Tien jaar onderzoek heeft verontrustende gegevens opgeleverd. Wetenschappers: het verhoogt het risico op overlijden met 88 procent.
Talrijke eerdere studies hebben rouw gekoppeld aan gezondheidsproblemen, zoals hoge bloeddruk . De meeste van deze studies hebben nabestaanden echter slechts enkele jaren na hun verlies gevolgd.
Mette Kjærgaard Nielsen van de Universiteit van Aarhus in Denemarken en haar collega's onderzochten het verband tussen verdriet en sterfte, waarbij ze ook gegevens bekeken die tien jaar later nog waren verzameld .
De auteurs gebruikten een nationaal register om informatie te verzamelen over mensen die behandeld werden voor een terminale ziekte. Vervolgens rekruteerden ze meer dan 1700 naaste familieleden, zoals ouders of partners, om een reeks enquêtes in te vullen – uitgevoerd vóór het overlijden van de persoon, zes maanden en drie jaar erna. De familieleden – gemiddeld 62 jaar oud – kregen vragen voorgelegd, zoals of ze probeerden herinneringen aan de ziekte of het overlijden van hun dierbare te vermijden.
Het bleek dat 670 dierbaren consequent een laag rouwniveau ervoeren na het overlijden , bijvoorbeeld door zich enigszins verward te voelen over hun rol in het leven, terwijl 107 van hen consequent een hoog rouwniveau ervoeren . De overige deelnemers ervoeren ofwel een vertraagde rouw ofwel een vertraagde rouw, die enige tijd na het verlies optrad.
De onderzoekers analyseerden vervolgens de medische dossiers van dierbaren 10 jaar na hun verlies. Het sterftecijfer in de groep met veel verdriet was 88% hoger dan in de groep met weinig verdriet.
Dit suggereert dat mensen die na het overlijden van een dierbare langdurig intens verdriet ervaren , een groter risico lopen om binnen tien jaar te overlijden dan mensen die gemakkelijker met het verlies kunnen omgaan .
Deze bevindingen ondersteunen het idee dat langdurig, intens verdriet het lichaam belast, wat leidt tot een vroegtijdige dood. Het kan ook leiden tot veranderingen in levensstijl, aangezien rouwende mensen vaker maaltijden overslaan of inactief zijn.
Slechts 17% van de naasten had aan het begin van het onderzoek de diagnose ziekte gekregen, maar Nielsen zegt dat dit vaker voorkwam bij mensen in de groep met veel rouw. De hogere comorbiditeitspercentages kunnen deels verklaren waarom leden van deze groep tijdens de follow-upperiode vaker overleden. Het is ook mogelijk dat een slechte gezondheid het rouwproces verergert.
Volgens de auteurs kan extra ondersteuning aan mensen die langdurig en diep verdriet ervaren – ongeacht of ze zelf ziek zijn of niet – hun leven redden.
Auteursrechtelijk beschermd materiaal: de regels voor herdruk staan vermeld in de regelgeving .
rynekzdrowia
