Sorry Haters, de Nothing Phone 3 ziet er goed uit

De Nothing Phone 3 heeft een van de meest bizarre ontwerpen van alle toestellen op de markt en heeft menig veren doen ruisen. Eerlijk gezegd heeft hij de hele kippenren op zijn grondvesten doen schudden . Elk Nothing-toestel, van Phone 1 tot en met Phone 3a, had een transparante glazen achterkant en een "Glyph Interface" vol kronkelende ledstrips die oplichtten met aangepaste meldingen of visuele signalen. Dat is bij de Phone 3 verdwenen en vervangen door een veld met vierkante vakjes, de "Glyph Matrix", dat simpele gepixelde afbeeldingen en een trilogie van asymmetrische, verkeerd uitgelijnde camerabobbels weergeeft. Kortom, fans hadden er een hekel aan en één woord dook steeds weer op in de kritiek: "lelijk".

In een interview met Design Milk prees Adam Bates, hoofdontwerper van Nothing, de Glyph Matrix met zijn kleine veldje micro-LED's aan als "expressiever", maar hij vergat te verwoorden wat er precies aan de hand was met de rest van het apparaat. We zijn nog steeds van plan om onze volledige mening over de Phone 3 te delen, waarbij we Nothing's eerste "vlaggenschip" van $ 800 vergelijken met andere dure telefoons, maar ik ga hier niet praten over de vermeende minder-dan-vlaggenschipchip of de kwaliteit van de camera's in vergelijking met andere zwaargewichten. Ik ga hier niet eens praten over hoe repareerbaar het is in vergelijking met andere apparaten. Ik wil het alleen hebben over hoe het ding eruitziet. Raad eens? Het ziet er goed uit.

We horen hier dagelijks van consumenten hoe saai ze het vinden dat hun telefoon hetzelfde ontwerp heeft. Elke iPhone is praktisch niet te onderscheiden van de nieuwste Samsung Galaxy of Google Pixel – van de platte zijkanten en afgeronde hoeken tot de camerabobbel. We willen een ontwerp dat een verhaal vertelt, dat de technologie in die behuizing van glas en metaal onderzoekt. Waarom staat het internet dan zo universeel vijandig tegenover iets dat een verhaal vertelt door middel van esthetiek?

Fabrikanten van telefooncamera's combineren vaak alle lenzen in één enkele reeks. Dat is hoe de meeste grotere telefoonfabrikanten ze inkopen: geprefabriceerd. Bij een gewone iPhone 16 Pro is elke door Sony gemaakte lens in een driehoekig patroon geplaatst, maar het apparaat zelf is als één geheel met het moederbord van de telefoon verbonden. In een teardown van de telefoon, die exclusief met Gizmodo werd gedeeld, lieten de reparatiegoeroes van iFixit zien hoe elke camera een afzonderlijke eenheid is op de Nothing Phone 3. Het reparatieteam zei dat er vier drukconnectoren aan de bovenkant van het moederbord zitten, en dat je alle drie de camera's kunt verwijderen zonder het moederbord te hoeven verwijderen.

De Phone 3 heeft een 50-megapixel groothoeklens, een 50-megapixel periscooplens en een 50-megapixel ultragroothoeklens. We weten niet of Nothing zijn camera's op deze manier heeft aangeschaft omdat het goedkoper was, of om een andere reden die verband houdt met toeleveringsketens of het mobiele ontwerp. iFixit vertelde ons dat de camera's zo zijn geplaatst dat het mogelijk is om de bovenste telelenssensor te verschuiven, zodat deze van boven naar beneden is uitgelijnd. Het is onduidelijk of dit een ander probleem met het apparaat zou veroorzaken of dat de onderdelen die voor de telefoon zijn geleverd, het niet mogelijk maken om de camera's achter elkaar te plaatsen.

Hoe dan ook, het komt over als een opvallende, asymmetrie die ik zou omschrijven als suggestief op een manier die de niche online kringen aanspreekt die dol zijn op modding en pseudo-analoge technologie. Het sluit aan bij mijn groeiende waardering voor ad hoc-gestileerde sciencefiction, met name alles wat onder de noemer "cyberpunk" valt.

Ik ben de laatste tijd een beetje te geobsedeerd geweest door Cyberpunk 2077 van CD Projekt Red, deels omdat ik de game, geporteerd naar zowel Switch 2 als Mac , snel achter elkaar moest spelen. De game heeft een schoonheid die veel verder gaat dan het aantal pixels dat hij pusht. Het is allemaal te danken aan de inherente ontwerpfilosofie, die je terugvindt in het digitale artbook . De ontwerpers van de game lieten zich inspireren door klassieke hightech, low-society sciencefictiongenres. Andere geweldige voorbeelden van dit soort asymmetrische technologie zijn te zien in de vele voorbeelden die zijn geïnspireerd door de animefilm Ghost in the Shell, tot aan de Braziliaanse cover van William Gibsons baanbrekende roman Neuromancer uit 1984, ontworpen door kunstenaar Josan Gonzalez (we zullen moeten afwachten of de aankomende Apple TV-serie onze collectieve verbeelding kan evenaren).

