'Blokecore': de trend om voetbalshirts te dragen; een stijl die vintage, urban mode en generatienostalgie combineert.

De afgelopen seizoenen herhaalde zich een tafereel: jongeren die door steden liepen in Real Madrid-shirts uit de jaren 2000, Betis-shirts uit de jaren 90 , of zelfs Deportivo de la Coruña-shirts toen ze landstitels wonnen. Ze gingen niet naar het stadion. Het was geen wedstrijddag. Maar ze droegen het shirt alsof het een persoonlijk statement was. En dat is het ook.

Wat we zien is niet zomaar een rage, maar een sociaal-cultureel fenomeen: de opkomst van blokecore , een stijl die vintage voetbalshirts, urban fashion en generatienostalgie combineert . Deze trend heeft vooral aan populariteit gewonnen onder Generatie Z, een groep die consumptie, esthetiek en identiteitscodes opnieuw definieert.

Hoewel het ons vandaag de dag misschien nieuw lijkt, is de relatie tussen voetbal en mode niet nieuw. In de jaren 70 transformeerden figuren zoals Johan Cruijff de sport niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten. Zijn ingetogen, moderne en Europese stijl markeerde een nieuwe manier om de voetballer als publiek figuur met een eigen esthetiek te begrijpen . In Spanje, toen hij voor Barcelona speelde, was Cruijff een icoon van alternatieve elegantie: een mix van sportiviteit, intelligentie en charisma die aansloeg bij een jongere die op zoek was naar andere rolmodellen.

Wat met blokecore verandert, is de betekenis. Het gaat niet langer om het tonen van loyaliteit aan een club, maar om het opbouwen van een persoonlijke esthetiek door middel van voetbalsymbolen. Voor veel jongeren vertegenwoordigt het Barça-shirt uit 1998 of het Atlético de Madrid-shirt met de Marbella-reclame niet alleen een team, maar ook een tijdperk, een emotie, een visueel verhaal.

Professor Jorge del Río van de Universiteit van Navarra en ik voerden onderzoek uit onder meer dan 150 Spaanse jongeren tussen de 14 en 30 jaar om dit fenomeen beter te begrijpen. We analyseerden hoe variabelen zoals interesse in voetbal, het belang van mode als persoonlijke expressie, socialemediagebruik en nostalgie de acceptatie van blokecore beïnvloeden.

De resultaten zijn veelzeggend: meer dan 60 procent van de respondenten associeert deze shirts met herinneringen (hun eigen of ingebeelde) , en meer dan 50 procent waardeert samenwerkingen tussen clubs en modemerken vooral vanwege hun authenticiteit. Bovendien wordt een duidelijk verband aangetoond tussen het intensieve gebruik van platforms zoals TikTok of Instagram en de interesse in deze stijl.

Er is een duidelijk patroon te zien: blokecore is niet alleen een esthetische heropleving, maar een culturele code waarmee jongeren kunnen uiten wie ze zijn, welke waarden ze aanhangen en hoe ze gezien willen worden.

De afgelopen jaren hebben verschillende clubs geprofiteerd van deze kruising tussen voetbal en mode. Paris Saint-Germain was een pionier in de samenwerking met Jordan, en teams zoals Manchester United deden dat met Balenciaga. Maar ook de Spaanse voetbalvelden zijn bereikt: Yohji Yamamoto ontwierp tenues voor Real Madrid; Real Sociedad deed hetzelfde met Loreak Mendian; Sevilla werkt samen met Scalpers en Barça flirtte met ontwerpers zoals Thom Browne.

Deze strategieën zijn gericht op meer dan alleen de verkoop van shirts: ze willen een merk opbouwen, een jonger publiek bereiken en zich uitbreiden buiten de branche. Shirts zijn niet langer alleen merchandise , maar een symbool van verbondenheid, stijl en popcultuur.

Vanuit sociologisch perspectief kan blokecore worden begrepen als een esthetische reactie op een gefragmenteerde identiteit. In een snelle, hyperverbonden en prikkelrijke wereld bieden voetbalshirts iets concreets: een verhaal, een embleem, een collectief symbool. Het dragen van een retroshirt stelt je in staat om jezelf ergens aan te verankeren, zelfs als dat op een ironische of gestileerde manier is.

We hebben het niet alleen over mode, maar over een manier van zijn in de wereld. Het voetbalshirt fungeert als wat Pierre Bourdieu een "onderscheidend teken" zou noemen, maar ook als een emotioneel toevluchtsoord . In deze context verandert voetbal: het is niet langer alleen een sport, maar een symbolische taal.

Alles wijst erop dat blokecore niet zomaar een simpele esthetische gril is. De wortels ervan in belangrijke Gen Z-waarden – zoals authenticiteit, zelfexpressie en duurzaamheid – maken het tot een fenomeen met een lange geschiedenis. Merken en clubs die het begrijpen, zullen een publiek bereiken dat niet langer alleen reageert op doelen en titels, maar ook op verhalen en emoties.

Kortom, het voetbalshirt is veel meer geworden dan een uniform. Het is een kledingstuk dat herinnering, esthetiek en verbondenheid belichaamt; een manier om gemeenschap te weven en jezelf te vertellen in een onstabiel heden. In een tijd die gekenmerkt wordt door versnelling, hyperconnectiviteit en de fragmentatie van identiteit, is het terugvinden van een shirt uit het verleden niet alleen een kwestie van stijl: het is een manier om jezelf te verankeren, om je eigen verhaal terug te vinden, om vast te houden aan iets dat ons nog steeds raakt.

Want misschien is het niet zozeer van belang bij welk team het shirt hoort, maar eerder welk verhaal we willen vertellen als we besluiten het te dragen.

(*) Socioloog en doctor in toegepaste creativiteit, Universiteit voor ontwerp, innovatie en technologie.

(**) Het is een non-profitorganisatie die ideeën en academische kennis met het publiek wil delen. Dit artikel wordt hier gereproduceerd onder een Creative Commons-licentie.

In 2021 sprak TikToker Brandon Huntley voor het eerst over blokecore , een term die hij niet gebruikte om de trend aan te duiden die mode en voetbal combineert, maar om de spot te drijven met het wijdverbreide gebruik van bloke door voetbal- YouTubers , wat in het Engels straattaal 'maat' betekent.

Het jaar daarop werd de term gebruikt om een streetstyle- hausse te beschrijven waarin entertainmentpersoonlijkheden en later ook jongeren retro voetbalshirts begonnen te dragen, allemaal in de context van het WK 2022, dat Argentinië won. Deze verwijzing naar een vriend of teamgenoot werd uitgebreid naar de identiteit die de sport bood, die de mode omarmde om het fenomeen te beschrijven.

Hoewel de trend begon met een nostalgisch tintje, heeft deze zich inmiddels uitgebreid tot het dragen van een voetbaltenue, of het nu van een team of een nationale ploeg is, of van een mode- of sportmerk dat tenues ontwerpt die de trend weerspiegelen. Dit is een goed voorbeeld van Louis Vuitton, dat sportkleding heeft gelanceerd die niet met een team wordt geassocieerd, maar met de identiteit van voetbal.

De trend verdween niet met het WK van 2022, want het jaar daarop werd de vrouwenversie gespeeld, waarin Spanje niet alleen kampioen werd, maar ook een MeToo-achtige beweging in gang zette. Vandaag de dag zet de trend zich voort, niet alleen omdat modemerken voetbalkleding ontwerpen, waarmee ze benadrukken dat de trend verder gaat dan alleen het veld, maar ook omdat we nog maar één jaar verwijderd zijn van het WK van 2026.