Een reis te midden van het aardbevingspuin verandert in een stripverhaal.

(door Fabio Iuliano) Huizen gestut, bars heropend tussen duizend moeilijkheden, dalen die zich openen na beklimmingen verticaal, vierkanten leeggemaakt door stilte. Gedurende 14 dagen en 257 kilometers die de Romeinse cartoonist Valerio Barchi liep langs het 'Pad in de Veranderde Landen', de route die doorkruist de steden en dorpen die door de aardbeving zijn verwoest, van Fabriano naar L'Aquila, twee van de symbolische steden van de verwoesting. Morgen komt het eindelijk aan in de hoofdstad Abruzzese, aan het einde van een ervaring die voorbestemd is om strip in 2026, samenvallend met de tiende verjaardag van de aardbeving Midden-Italië. Een schetsboek, de altijd actieve Wikiloc-app en schoenen uitgeput door het hoogteverschil hebben de auteur vergezeld in een een route die gemeenschappen en steden verenigt die getroffen zijn door de aardbevingen. "Als ik loop, probeer ik geen verwachtingen te hebben", zegt hij. "Ik Ik liet me verrassen door landschappen en ontmoetingen. Dan, beetje bij beetje, scènes komen samen en worden geschiedenis." Vanaf Fabriano bereikte de kunstenaar Castelluccio di Norcia, Arquata del Tronto, Accumoli en Amatrice, met een gemiddelde twintig kilometer per dag. Voordat we L'Aquila binnenrijden, zal door het gehucht Collebrincioni gaan, de laatste stop voor het doel. Hij had ook de 'gereedschappen van het vak' in zijn rugzak gestopt - de aquarellen -, maar al vanaf de tweede fase moest hij kies: "Of de tekeningen of de knie." De rommel is geworden voelen, waardoor hij gedwongen wordt het op te geven en de kleuren terug te sturen naar daarna beperkt men zich tot snelle aantekeningen en schetsen die omgezet moeten worden in tafels toen hij terugkwam. Onder de plaatsen die hem opvielen er is ook Amatrice, de stad in het Rieti-gebied die verdween onder de aardbevingen van 2016. Aan de ene kant het puin dat nog op de grond ligt, aan de andere kant de kracht van kleine gemeenschappen en verenigingen die de hoop. "Het is als sintels onder de as", merkt hij op, "leven dat gaat ondanks alles door". De stops worden luistermomenten: in Matelica, Camerino, Norcia, de zwaarst getroffen gebieden van de provincie Rieti bereikend. Verzamelde verhalen. zonder een vooraf geschreven script, maar met de aandacht van degenen die lopen om te kijken en te begrijpen. "Uiteindelijk zal ik een draad moeten vinden dirigent. Misschien komt hij wel aan op het laatste podium, in L'Aquila", legt hij uit. Barchi werd in 1985 in Rome geboren en woonde veertien jaar lang in het buitenland: postbode in Nederland, ober in Istanbul, kunstenaar in straat in Taiwan. Terug in Italië koos hij aquarel als medium. taal om over reizen te vertellen. Hij heeft werken gesigneerd zoals 'Ginostra', 'Bona Via!', 'Fogarina', 'Fango' en 'Agata fuori le 'mura'. Het is niet de eerste keer dat hij een pad omzet in een stripverhaal: het was al gebeurd met de Via Francigena, beschreven in tabellen die Ze combineerden geschiedenis, ontmoetingen en landschappen (precies 'Bona Via!'). Deze keer is de uitdaging die aan de Camino verbonden is, in een laboratorium geboren universiteit gewijd aan sociale planning, die al vanaf het begin had hij de herinnering aan de gemeenschappen centraal gesteld slachtoffers van de aardbeving. "Ik weet weinig over de aardbeving van L'Aquila, omdat er destijds Ik was in India, geeft Barchi toe. Ik weet van het Studentenhuis, van de instortingen, van de basiliek, maar niet van hoe de aardbeving was markeerde het dagelijkse leven in de volgende jaren. Ik ben hier voor "begrijp het". Kijk met je eigen ogen en teken met je eigen ogen. eigen vingers.