In deze kunst zien we de technologie blootgelegd, draden die uit apparaten exploderen als blootliggende aderen verbonden met een led-hart – wat volgens de meeste technische normen onzin en overdreven zou zijn. De Phone 3 is niet zo expliciet, maar de glazen achterkant en de bijna onzinnige panelen zijn duidelijk geïnspireerd op dit soort technologie.

De ontwikkelaars van Cyberpunk 2077 zijn erin geslaagd deze stijl in hun game te vatten. Ze hebben vier afzonderlijke archetypen gecreëerd die ons kunnen helpen begrijpen waar de Phone 3 in past. Een van de opvallende is "Entropisme" – het idee dat pure noodzaak en slordige technologie zelf een soort "stijl" kunnen zijn. Dit is het tegenovergestelde van wat de ontwerpers "Kitsch" noemden, wat het beste kan worden samengevat als stijl boven inhoud – oftewel schreeuwerige extremen en neon die in elke hoek zijn gepropt en geen enkel doel dienen.

Dan is er nog "Neokitsch", een combinatie van de eerste twee, die overdaad aanprijst maar toch binnen de grenzen van het praktische blijft. De Phone 3 past perfect in die categorie, hoewel het gebroken witte plastic bijna een soort "NASA Punk"-uitstraling heeft, vergelijkbaar met Bethesda's Starfield . Critici hekelen de vreemde verkeerde plaatsing van de drie camerabobbels. Die asymmetrie is geen gebrek, maar een noodzaak die voortkomt uit de manier waarop Nothing besloot zijn drie camera's te produceren. Andere teardowns van YouTuber JerryRigEverything laten zien hoe de makers van de Phone 3 een draadloze oplaadspoel hebben gemaakt die de vorm heeft van een appel waar een hap uit is genomen.

Deze vreemde vorm zou de speciale glyph-knop kunnen ondersteunen die gebruikt wordt om de nieuwe Glyph Matrix te bedienen. Of die knop bruikbaar of zelfs nuttig is, is een andere vraag. In plaats daarvan kunnen we het ontwerp bekijken en beter begrijpen waarom het zo is gebouwd. Daar schuilt een schoonheid in. Het is expressie door middel van design en engineering, iets wat je tegenwoordig zo zelden ziet in de wereld van Apple-achtige, al te cleane technologie.

Het ontwerp van de Phone 3 is niet wat iemand "lo-fi" zou noemen, maar het doet me in zekere zin denken aan hoe special effects-ontwerpers technologie zien. Star Wars is een van de beste voorbeelden van een hightech-setting met een lowtech-esthetiek – ontstaan uit de behoefte van regisseur George Lucas en de rekwisietenmakers van de eerste film om futuristische apparaten te maken met wat er maar voorhanden was. Die ontwerpgeschiedenis strekt zich uit tot de beste Star Wars- content van vandaag. Andors eerste seizoen is daar een perfect voorbeeld van. In aflevering 5 prijst de jonge idealist Karis Nemik de voordelen aan van technologie die niet door het Keizerrijk is gemaakt, dat het door de eigenaar zelf kan worden verbouwd en opnieuw gemaakt. Zijn apparaat is blokkerig, asymmetrisch en vies. Dat komt waarschijnlijk doordat het een oude Polaroid-camera was, specifiek een SX-70, met andere spulletjes aan de voor- en zijkanten vastgeniet. We weten niet waar al die dingetjes voor dienen, maar het prikkelt de verbeelding.

Op dezelfde manier wil de Phone 3 me laten afvragen wat elke willekeurige knop doet, waarom de camera's op die plek zitten, of waarom er een rood cameralampje op zit. Ook al is het antwoord niet zo boeiend als de vraag, ik ben blij dat het me toch aan het denken heeft gezet.

Ondanks de schijnbare modulariteit is er niets dat erop wijst dat de Nothing Phone 3 beter repareerbaar is dan de eerdere toestellen van het bedrijf. iFixit vertelde Gizmodo dat de telefoon lastig te openen is, omdat gebruikers verschillende plakstrips moeten verwijderen, waaronder de achterkant. Als Nothing zijn telefoons zo aanpasbaar en repareerbaar mogelijk zou maken, en dat zou combineren met een look die al die elementen benadrukt, zou het een succes zijn. Wat als Nothing onderdelen voor zijn telefoons zou gaan verkopen en tegelijkertijd zijn "neokitsch"-stijl zou behouden? Dat zou genoeg zijn om het merk echt te onderscheiden van alle anderen, en misschien zou het de haters kalmeren... misschien.