<i>Outlander: Blood of My Blood</i> Seizoen 1, Aflevering 3 Samenvatting: Problemen met papa

Spoilers hieronder.

Als Ellen niet druk is met het koesteren van stomende dromen over Brian, kampt ze met een ernstig geval van het oudste-dochtersyndroom. In aflevering 3, "School of the Moon", wekt Mrs. Fitz Ellen uit haar onderbewuste droom over seks met Brian, maar katapulteert ze de eerstgeborene van MacKenzie terug in de harde realiteit. Haar broertjes maken een puinhoop van zowel de clanpolitiek als haar liefdesleven. Heel Leoch gonst van het nieuws dat ze binnenkort gaat trouwen met Malcolm Grant, met wie Ellen absoluut geen zin heeft. (Niet als er een knappe Fraser verderop woont.)

Een groot deel van de daaropvolgende aflevering gaat over Ellens pogingen om niet alleen haar huwelijk te voorkomen, maar ook om te voorkomen dat haar broers, hoe onbedoeld ook, het lairdschap aan een buitenstaander overdragen. Eerst confronteert ze Colum, de meest rationele van haar mannelijke broers. Wanneer het duidelijk is dat hij niet op haar woede zal reageren, probeert ze een beroep te doen op zijn gezond verstand. Ze houdt vol dat ze waardevoller voor hem is binnen Leochs muren dan in het bed van een Grant, en het is belachelijk dat ze Dougals brutale domheid in aflevering 2 moet goedmaken. (Wat... terecht is.) Ellen maakt ook duidelijk dat ze er kapot van is dat Colum haar verraadt, aangezien ze hem na de beenblessure die hem een paar jaar geleden bijna het leven kostte, weer op de been heeft geholpen. Hij is dankbaar voor haar tederheid, zeker, maar geen enkele liefde tussen hen kan veranderen wat hij voelt dat hij "moet" doen namens de clan.

Helaas is haar andere broer een even grote bron van ontsteltenis. Hoewel Dougal beweert dat hij de Grants heeft aangevallen om Ellens eer te verdedigen, weet ze dat hij "elk excuus zou hebben aangegrepen om ruzie met hen te zoeken." Dougal probeert haar ervan te overtuigen dat het Colum is die het grootste deel van haar woede moet dragen – Colum heeft de verloving geregeld! Colum heeft de belofte van hun vader gebroken! – en aanvankelijk heeft Ellen weinig reden om het er niet mee eens te zijn. Tenminste, totdat Dougal ook haar probeert uit te huwelijken.

Wanneer Dougal een zekere bezoeker op de bijeenkomst opmerkt, Marcus MacRannoch, die zijn zus van een afstandje bekijkt, vergeet hij elke gedachte aan Ellens eer. In plaats daarvan sluit hij een deal: als Dougal tot laird wordt benoemd, zal hij zich aansluiten bij de Stuarts – en daarmee bij de bredere Jacobitische zaak, waarvan MacRannoch deel uitmaakt – door Ellens hand aan MacRannoch zelf te beloven. Als reactie hierop belooft McRannoch duidelijk te maken dat "elke clansman die een Stuart-koning wenst, u als laird moet verdedigen."

Als al dit gepraat over Jacobieten en Stuarts u als onzin in de oren klinkt, volgt hier een korte inleiding voor degenen die minder bekend zijn met de Schotse politiek in de 18e eeuw: Jacobitisme was een ideologie die populair was in de Hooglanden onder degenen die wensten dat het koningshuis Stuart zijn zetel op de Britse troon zou heroveren. Dit is relevante informatie voor Outlander- fans, aangezien de belangrijkste serie begint in 1743 en gaat over de gedoemde Jacobitische opstand van die tijd. Zowel Dougal als de jonge Jamie – de toekomstige zoon van Brian en Ellen – zijn Jacobitische rebellen aan het begin van de serie. Maar zoals Blood of My Blood duidelijk maakt, breidde hun zaak zich al lang uit voordat Jamie überhaupt geboren was.

Tijdens de Bijeenkomst blijft niets lang geheim, vooral niet wanneer Colum en Dougal net zo subtiel zijn met hun bedoelingen als Brian met zijn genegenheid. (Helaas, daarover later meer.) Wanneer Ellen haar jongere zussen, Janet en Jocasta, ontmoet, vertelt laatstgenoemde haar dat Dougals plannen haar al te pakken hebben gekregen. Haar echtgenoot, John Cameron, is "intiem met de Jacobieten en hun leiders", en hij heeft gefluister opgevangen over Dougals aanbod aan MacRannoch. Woedend maar nauwelijks verrast, beseft Ellen dat ze voor de MacKenzie-mannen niet meer is dan "een stuk op een schaakbord". Maar het is niet alleen haar lot dat op het spel staat. In een gesprek met Ned beseft ze dat als haar idiote broers de steun onder hun clanleden blijven verdelen, een derde partij (namelijk McKinney) het lairdschap zal winnen, en Clan MacKenzie, zoals ze die kennen, mogelijk zal verdwijnen.

