santander, są częścią kolekcji eksponowanej tutaj . Przemysłowy odcisk koloru tych elementów jest niewątpliwie związany z rodzajem produkcji samego dzieła. Urodzony w Argentynie magnat Jorge Pérez, właściciel Muzeum PAMM w Miami, nabył wersję dwa razy większą do swojej prywatnej kolekcji.

Naturalnie, system produkcyjny dla dzieł o pewnym rozmiarze determinuje odmienną obróbkę, która wpływa zarówno na materiały, formę, jak i kolor.

W przypadku muralu na lotnisku w Houston pracował nad projektem utworzonym z zazębiających się pomalowanych płyt stalowych. Każda płyta jest kształtowana i kolorowana, a następnie cięta tak, aby dokładnie pasowała do siebie i przylegała do ściany.

Praca Haspera nad tym muralem trwała dwa lata od jego pierwotnego projektu do ukończenia, przy czym część produkcji odbywała się osobiście, a inne zdalnie. Artysta stworzył projekt, a następnie wysłał plany do Houston. Stamtąd każdy kształt został wycięty i pomalowany, aby złożyć go w mural, aby pokryć całą jego długość.

Ważne jest podkreślenie bogatego doświadczenia Haspera w produkcjach, które obejmowały interwencje budowlane — takie jak wczesne zajęcie przestrzeni, którą przeprowadził w 2001 r. w ówczesnym Ibero-American Cooperation Institute — po interwencje miejskie , takie jak Highway Junction na skrzyżowaniu 9 de Julio i San Juan Avenues lub Play of Lights na przejściu podziemnym przed Usina del Arte. We wszystkich przypadkach wiodąca rola koloru była szczególnie istotna.

Graciela Hasper jest kluczową postacią w przemyśleniu abstrakcyjnej geometrii, podejmowanym przez różnych artystów w latach 90. W pracach z tamtych lat prezentowanych na tej wystawie można dostrzec niekonwencjonalny ton , który wydaje się kwestionować ścisłą racjonalność geometrycznej awangardy, z ukłonami w stronę pop-artu poprzez użycie koloru i pop-artu poprzez formalne gry, które angażują wizję w inny sposób.

Procedury ulegają zmianie, lecz efekty ich geometrycznych i optycznych gier pozostają i pogłębiają się w różnej skali .

Na górnym piętrze seria ceramicznych płytek i kostek jest umiejętnie ułożona na centralnym elemencie podtrzymywanym przez sufit, który wydaje się unosić w powietrzu paletę barw za sprawą uwodzicielskich efektów szkliwa.

To kolejne z wielu wyzwań, z którymi mierzy się artysta, gdy staje w obliczu możliwości oferowanych przez nowy materiał lub nowe medium. Niezależnie od tego, czy na płaszczyźnie, czy w trójwymiarowości kształtów sześcianu lub kafelka, wyzwanie obraca się między liniowymi formami koła, owalu, kwadratu lub ich trójwymiarowymi aspektami, które odwołują się do innego sposobu zajmowania przestrzeni.

W Hasper kolor nie ogranicza się do wywoływania wibracji na płaszczyźnie; przyczynia się również do przestrzeni, zapraszając nas do eksploracji i doświadczania objętości . W przestrzeni zdefiniowanej przez proste linie zbiegające się w różnych punktach, każde ludzkie ciało staje się organiczną zmianą w geometrycznym ciele, wtargnięciem tego, co naturalne, do abstrakcyjnego modelu linii, które nie mają żadnego pochodzenia we wszechświecie natury.

Są to jednak abstrakcyjne modele, które można zamieszkać i wyobrazić sobie dla wielu możliwych zastosowań. Dzieci i artyści często wiedzą wiele o tych ostatnich.

Skóra świata autorstwa Gachiego Haspera do piątku 11 lipca, od poniedziałku do piątku w godzinach 10:00–18:00 w De Sousa Galería (Paragwaj 675).