Te miniaturowe wyspy są podzielone ciekawymi granicami państwowymi

Niektóre wyspy zajmują mniej niż pół kilometra kwadratowego, są niezamieszkane lub całkowicie odizolowane. Mimo to nadal mają miejsce na granicę państwową, która często była lub nadal jest przyczyną wieloletnich sporów między krajami.

Wyspy opowiadają wyjątkowe historie o potędze i dyplomacji. Są świadectwem kolonialnej przeszłości, nierozwiązanych konfliktów terytorialnych lub, jak w przypadku wyspy Hans, zaskakująco pokojowych i dość osobliwych rozwiązań. Reporterka podróżnicza przedstawia niektóre z podzielonych wysp świata.

Pierwsza z tych ciekawych wysp leży w środku północnego łuku Małych Antyli. Karaibska wyspa Saint-Martin – wyspa wulkaniczna, o powierzchni zaledwie 87 kilometrów kwadratowych, jest jednak geopolitycznie niezwykła: jest jedną z najmniejszych zamieszkanych wysp na świecie, podzieloną granicą międzynarodową. Północna, większa część Saint-Martin należy doFrancji i jest częścią terytorium zamorskiego Unii Europejskiej.

Na karaibskiej wyspie Saint-Martin znajduje się granica między Francją a Holandią.

Źródło: IMAGO/Addictive Stock

Południowa część tworzy autonomiczne państwo Sint Maarten, które należy do Królestwa Niderlandów . Ten niezwykły podział ma wielowiekową historię. Według legendy, w 1648 r. francuscy i holenderscy jeńcy wojenni wypędzili hiszpańskich okupantów i oficjalnie podzielili wyspę między siebie w Traktacie Concordia.

Podział ten do dziś kształtuje codzienne życie. Dwie stolice, Marigot na francuskiej północy i Philipsburg na holenderskim południu, zarządzają swoimi częściami, a wpływy kulturowe i ekonomiczne się łączą. Na północy dominuje euro, podczas gdy karaibski gulden jest oficjalną walutą na południu, a dolar amerykański jest powszechnie akceptowany po obu stronach. Pomimo granicy na środku nie ma konfliktów między krajami, a St. Martin jest również niezwykle popularny wśród karaibskich podróżników.

Pulau Sebatik leży u wschodniego wybrzeża Borneo i jest jedną z mniej znanych wysp na świecie. Historycznie jednak wyspa o powierzchni około 452 kilometrów kwadratowych ma kilka ciekawych historii do opowiedzenia. Granica między Indonezją a Malezją przebiega przez środek wyspy. Ten podział sięga umowy z 1891 r. zawartej między ówczesnymi mocarstwami kolonialnymi, Wielką Brytanią i Holandią.

Wyspa Pulau Sebatik jest podzielona pomiędzy Indonezję i Malezję.

Źródło: IMAGO/Dreamstime

Pomimo ustalonej granicy, napięcia na małej wyspie nadal rosły nawet po uzyskaniu przez Indonezję niepodległości i założeniu Malezji. W latach 60. napięcia te nasiliły się podczas tzw. Konfrontasi (Konfrontacji), co doprowadziło do starć zbrojnych. W kolejnych dekadach interesy gospodarcze związane z podejrzewanymi złożami ropy naftowej i gazu ziemnego w regionie nadal prowadziły do ​​sporów.

Czynniki bezpieczeństwa również komplikowały sytuację na Pulau Sebatik. Na początku XXI wieku ekstremistyczne grupy, takie jak indonezyjska „Jemaah Islamiyah”, wykorzystywały odległą, niedostępną topografię wyspy, aby tworzyć bezpieczne schronienia. Chociaż Pulau Sebatik nie jest szczególnie odpowiednie na relaksujący urlop, historia wyspy jest mimo wszystko niezwykle interesująca.

Niemcy mają również wyspę podzieloną granicą międzynarodową: Uznam. Wyspa na Morzu Bałtyckim należy głównie do Niemiec, a mała część do Polski . Z jej całkowitej powierzchni 445 kilometrów kwadratowych około 72 stanowią tereny polskie. Oficjalny podział nastąpił po zakończeniu II wojny światowej na konferencji poczdamskiej w 1945 roku.

Granica między Niemcami i Polską przebiega na wyspie Uznam.

Źródło: IMAGO/imagebroker

Po rolnictwie i rybołówstwie turystyka zawsze była jednym z najważniejszych sektorów gospodarki wyspy. W dużej mierze odpowiada za to klimat. Ponieważ druga co do wielkości wyspa Niemiec cieszy się około 1906 godzinami słonecznymi w roku, jest również znana jako „Wyspa Słońca” i przyciąga ponad milion turystów rocznie.

Kataja to maleńka, niezamieszkana wyspa w Zatoce Botnickiej – jednak o znaczeniu geopolitycznym. Mająca powierzchnię zaledwie 0,71 km², łatwo byłoby ją przeoczyć, gdyby nie granica międzynarodowa. Kataja oznacza najbardziej wysunięty na wschód obszar lądowy Szwecji i jest również podzielona między Szwecję i Finlandię .

Większa część wyspy należy do Szwecji, mniejsza do Finlandii. To wyjątkowe położenie graniczne nie jest wynikiem politycznych renegocjacji, ale raczej konsekwencją procesów geologicznych. Kiedy w 1809 r. wytyczono granicę między Szwecją a ówczesnym Imperium Rosyjskim – Finlandia znajdowała się wówczas pod kontrolą Rosji – linia podziału przebiegała nadal w wodzie między dwiema oddzielnymi wyspami: szwedzką Kataja i fińską Inakari. Z czasem jednak polodowcowe wypiętrzenie lądu połączyło dwie wyspy – dwie stały się jedną, a granica nagle przebiegała przez ląd.

