Deskundige: Duizeligheid, zwelling en spierverlies komen vaak voor in de oogkas

Duizeligheid, desoriëntatie, zwellingen en verlies van spier- en botmassa – dit alles ervaren astronauten in een baan om de aarde. We weten het minst over hoe microzwaartekracht het menselijke centrale zenuwstelsel beïnvloedt, vertelde Dr. Maksymilian Brzezicki, een expert in ruimtegeneeskunde, aan PAP.
Het verblijf in de ruimte is nog steeds een grote uitdaging voor mensen, benadrukt Maksymilian Brzezicki, MD, PhD, neuroloog aan het Universitair Ziekenhuis in Zielona Góra, hoofd van de afdeling Neuroengineering en Ruimtegeneeskunde aan de Universiteit van Zielona Góra en docent geneeskunde aan de Universiteit van Oxford.
"Het is een plek waar de mens zich niet naartoe heeft ontwikkeld: er is geen natuurlijk schild tegen kosmische straling in de vorm van de atmosfeer van de aarde, en microzwaartekracht verstoort veel fysiologische processen. Bovendien verwachten de maatschappijen en ruimtevaartorganisaties die mensen daarheen sturen enorm veel werk tijdens de missie, waardoor astronauten constant onder druk staan", legde hij uit.
Als een van de grootste bedreigingen voor astronauten noemde de neuroloog het verlies van spier- en botmassa als gevolg van het gebrek aan zwaartekracht. "Bij gewichtloosheid hoeven botten en spieren niet tegen de zwaartekracht te vechten, waardoor ze geleidelijk massa verliezen, ondanks fysieke inspanning," zei hij.
De werking van de bloedsomloop is ook een probleem. Dr. Brzezicki legde uit dat lichaamsvloeistoffen in de ruimte anders bewegen dan op aarde, waar het lichaam ze tegen de zwaartekracht in pompt. Astronauten kunnen daardoor last krijgen van een gezwollen gezicht en bloeddrukproblemen. Mensen op lange missies ervaren ook zichtproblemen, omdat een verstoorde vloeistofcirculatie de druk in de oogbol verandert.
Ook het evenwichtssysteem raakt uit balans. "Op onze planeet reageren kristallen in het binnenoor op de zwaartekracht. Dankzij deze kristallen weten we, door de positie van het hoofd te veranderen, wat boven en wat onder is. In microzwaartekracht verliezen ze hun referentiepunt, waardoor astronauten duizelig en gedesoriënteerd raken, vooral in de eerste dagen van de missie," beschreef de arts.
Hij benadrukte dat onderzoekers steeds meer aandacht besteden aan de impact van de ruimte op het menselijk zenuwstelsel. "Dit is een gebied dat nog steeds slecht begrepen wordt. In de ruimte leven astronauten geïsoleerd, in een afgesloten ruimte, en volgen ze een strikt gedefinieerd schema. Deze levensstijl veroorzaakt aanzienlijke psychologische en neurologische stress", legde hij uit.
Hij vermeldde dat het neurologische onderzoek deel uitmaakte van het AstroMentalHealth-experiment (ontwikkeld door wetenschappers van de Universiteit van Silezië in Katowice en de Universiteit van Zielona Góra), dat Sławosz Uznański-Wiśniewski uitvoerde aan boord van het internationale ruimtestation ISS als onderdeel van de IGNIS-missie. "We ontwikkelen neuro-engineeringoplossingen die de ontwikkeling van een autonoom systeem mogelijk maken dat de mentale gezondheid van astronauten monitort. Het zal storende veranderingen in hun gezichtsuitdrukkingen of stemgeluid detecteren en de noodzaak tot ingrijpen signaleren", aldus Dr. Maksymilian Brzezicki.
De snelheid waarmee astronauten na terugkeer uit de ruimte herstellen, hangt onder andere af van de duur van de missie en de zogenaamde fysiologische reserve – oftewel de conditie en individuele kenmerken van het lichaam. Schade veroorzaakt door ioniserende straling is bijzonder gevaarlijk. "Straling beschadigt DNA-structuren en weefsels. Sommige van deze veranderingen verdwijnen op aarde dankzij de natuurlijke herstelmechanismen van het lichaam, maar sommige kunnen permanent aanwezig blijven", merkte hij op.
Volgens de expert is de grootste uitdaging voor de toekomst van de ruimtegeneeskunde de voorbereiding op missies met mensen die niet in dezelfde uitstekende conditie zullen zijn als de huidige astronauten. "Tegenwoordig vliegen de besten van de besten de ruimte in: mensen zonder gezondheidsproblemen, sterk en in uitstekende conditie. Maar als we ruimtetoerisme willen ontwikkelen of overwegen om Mars te koloniseren, moeten we rekening houden met ouderen, mensen met vaatziekten, mensen die een hartaanval hebben gehad en mensen met een darmflora die te wensen overlaat," zei hij.
Volgens Dr. Brzezicki moet de ruimtegeneeskunde zich daarom voorbereiden op de mogelijkheid dat mensen in de ruimte ernstig ziek worden: ze kunnen hartaanvallen of beroertes krijgen, diabetes krijgen of infecties oplopen. "De huidige missieprotocollen houden hier geen rekening mee, omdat vertegenwoordigers van ruimtevaartorganisaties ervan uitgaan dat alleen volkomen gezonde personen de ruimte in mogen. En dit kan snel veranderen met de onvermijdelijke uitbreiding van de criteria voor toekomstige astronauten," aldus Brzezicki.
Hij merkte op dat de medische kennis over de menselijke fysiologie, het hart en de ademhalingsfunctie in een baan om de aarde sinds de jaren 60 en 70, toen het tijdperk van de ruimtevaart begon, weinig is veranderd. "Er is een sprong voorwaarts gemaakt in de technologieën die in de geneeskunde worden gebruikt, waaronder ruimtegeneeskunde. Het gebruik van moderne sensoren om de gezondheid van astronauten in een baan om de aarde te monitoren en machine learning-algoritmen die de enorme hoeveelheid data van deze sensoren analyseren, bieden een schat aan nieuwe mogelijkheden", vatte Dr. Maksymilian Brzezicki samen. (PAP)
Wetenschap in Polen
abu/ bar/ mhr/
De PAP Foundation staat het kosteloos overnemen van artikelen van de website van Nauka w Polsce toe, mits u ons maandelijks per e-mail op de hoogte stelt van uw gebruik van de website en de bron van het artikel vermeldt. Vermeld op portals en websites het gelinkte adres: Bron: naukawpolsce.pl, en in tijdschriften de annotatie: Bron: Nauka w Polsce website - naukawpolsce.pl. Deze toestemming geldt niet voor informatie in de categorie "Wereld" of voor foto's of videomateriaal.
naukawpolsce.pl