Israël, democratie en de verdediging van de vrije wereld

De recente betreurenswaardige opmerking van de president van de Republiek, die suggereerde dat Israëls aanvallen op Iran bedoeld waren om de aandacht van Gaza af te leiden, heeft verontwaardiging gewekt bij velen die Israël zien als een bastion van democratie en de vrije wereld. Deze visie, die gelukkig door veel Portugezen wordt gedeeld, weerspiegelt de overtuiging dat Israël niet alleen zichzelf verdedigt, maar ook fundamentele waarden beschermt tegen existentiële bedreigingen, zoals die welke Iran herhaaldelijk herhaalt. Dit artikel onderzoekt waarom Israël, door op te treden tegen het Iraanse nucleaire programma, de belangen vertegenwoordigt van democraten en verdedigers van de vrijheid, in tegenstelling tot verhalen die het afschilderen als een agressor. Deze verhalen zijn niets meer dan oude ideologische standpunten die van tijd tot tijd weer opduiken, omdat voor hen de Joden (de meerderheid van de inwoners van Israël) alleen maar de rol van slachtoffer van de geschiedenis kunnen spelen.

Israël en de Iraanse dreiging

Iran, een theocratisch regime dat herhaaldelijk heeft gedreigd "Israël van de kaart te vegen", heeft decennia geïnvesteerd in de ontwikkeling van offensieve nucleaire technologie. Deskundigen zeggen dat het land bijna in staat is kernwapens te produceren, wat niet alleen een bedreiging zou vormen voor Israël, maar ook voor de wereldwijde stabiliteit. Als Iran kernwapens heeft, zullen landen als Saoedi-Arabië, Turkije en Egypte binnenkort ook over kernwapens beschikken. De wereld zal ongetwijfeld veel gevaarlijker worden.

In tegenstelling tot het comfort van het Westen, onderdrukt Iran dissidenten, vrouwen en minderheden met martelingen, levenslange gevangenisstraffen en de doodstraf. Daarmee propageert het een werkelijk repressieve, moorddadige en expansionistische visie op zijn staatsfilosofie.

Door Iraanse kerncentrales aan te vallen, probeert Israël een catastrofale situatie te voorkomen. Zo zou een theocratisch regime met Mahdistische, apocalyptische staatsfilosofieën van Goed versus Kwaad in een laatste strijd de wereld niet alleen kunnen chanteren met kernwapens, zoals te zien is in conflicten zoals Oekraïne en Korea, waar kernmachten straffeloos handelen, maar (in tegenstelling tot deze voorbeelden) ze zeker ook kunnen gebruiken, in lijn met wat ze al decennia prediken: de vernietiging van Israël.

Israël als bastion van de vrije wereld

Israël, een levendige en unieke democratie in het Midden-Oosten, wordt voortdurend bedreigd door groeperingen zoals Hezbollah en Hamas, gesteund door Iran. Zij wijzen vreedzame coëxistentie af en promoten bloeddorstige theocratieën en middeleeuwse levenswijzen. Voor veel Portugezen vertegenwoordigt Israël de frontlinie tegen barbarij en verdedigt het waarden zoals vrijheid, gelijkheid, democratie en pluralisme. Zijn veerkracht herinnert ons eraan dat democratie waakzaamheid en soms preventieve defensieve actie vereist. Israël bedanken is geen verheerlijking van oorlog, maar een erkenning van zijn rol in de bescherming van de vrije wereld tegen bedreigingen die Portugal, in zijn Europese veiligheid, mogelijk niet volledig begrijpt.

De slachtofferrol en de realiteit

Er zijn mensen in bepaalde ideologische kringen die de Joden alleen maar als eeuwige slachtoffers kunnen zien, en hun eeuwige behoefte om hun eigen uitsterven te voorkomen negeren. Die behoefte gaf hen uiteindelijk, in de naoorlogse periode van de vorige eeuw, de mogelijkheid om zichzelf tegen uitroeiing te verdedigen door middel van moeilijke militaire overwinningen die buurlanden zoals Egypte, Saoedi-Arabië, Jordanië, Syrië en Libanon dwongen om "vrede" te creëren. Dit simplistische verhaal, waarin de Joden alleen als slachtoffers worden geaccepteerd, devalueert Israëls moed in het aangaan van tegenstanders die niet aarzelen om terreur te gebruiken tegen burgers, en geeft Israël niet de bevoegdheid om zich te gedragen als elk ander volk, dat wil zeggen, zichzelf te verdedigen. Israël draagt ​​een last voor deze mensen die geen enkel ander land draagt. Dit is niets nieuws, de geschiedenis herhaalt zich. Het verschil is dat Israël zich nu kan verdedigen, en dat verwart velen.

Aan de andere kant laat de crisis in Oekraïne zien hoe een autoritaire, met kernwapens uitgeruste mogendheid de aarzeling en het onvermogen van het Westen om te handelen uitbuit. Israël daarentegen wacht niet op wereldwijde goedkeuring om te handelen, maar neemt de last van moeilijke beslissingen op zich in naam van het voortbestaan ​​en de collectieve veiligheid van de vrije wereld. Het is jammer dat de president van de republiek dit niet kan inzien.

Tot slot

De kritiek van de president van de republiek weerspiegelt niet de gevoelens van alle Portugezen, vooral niet van hen die Israël als een bondgenoot zien in de strijd voor vrijheid en tegen extremisme. Deze president vertegenwoordigt ons niet en soms is hij een bron van schaamte, zoals hier het geval is. Nee, mijnheer de president, Israël handelt niet om de aandacht af te leiden, maar juist om de vernietiging ervan te voorkomen en de wereld te beschermen tegen regimes die democratische waarden negeren, als een bonus. We danken Israël dat het voorop loopt in deze strijd en ervoor zorgt dat de vrije wereld niet de facto een slachtoffer van de realiteit wordt. Het is aan democraten om deze inspanning te erkennen en degenen te steunen die moedig de vrijheid verdedigen, want het Westen lijkt, in tegenstelling tot Israël, deze les uit de geschiedenis te zijn vergeten.