Pośrodku lodowatej Cieśniny Naresa, między Grenlandią a kanadyjską Wyspą Ellesmere'a, leży niepozorna skała: Wyspa Hansa. Ma zaledwie około 1,3 km² powierzchni, jest niezamieszkana i uboga w zasoby naturalne – a mimo to przez dziesięciolecia była przyczyną niezwykle długotrwałego sporu terytorialnego między Danią a Kanadą . Wyspa została po prostu zignorowana w dwustronnym porozumieniu granicznym w 1973 r., po czym oba kraje zaczęły rościć sobie do niej prawa.

Minister spraw zagranicznych Danii i Kanady uzgodnili oficjalny podział Wyspy Hansa.

Źródło: IMAGO/ZUMA Press

Potem nastąpiła symboliczna i zabawna „wojna”: za każdym razem, gdy duńskie lub kanadyjskie drużyny odwiedzały wyspę, zrywały flagę przeciwnika, podnosiły swoją i zostawiały butelkę trunku swojego kraju. Ten przyjacielski rytuał wkrótce stał się znany jako „Wojna Whisky” i jest uważany za prawdopodobnie najbardziej pokojową wojnę na świecie.

Po prawie 50 latach dyplomatycznych przepychanek Kanada i Dania w końcu zgodziły się podzielić wyspę w 2022 r. Stworzyło to nową międzynarodową granicę lądową – dokładnie na środku Arktyki. Dla obu stron długi spór niósł również przesłanie polityczne: w czasach globalnego napięcia ten kompromis pokazuje, że konflikty terytorialne można również rozwiązywać pokojowo i zgodnie z zasadami. Symboliczna wymiana butelek z alkoholem zakończyła prawdopodobnie najbardziej uprzejmy konflikt graniczny w historii świata.

Mając powierzchnię zaledwie 0,033 km², Märket jest uważana za jedną z najmniejszych podzielonych wysp na świecie i stanowi prawdziwą ciekawostkę geograficzną na Morzu Bałtyckim. Płaska, postrzępiona skała leży między szwedzkim lądem stałym a fińskimi Wyspami Alandzkimi. Wznosi się zaledwie kilka metrów nad poziomem morza i jest całkowicie zanurzona w wzburzonym morzu.

Po zakończeniu wojny rosyjsko-szwedzkiej w 1809 r. Szwecja przekazała Rosji części Finlandii. To również podzieliło Märket — wcześniej czysto szwedzkie terytorium. W połowie XIX wieku Rosjanie zbudowali tam latarnię morską, ale przypadkowo na terytorium szwedzkim.

Ta historyczna nieścisłość została rozwiązana dopiero w 1985 r. poprzez precyzyjną zamianę terytoriów między Szwecją a Finlandią. Od tego czasu granica biegła dziwną zygzakowatą linią przez klify, biorąc pod uwagę lokalizację latarni morskiej. Obecnie latarnię morską można zwiedzać łodzią w miesiącach letnich.

Koiluoto to maleńka, około 200-metrowa wyspa w północnej części Zatoki Fińskiej, w pobliżu granicy lądowej Finlandii i Rosji. Pomimo niewielkich rozmiarów, wynoszących zaledwie około 0,02 km², ma znaczenie polityczne: od zakończenia II wojny światowej przez skalistą wyspę przebiega granica międzynarodowa.

Zachodnia część należy do Finlandii, a wschodnia do Rosji. Podział wyspy sięga powojennego porozumienia z 1945 r., w wyniku którego wiele linii granicznych między Związkiem Radzieckim a Finlandią zostało ponownie wytyczonych. W przeciwieństwie do niektórych innych podzielonych wysp, w Koiluoto nigdy nie było publicznie znanych sporów o granicę. Wyspa jest dziś niezamieszkana.

Skały Liancourt – Dokdo po koreańsku, Takeshima po japońsku – to mała, niezamieszkana grupa skał na Morzu Japońskim, która od dziesięcioleci jest w centrum nierozwiązanego sporu terytorialnego między Koreą Południową a Japonią . Skały znajdują się mniej więcej w połowie drogi między wschodnim wybrzeżem Korei a japońską prefekturą Shimane, donosi Nippon-Info .

Skały Liancourt są przyczyną kontrowersji pomiędzy Japonią a Koreą Południową.

Źródło: IMAGO/Newscom / Yonhap News

Chociaż skały oferują tylko niewielki obszar, oba państwa roszczą sobie prawa do tego terytorium. Korea Południowa sprawuje faktyczną kontrolę militarną nad wyspami od 1953 r., utrzymuje tam małą stację straży przybrzeżnej i odrzuca wszelkie negocjacje dotyczące ich własności. Japonia z kolei uważa Takeshimę za historycznie prawowitą część swojego terytorium i domaga się wyjaśnień prawnych przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości – jak dotąd bez powodzenia.

Konflikt ma również charakter symboliczny i towarzyszą mu nacjonalistyczne akcenty po obu stronach. Potencjalne złoża gazu mają szczególne znaczenie polityczne. Mówi się, że na dnie morza znajdują się duże ilości hydratu metanu, gazu metanu uwięzionego w lodzie, co czyni go dochodowym biznesem. Do dziś spór pozostaje nierozwiązany i jest uważany za przykład tego, jak nawet najmniejsze wyspy mogą być odpowiedzialne za złożone napięcia historyczne i polityczne.

Szukasz więcej inspiracji? Wskazówki dotyczące wszystkich najlepszych destynacji turystycznych znajdziesz na reisereporter, a najlepsze oferty podróży na naszej stronie ofert .