Śmierć Lei Massari, najbardziej francuskiej z włoskich aktorek
Włoska aktorka Lea Massari, znana z ról w kultowym filmie Michelangelo Antonioniego L'avventura i Szmer serca Louisa Malle'a, zmarła w wieku 91 lat, poinformował w środę członek włoskiego rządu. Sekretarz stanu ds. kultury Lucia Borgonzoni pochwaliła ją jako „aktorkę o nieodpartym magnetyzmie i olśniewającym talencie”.
Jak podaje rzymski dziennik Il Messaggero , aktorka, której ostatnie występy na dużym ekranie przypadają na minione stulecie, zmarła w poniedziałek w Rzymie, a jej pogrzeb odbył się we wtorek w Sutri, miasteczku położonym na północ od stolicy Włoch.
Włoszka Lea Massari, która zagrała w wielu znanych filmach z lat 60. i 70., pracowała równie dużo w swoim kraju, co we Francji. Czując się swobodnie w rejestrze dramatycznym, reżyserowali ją czołowi reżyserzy, od Sergio Leone po Claude'a Sauteta, od Francesco Rosiego po Hiszpana Carlosa Saurę.
Aktorka o ekspresyjnym i pełnym niuansów aktorstwie, współpracowała z takimi aktorami, jak Yves Montand, Jean-Paul Belmondo , Gian Maria Volonté, Mel Ferrer i Anthony Perkins, chętnie przyjmując role drugoplanowe, jeśli projekt wydawał się wartościowy.
Anna Maria Massatani, bo tak naprawdę się nazywała, urodziła się 30 czerwca 1933 r. w Rzymie. Odniosła sukces w 1960 r. dzięki filmowi L'Avventura (wraz z Moniką Vitti), który częściowo opowiada historię poszukiwań młodej kobiety zaginionej przed ślubem i który prezentuje nowatorską wizję sztuki kinematograficznej.
Rok później zagrała w słynnym epickim filmie Sergio Leone Kolos Rodyjski oraz w Trudnym życiu Dino Risiego.
Widzieliśmy ją we Francji w 1964 roku w filmie L'insoumis Alaina Cavaliera, z Alainem Delonem, z którym spotkała się ponownie we włoskim filmie Valerio Zurliniego pt. Profesor z 1972 roku. Ale to w 1971 roku w filmie Le murmur au cœur Louisa Malle'a, za rolę matki utrzymującej kazirodcze stosunki z własnym synem, było o niej najwięcej rozmów.
Często opisywana jako „najbardziej francuska spośród włoskich gwiazd” , Lea Massari stała się bardzo rozchwytywana, a jej filmy odniosły sukces: „Sprawy życia ” Claude’a Sauteta, „Wyścig zająca przez pola” René Clémenta, „Milczący człowiek ” Claude’a Pinoteau, „Syn ” Pierre’a Granier-Deferre’a, „Allonsanfan” braci Taviani, „Strach przed miastem ” Henri Verneuila i „Chrystus zatrzymany w Eboli” Francesca Rosiego.
La Croıx
