Uważaj na mięsożerną KULE ŚMIERCI: Naukowcy są zaskoczeni nowym gatunkiem żyjącym w najgłębszej części oceanu

Naukowcy są zdumieni odkryciem makabrycznego nowego gatunku nazwanego „mięsożerną kulą śmierci”, który żyje w najgłębszych częściach oceanu.

Nową drapieżną gąbkę, oficjalnie należącą do rodzaju Chondrocladia, znaleziono na głębokości 11 800 stóp, na wschód od wyspy Montagu u wybrzeży Antarktydy.

Ten „niesamowity okaz” wygląda jak artystyczna instalacja w londyńskiej galerii. Swoją nazwę zawdzięcza kilku długim wyrostkom zakończonym różowawymi kulami.

Te niesamowite kule pokryte są maleńkimi haczykami, które służą do chwytania ofiary – zazwyczaj małych, nieszczęsnych skorupiaków, takich jak widłonogi.

To sprawia, że ​​mięsożerna kula śmierci jest niezwykle bezwzględna w porównaniu z łagodnym, biernym odżywianiem się poprzez filtrowanie, którym zajmuje się większość gąbek.

Dr Michelle Taylor, szefowa działu naukowego w Nippon Foundation-Nekton Ocean Census, porównała gatunek do „serii piłeczek pingpongowych na łodygach”.

„Gąbki zazwyczaj nie jedzą mięsa zwierząt – zazwyczaj filtrują wszystkie drobne cząsteczki znajdujące się w wodzie” – powiedziała. „Ale to bardzo nietypowa grupa taksonów gąbek, ponieważ chwytają one małe obunogi, takie jak małe skorupiaki.

„Te zwierzęta łapią się na haczyki, a następnie są powoli owijane, aż do momentu, gdy wszystkie składniki odżywcze zostaną z nich wyciśnięte”.

To odkrycie, godne horroru, zostało dokonane podczas ekspedycji, która odbyła się w lutym i marcu tego roku pod przewodnictwem Ocean Census na pokładzie statku badawczego R/V Falkor należącego do Schmidt Ocean Institute.

Eksperci wykorzystali zdalnie sterowany i uwiązany pojazd podwodny o nazwie ROV SuBastian do zeskanowania głębokości oceanu do około 14 700 stóp (4500 metrów).

Za pomocą ROV SuBastian przeprowadzono badania podwodnych kalder wulkanicznych, Rowu Południowego Sandwicha oraz siedlisk dna morskiego wokół wysp Montagu i Saunders.

Ogółem zebrano prawie 2000 okazów z 14 grup zwierząt (typów), w tym 30 dotychczas nieznanych gatunków głębinowych, choć możliwe, że liczba ta jest większa i nie została jeszcze potwierdzona.

Według dr Taylora różowe kule śmierci mają „kilka centymetrów średnicy” i uważa się, że w ich wnętrzu znajduje się woda.

„Zakładamy, że zwiększają one powierzchnię, jaka może mieć kontakt z potencjalną ofiarą” – powiedziała dziennikowi „Daily Mail”.

Gąbki są organizmami osiadłymi – spędzają całe życie w jednym miejscu.

„To jeden z powodów, dla których muszą mieć skuteczne sposoby zdobywania pożywienia, bo nie mogą go gonić”.

Wśród innych odkryć znalazły się nowe pancerne i mieniące się kolorami łuski, zwane także „robakami Elvisa”, znane ze swoich błyszczących, kolorowych łusek.

Łuski są bioluminescencyjne – naturalnie wytwarzają i emitują światło – i emitują powtarzające się błyski, prawdopodobnie w celu odwrócenia uwagi potencjalnych drapieżników.

Odkryto również nieznane wcześniej gatunki rozgwiazd – zwane Brisingidae, Benthopectinidae i Paxillosidae.

Odkryto również rzadkie ślimaki i małże przystosowane do siedlisk wulkanicznych i hydrotermalnych – ekstremalnych środowisk o wysokich temperaturach i ciśnieniu.

Zaobserwowano także „robaki zombie” – oficjalnie nazywane Osedax, co po łacinie oznacza zjadacza kości – choć zdaniem ekspertów nie uważa się ich za nowość w nauce.

Te robaki nie mają otworu gębowego ani jelit i wykorzystują symbiotyczne bakterie do rozkładania tłuszczów wewnątrz kości wielorybów i innych dużych kręgowców.

Kolejnymi potencjalnie nowymi odkryciami są czarne koralowce i potencjalny rodzaj piór morskich – przypominających staromodne pióra do pisania – które „poddawane są ocenie ekspertów”.

Naukowcy nieustannie odkrywają nowe gatunki na całym świecie, ale te, które żyją w najgłębszych i najciemniejszych głębinach wód, należą do najtrudniejszych do zlokalizowania.

Mimo to zdecydowana większość oceanów świata (około 80 procent) nie została dotąd zmapowana, zbadana, ani nawet zaobserwowana przez człowieka.

Podczas gdy niektóre zwierzęta potrafią przetrwać na ekstremalnych głębokościach dzięki przystosowaniu, ludzie bez pomocy współczesnej technologii, np. ciśnieniowych łodzi podwodnych, są w stanie przepłynąć tylko około 400 stóp.

Przeczytaj więcej

Przy użyciu takiego sprzętu najgłębsze zanurzenie, jakiego kiedykolwiek dokonano, to 35 853 stopy (10 928 metrów) w Głębi Challengera w Rowu Mariańskim, czego dokonał Victor Vescovo w kwietniu 2019 r.

Według dr Taylora Ocean Południowy, znany również jako Ocean Antarktyczny, „wciąż jest bardzo niedostatecznie zbadany”.

„Do tej pory oceniliśmy zaledwie mniej niż 30 procent próbek zebranych podczas tej ekspedycji, więc potwierdzenie 30 nowych gatunków pokazuje, jak duża część bioróżnorodności pozostała jeszcze nieudokumentowana” – powiedziała.

Każdy potwierdzony gatunek stanowi podstawę ochrony przyrody, badań nad bioróżnorodnością i niezliczonych przyszłych przedsięwzięć naukowych.

„Łącząc wyprawy z warsztatami poświęconymi odkrywaniu gatunków, skracamy proces, który często trwa ponad dekadę, do szybszego etapu, jednocześnie zachowując naukowe rygory dzięki zaangażowaniu światowych ekspertów”.

Ta sama wyprawa po raz pierwszy w historii uchwyciła żywą kałamarnicę kolosalną – największego bezkręgowca na planecie .

Jak powiedział dr Taylor, przed marcową wyprawą nigdy nie udało się sfilmować żadnego z nich żywego w ich naturalnym środowisku, ani osobnika młodego, ani dorosłego.