Het kaf van het koren scheiden

De laatste tijd zijn we getuige geweest van een voortdurende ontwikkeling van politieke communicatie, die samenhangt met de ononderbroken ontwikkeling van nieuwe informatie- en communicatietechnologieën.

De hedendaagse realiteit is niet meer los te zien van het digitale vlak. Het politieke partijenlandschap is daar een onmiskenbaar voorbeeld van.

De manier waarop politiek wordt bedreven, is ingrijpend veranderd. We profiteren momenteel van de vele technologische ontwikkelingen en nieuwe manieren om informatie over te brengen. Maar we zijn ook kwetsbaarder voor de mogelijke verspreiding van valse of onjuiste informatie. Hierdoor ontstaan ​​al snel onjuiste verhalen en dit brengt zelfs de democratie en onze instellingen in gevaar.

Traditionele verkiezingscampagnes, gebaseerd op direct contact met de bevolking, hebben aan glans ingeboet. De digitale ruimte, en dan met name de wereld die inherent is aan sociale netwerken, is essentieel geworden voor de verspreiding van propagandathema's van politieke aard, ideeën en daarmee samenhangende voorstellen.

Sociale netwerken zijn communicatiemiddelen met een breed spectrum aan mogelijkheden, waardoor de bevolking tegenwoordig gemakkelijker en sneller bereikt kan worden. Sociale netwerken bevorderen contacten en vergroten de reikwijdte van de boodschap die u wilt overbrengen. Sociale netwerken genereren een waterval aan interacties, bevorderen het onafgebroken delen van content en geven zo energie en dynamiek aan het politieke discours van partijen en vooral aan de verkiezingscampagnes die aan een bepaalde stemming voorafgaan. Sociale netwerken hebben duidelijk invloed op de stembeslissingen van kiezers. Daarom is de positionering van politici in de digitale wereld van groot belang en mag niet worden verwaarloosd.

Maar de virtuele wereld die met politiek te maken heeft, kan ook schadelijk zijn.

In het licht van de ongebreidelde verspreiding van het politieke discours en de jacht op stemmen van kiezers, kunnen politieke partijen en hun kandidaten ongepaste middelen inzetten als het gaat om het gebruik van sociale netwerken.

Het gebruik van ‘bots’, programma’s die door middel van kunstmatige intelligentie menselijk gedrag simuleren of imiteren, en het creëren van virtuele gebruikers met als doel de interacties te vergroten, discussies te genereren en meningen te manipuleren, is een voorbeeld van misbruik van de virtuele wereld.

Ook de verspreiding van nep- en anonieme accounts die worden gebruikt om bepaalde verhalen te creëren ten gunste van degenen die het verhaal creëren of om tegenstanders in diskrediet te brengen, is een voorbeeld van het misbruik van de virtuele wereld in de politieke context. Dit soort strategie is niet alleen laf en verachtelijk, maar draagt ​​ook niet bij aan de discussies die eigenlijk gevoerd zouden moeten worden. Ook zorgt het er niet voor dat de kiezer met de nodige ernst en transparantie wordt ingelicht. Nep- of anonieme accounts zijn slechts een poging om de publieke opinie te manipuleren.

Ook het verspreiden van valse informatie, vaak verspreid door hordes aanhangers van kandidaten, brengt het gevaar met zich mee dat de virtuele wereld wordt geassocieerd met de politieke wereld. Deze informatie wordt immers vaak omstandig geformuleerd, puur vanuit de obsessie om de veronderstelde leider, de kandidaat, vaak de zittende president, te beschermen, met als doel om in de toekomst voordelen te verkrijgen of privileges te behouden. De hordes aanhangers fungeren zo als woordvoerders voor de verspreiding van bepaalde verhalen, die door de partij of de kandidaat georkestreerd worden. Ze vormen een groep mensen die zich blindelings onderwerpen aan de onwrikbare verdediging van bepaalde ideeën en politieke vertogen, waarvan ze vaak de ware draagwijdte niet eens beseffen, maar die hun toch een doel, een gevoel van verbondenheid en ook een zekere hoop geven dat ze ‘een plaats in de zon’ zullen krijgen. Deze lege verhandeling van de hordes, hoe dwaas het ook lijkt, kan nog steeds onoplettende mensen misleiden en de mening van anderen beïnvloeden.

Sterker nog, het werk dat politieke partijen virtueel doen, moet in lijn zijn met het werk dat buiten de virtuele sfeer moet worden gedaan. De politieke projecten die wij willen realiseren, moeten geworteld zijn in een bondige planning en visie op wat er werkelijk bedoeld is met de gebieden en met het belang van de bevolking. Het is niet voldoende om tijdens verkiezingscampagnes enkel woorden te gebruiken en minder serieuze strategieën te gebruiken om emoties op te roepen over bepaalde kwesties. Het is noodzakelijk om een ​​doel en een missie te hebben voor de publieke zaak.

Om het kaf van het koren te scheiden en alle mogelijkheden van de digitale wereld te benutten, is het noodzakelijk om de digitale geletterdheid en vooral de ontwikkeling van kritisch denken onder de bevolking te bevorderen. Mogen dergelijke voorrechten de kiezers beschermen bij de komende verkiezingen. Mogen deze kiezers profiteren van de voordelen van sociale netwerken en tegelijkertijd de schadelijkste aspecten ervan voor zichzelf wegnemen.

(Geschreven volgens de oude spelling)