Domingo Villar is er nog steeds

Domingo Villar Siruela Waterogen

Toen we bijna allemaal arriveerden, was Domingo Villar er al. Eerlijk gezegd al sinds 2006. Met deze roman, Ojos de agua, die Siruela opnieuw uitgeeft als onderdeel van de Colección Escolar (Schoolcollectie), in de hoop dat Villar jongere lezers zal boeien. Domingo was er, wachtte op ons zonder ons te verwachten, maakte plaats voor ons om te schuilen, en natuurlijk waren er de oudere broers en zussen, ooms en tantes, eerdere auteurs, die de hoogtijdagen van de jaren 80 en 90 hadden meegemaakt. En ook de auteur van de proloog van deze uitgave, Lorenzo Silva, die er eerder was omdat hij in alles sneller was (publiceren, prijzen winnen, succesvol zijn, overleven, competitief zijn), maar die even oud was als wij. Domingo Villar kwam eerder en vertrok veel eerder dan hij had moeten zijn. Deze kleine, maar grote geschiedenis van misdaadfictie, ontstaan in de jaren 2000, kent ook zijn vroegtijdige verliezen (Domingo, maar ook Antonio Lozano en Alexis Ravelo). Wat overblijft zijn de herinneringen, zijn boeken en zijn personages.

Silva's uitstekende proloog dient niet alleen als inleiding tot een debuutmisdaadroman met een personage dat vanaf het begin naar classicisme riekte (inspecteur Leo Caldas), proza dat de toon zette en een setting – Galicië – die de manier waarop het verhaal werd verteld vormgaf, en een trage en gewetensvolle auteur, populair in literaire termen, die eerlijkheid, nauwkeurigheid en literaire waarheid belangrijker vond dan de snelheid van geprefabriceerde producten en roekeloze prijzen, hypes en franchises. Domingo Villar was een groot literair auteur die in het Galicisch schreef om onderweg niets te missen, maar die zichzelf vanuit Madrid vertaalde. Ik had niet het geluk zijn vriend te zijn, omdat we elkaar slechts op een paar festivals tegenkwamen, maar ik mis hem. Ik mis hem en de boeken die hij ons ongevraagd heeft nagelaten. Met Leo Caldas en zonder hem. In Galicië.

Colin Dexter Siruela Het mysterie van de derde mijl

De pandemie was een ramp, maar de Filmin-serie met Inspecteur Morse, Endeavour Morse, was een openbaring. De productie, de setting en de sfeer van een Oxford-wereld ver weg van de popcultuur waren onverslaanbaar en lieten ons verlangen naar meer. Gelukkig hebben we nog boeken.

Ester SuredaVrij van misdaad Passius

Ester Sureda's introductie tot het misdaadgenre, geïnspireerd door zowel platforms als bibliotheken. De vrouwelijke hoofdpersoon is een agent, weduwe en moeder in één. Een goed tempo en een verlangen om te entertainen. De echtgenoot van inspecteur Serra komt om bij de bomaanslag op de Majestic.

Care Santos Edebé Els Medina

Voor veel jonge lezers is Care Santos de verbindende schakel tussen een genre, misdaadfictie, dat in beeld werkt, maar in boeken minder. Santos, altijd capabel, laat niemand achter in dit nieuwe deel van de familie Medina. Jeugdcriminaliteit, sociale roman, macht en rebellie.