Al dit geruzie tussen de broers en zussen zet Ellen aan het denken over hun gezamenlijke jeugdtrauma. Jaren geleden, tijdens een middernachtelijke veeroof, reden Colum en Dougal samen op pad zonder Red Jacob als gids. Aanvankelijk van plan om de Laaglanden te plunderen zoals hun vader had opgedragen, brak Dougal af om het land van de MacDonalds te plunderen, en de mannen van Clan MacKenzie – die Dougals bekwaamheid meer vertrouwden dan die van Colum – volgden hem. Helaas hadden de MacDonalds dit plan door en sloegen alarm. Nadat een van hen een kogel had afgevuurd die Colums paard deed schrikken, viel de toekomstige laird neer en verbrijzelde zijn been.

Zoals Ellens flashback laat zien, keren de broers terug naar huis, naar een vader die hen geen medelijden of bezorgdheid toont. Hij is woedend dat zijn mannen "geen vertrouwen" in Colum als leider hadden. Nu ziet hij zijn zoon alleen nog maar als "een kreupele", en zijn afkeer verwondt Colum letterlijk verder. (Wanneer Colum Red Jacob probeert te bewijzen dat hij nog steeds kan staan en vechten, valt hij in plaats daarvan van een trap, waardoor zijn toestand alleen maar verergert.) Ondertussen slaat hun vader Dougal met een zweep tot onderwerping en verklaart hem "een verdomde dwaas".

Ellen begrijpt dat de gebeurtenissen rond de veeroof een keerpunt in hun familie markeerden. Die nacht verloor Red Jacob zijn vertrouwen in zijn zonen: hij geloofde dat noch Colum noch Dougal een waardige MacKenzie-laird zouden zijn. Maar Ellen weet ook dat het lairdschap net zo goed om woorden draait als om oorlog, ongeacht of de clansmen zich meer bekommeren om plaswedstrijden of het innen van pacht. En dus bedenkt ze een plan dat ze Ned vraagt aan haar broers te presenteren: tijdens de eedaflegging zullen Colum en Dougal hun intenties aankondigen om samen Clan MacKenzie te leiden. Colum zal als laird dienen, terwijl Dougal oorlogsleider wordt.

Wanneer de broers elkaar tijdens de eedaflegging inderdaad trouw zweren, kan Ellen bijna in elkaar storten van opluchting. De clanleden keuren de samenwerking goed – zelfs MacKinney, zodra hij beseft dat hij de MacKenzie-jongens nooit als eenheid kan trotseren. Jocasta en Janet kijken toe vanaf het balkon van Castle Leoch en draaien zich om naar hun oudere zus, wetende dat Ellen de architect was achter de regeling. "Je hebt het kunstig voor elkaar gekregen," zegt Janet, "zoals pa zou hebben gedaan." Wauw, het is bijna alsof Ellen zelf deze clan zou moeten leiden!

Daarna, in een bordeel, belooft Ned de nieuwe zwerver van de Grants – ene Henry Beauchamp – dat de MacKenzies hun gelofte zullen nakomen: hoe Colum en Dougal hun macht ook uitoefenen, Ellen zal met Malcolm trouwen. En nu deze klus geklaard is, grijpt Ned de gelegenheid aan om zijn nieuwe bondgenoot te belonen: hij stelt Henry voor aan zijn maîtresse, Una Hay, van wie hij beweert dat ze elke "vrouw, alleen, in Inverness" kent. Henry heeft weinig hoop op deze zoektocht, maar hij beschrijft desondanks zijn vrouw aan Una, die belooft dat ze bericht zal sturen zodra ze Julia heeft gevonden.

Maar Julia is natuurlijk niet alleen in Inverness. Ze verstopt zich in Castle Leathers en probeert wanhopig de groeiende zwelling in haar buik te verbergen. Aan het begin van de aflevering betrapt Davina Julia, die haar schrijfpapier in de plafondpanelen verstopt. Verrast door de plotselinge indringing, vliegen Julia's handen even naar haar buik, en Davina – gepast wantrouwend – trekt de lakens van haar nieuwe dienstmeisje terug en inspecteert ze op bloed. "Ik weet [begrijp] dat je een buik vol hebt," zegt ze met een veelbetekenende blik. Julia struikelt in haar herhaalde pogingen om de zwangerschap te ontkennen. Maar Davina laat zich niet zo makkelijk misleiden en moedigt Julia aan om een abortus te plegen. Ze beweert dat de verloren mevrouw Beauchamp "niet beter behandeld zal worden dan een stuk vuil" als een eenzame vrouw met een kind in de Hooglanden, en dat Lord Simon Fraser van Lovat nooit een bastaard in zijn huis zou toestaan.

