Ivan Fischer i jego Budapest Festival Orchestra otwierają w wielkim stylu Evian Musical Encounters

Zapraszając Ivana Fischera i Budapest Festival Orchestra na inaugurację Rencontres musicales d'Evian, Renaud Capuçon, dyrektor artystyczny wydarzenia, które potrwa do 5 lipca, wywarł silne wrażenie. Rzeczywiście, publiczność z zapartym tchem śledziła Piątą Symfonię Mahlera, wykonanie, które pozostanie w ich pamięci. Po pierwsze, jest doskonałość czeskich muzyków. Kolorowe i przenikliwe instrumenty dęte, czasami szydercze i organiczne, zdolne do pokrycia nieskończonego spektrum niuansów, od klasycznych po popularne (nigdy pikantne lub wulgarne) poprzez klezmerskie. Okrągłe, głębokie i zmysłowe smyczki, jedwabiście wyrafinowane, niezwykłe ze względu na jednorodne modelowanie i zaangażowanie w samym dole smyczka. A potem jest dyrygentura Ivana Fischera.

Węgierski dyrygent wezwał do apokaliptycznych trąbek od wprowadzenia Trauermarsch („marsza żałobnego”), którego ostre i dramatyczne skanowanie rozdziera przestrzeń jak krzyk. Obietnica otchłani ledwie złagodzona przez wejście smyczków, których elegancja bez patosu porusza się wraz z jej powściągliwością. Wszystko żyje, oddycha i porusza się, jakby napędzane bezpowrotnym napędem zaludnionym błyszczącymi dysonansami. Gesty Ivana Fischera są tak trzeźwe, jak skuteczne. Prosty ruch popiersia, spojrzenie utkwione w punkcie, z którego wyskoczy trajektoria solówki, ramię uniesione, by zebrać, i te giętkie ruchy lewego nadgarstka rzeźbiące frazowanie walca. Osmoza między mężczyzną stojącym na podium a jego muzykami, których liczba wydaje się przelewać scenę La Grange au Lac, nie nasycając akustyki, jest absolutnie oczywista.

Pozostało Ci 62.86% tego artykułu do przeczytania. Reszta jest zarezerwowana dla subskrybentów.