Przemysł gier wideo, jaki znamy, dobiegł końca. Na jego miejsce wkracza coś nieprzyjemnego.

Branża gier wideo uwielbia wszystkie liczby: rekordowe liczby sprzedaży, zadziwiający wzrost przychodów, oszałamiającą liczbę konkurujących graczy. Nic dziwnego, że ludzie, którzy tworzą i grają w gry, uwielbiają liczby: są dowodem na to, że ktoś wygrywa.

Mamy nową niesamowitą liczbę ze świata gier wideo: pomimo alarmującej ceny , Nintendo Switch 2 potrzebowało zaledwie czterech dni, aby stać się najszybciej sprzedającą się domową konsolą do gier wideo wszech czasów , z 3,5 milionami sprzedanych egzemplarzy w weekend po premierze 5 czerwca. To ogromny biznes, wystarczający, aby inwestorzy zwrócili na to uwagę i uznali Nintendo za bezpieczną przystań w momencie ekstremalnej zmienności gospodarczej . Tego rodzaju sukces jest zazwyczaj powodem do dumy dla zwolenników branży gier wideo, a twarde dane udowadniają znaczenie tego medium każdemu sceptykowi. Problem polega na tym, że sukces Nintendo Switch 2 prawdopodobnie nie jest oznaką kolejnych lat boomu, ale ostatnim odcinkiem otwartej drogi przed stromym zboczem.

Przeciętny obserwator nie ma możliwości, aby się tego dowiedzieć, ale przemysł gier wideo, jaki znamy, jest w zasadzie skończony . Może to brzmieć myląco — w końcu czy gry nie zarabiają nadal ogromnych pieniędzy? Tak, zarabiają. Ale natura tych pieniędzy lub sposób ich zarabiania nigdy nie był bardziej odmienny. Stary model — los uosabiany przez Nintendo Switch 2, gdzie ktoś kupuje konsolę z oczekiwaniem, że będzie mógł kupić i grać w stały rytm interesujących i zróżnicowanych gier przez większą część dekady — wyparowuje. Zamiast tego, coś bardziej amorficznego i ekstrakcyjnego zajęło jego miejsce.

Nową normalność gier kształtują teraz takie gry jak Fortnite czy Roblox , internetowe oferty, które są mniej grami niż platformami, na których użytkownicy mogą tworzyć własne treści lub reklamować swoje towary. Na każdy przebój filmowy, taki jak Superman Jamesa Gunna, przypada odpowiednia promocja Fortnite i nie zawsze jest jasne, kto za nią płaci i ile. Epic Games, twórca Fortnite , nie ujawnia warunków umów z marką, ale ich pułap wydaje się być astronomiczny. W 2024 roku Disney nabył udziały w Epic o wartości 1,5 miliarda dolarów, aby pogłębić partnerstwo, w ramach którego w grze pojawiły się już postacie Marvela, Gwiezdnych wojen i innych postaci Disneya. To wystarczająca kwota, aby sfinansować kilka własnych gier wideo Disneya, a to, że Disney uznał Fortnite za lepsze miejsce do wydawania pieniędzy, jest znaczące.

Dzieje się tak, ponieważ niektóre z najpopularniejszych tytułów w grach nie są produktami premium, które można kupić za 60–80 USD za sztukę, jak Mario Kart World . Są to gry darmowe, polegające na dodatkowych subskrypcjach lub ekonomiach hazardu na automatach do gry (potocznie zwane „grami gacha” od japońskich automatów z zabawkami kapsułkowymi ), aby utrzymać graczy uzależnionych na zawsze — i wydawać pieniądze przez cały czas . Są one również niezależne od platformy, tak samo grywalne na telefonach i tabletach, jak i na drogich konsolach do gier, takich jak PlayStation czy Xbox.

Perspektywa jest trudna do zdobycia i trudno ją uzyskać na każdej arenie. Na przykład Hollywood dopiero zaczyna zdawać sobie sprawę, że wojny streamingowe, które ostatnio zdefiniowały ten biznes, nie były prowadzone między rywalizującymi sieciami lub studiami, ale z YouTube . Branża gier znajduje się w podobnej sytuacji: paradygmat się zmienił, a nowe rodzaje gier napędzane logiką hazardu lub pojawieniem się niekończącej się treści w pobliżu streamingu mają nowych graczy w dużych ilościach, co oddziela ich od gotówki na dużą skalę. Utrzymanie się starego modelu budowania drogiego nowego sprzętu i towarzyszących mu flagowych tytułów jest teraz prawie niemożliwe ze względu na realia ekonomiczne branży. Produkcja tego rodzaju pracy, która zdefiniowała tę branżę, jest kosztowna i czasochłonna. Porywające gry, takie jak Marvel's Spider-Man 2 , wydane przez Sony na PlayStation 5 w 2023 r., podobno kosztowały ponad 300 milionów dolarów i trwały pięć lat rozwoju — wygórowana kwota, która oznacza, że ​​marki takie jak Sony i Microsoft, odpowiednio druga i trzecia co do wielkości firma zajmująca się grami po Nintendo, nie są w stanie oferować regularnego tempa wydań, aby konkurować z dojnymi krowami free-to-play. Inni wydawcy gier mogą wypełnić luki tylko w pewnym stopniu — oczywiście po uwzględnieniu fal zamknięć studiów , ponieważ kapitał inwestorów wysechł, a właściciele korporacji bezwzględnie dążą do nieskończonego zwiększania marży zysku.

Krótko mówiąc, branża gier wideo ma takie same kłopoty, jak każda inna branża, ponieważ kapitał prywatny i niewystarczające regulacje sprawiają, że każdy sektor gospodarki USA wstydzi się. Sony i Microsoft mają jeszcze wystarczająco dużo paliwa w baku, aby nadal tworzyć duże, efektowne gry, ale ekosystem wokół nich jest martwy. To tworzy ogromną presję, aby upewnić się, że kilka gier, które zostaną wydane, będzie niczym innym, jak ogromnymi hitami — lub stanie się czymś zupełnie innym. W ten sposób otrzymujemy inwestycję Microsoftu w stanie się Netflixem gier — co, jak uczą się firmy streamingowe konkurujące z Netflixem, jest po prostu wyścigiem o zostanie największym liderem strat — biorąc swojego Xboxa za 599 dolarów i próbując przerobić go na markę lifestylową, budując usługę do grania w gry wideo przez Internet na urządzeniach, które oglądasz, aby przesyłać strumieniowo wideo, wspieraną przez katalog subskrypcji. Tymczasem Sony przyjmuje inne podejście: jego ambicje leżą w staniu się wersją HBO dla gier, czego przykładem jest uznana telewizyjna adaptacja jego najbardziej uznanego franczyzy, The Last of Us .