Julia wijst Davina's hypocrisie er snel op: ze had een bastaardzoon, en hij woont nog steeds onder Simons dak, toch? Maar Davina schetst het belangrijkste verschil tussen hun situaties. Julia draagt een vaderloos kind. Brian was en is de zoon van de laird. En Lord Lovat weet het, zegt ze bijna verdrietig. Als Julia besluit haar baby te houden, zal Simon "zichzelf van het kind ontdoen."

Al snel keren Brian en Murtagh terug van de Gathering, beiden met een gebroken hart nadat ze hoorden van Ellens aanstaande verloving. Op de een of andere manier is Murtagh zo onwetend dat hij de verliefdheid van zijn nicht niet vermoedt, misschien omdat Murtaghs eigen onsterfelijke liefde voor Ellen zo blijvend is gebleken. Maar ondanks hun sombere blik rechtten ze hun rug om Simon een verslag van de Gathering te presenteren, waarbij ze zich aanvankelijk richtten op welke aanwezigen de Jacobitische zaak steunden. Brian stuurt het gesprek echter al snel naar Colums alliantie met de Grants, en in het bijzonder de daaruit voortvloeiende verbintenis tussen Ellen en Malcolm. Aanvankelijk reageert Simon precies zoals Brian verwachtte: hij is boos, ervan overtuigd dat de MacKenzies nu proberen de Grants – voorheen een bondgenoot van Fraser – tegen hem op te zetten.

"Een verloving kan verbroken worden," bedenkt Simon, waarmee hij Brian in de kaart speelt. Maar de jonge Fraser is verbijsterd wanneer zijn vader een gemeen plan bedenkt als reactie. Lord Lovat besluit een gerucht te verspreiden en beweert dat Ellen nog niet getrouwd is vanwege een bezoedelde reputatie. Brian verzet zich tegen dit idee, in de hoop op een "eervollere" manier om de bruiloft van Ellen en Malcolm te stoppen. Maar wat is er anders mogelijk? Wat had Brian verwacht van zijn gewelddadige, hardvochtige, machtsbeluste vader?

Murtagh is tenminste blij met de wending in de gebeurtenissen! Hij denkt dat Brians plannen in zijn voordeel zijn. "Als Malcolm Ellen afwijst, maak ik misschien nog een kans om haar hand te winnen," zegt hij opgetogen. "Stel dat ik jou zou moeten bedanken." Brian trekt een grimas als hij dit hoort. Maar hij maakt geen gebruik van de gelegenheid om zijn beste vriend te corrigeren. Voorlopig moet de liefde tussen hem en Ellen geheim blijven.

Elders in Leathers blijken de geheimen onmogelijk te verbergen. Julia beseft dat ze haar zwangerschap niet veel langer kan ontkennen – vooral nu Davina het al vermoedt – en beseft dat ze een vreselijke beslissing moet nemen. Ze bedenkt een plan: ze gaat met Simon Fraser naar bed om hem ervan te overtuigen dat de baby die ze draagt van de Laird zelf is. (Kijk, ik had dit waarschijnlijk moeten zien aankomen, maar de plotwending greep me. Ik hapte naar adem.) Misschien kan Julia, als ze een kind baart waarvan Simon denkt dat het Brians halfbroertje of -zusje is, Henry's baby houden. Maar zo'n plan levert een hoop problemen op. Als Henry herenigd wordt met Julia, zal Simon de Beauchamps nooit laten vertrekken met een kind waarvan hij denkt dat het van hem is. En hoe zit het met Brian? Hoe lang zal hij nog leven met de indruk dat hij een nieuw broertje of zusje heeft? Zou de waarheid hem op de een of andere manier tegen Julia kunnen keren? Zouden de Frasers en de Beauchamps vijanden kunnen worden?

In een brief aan haar man, die ze onmogelijk kan versturen, smeekt Julia om Henry's vergeving. Net als Ellen, die slechts enkele kilometers verderop woont, handelt Julia in het belang van haar familie. Laten we hopen dat de mannen geen manier vinden om de zorgvuldig uitgedachte plannen van de vrouwen te dwarsbomen.