Waarom de 'glazen huid'-trend niet goed voor ons is – en waarom een ​​dermatoloog er ook kritisch over is

Glazen huid: waarom de trend naar een egale huid niet goed voor ons is en waarom een ​​dermatoloog er kritisch over is.

Van buitenaf lijkt alles vooruitgang: huidverzorging is geëvolueerd van een onbeduidende zorg tot een wereldwijde obsessie. Dankzij TikTok weten zelfs 14-jarigen wat glycolzuur is. Maar hoe meer producten er zijn, hoe kleiner de kans op een echte huid lijkt te zijn geworden. Porieloos. Vlekkeloos. Welkom in het tijdperk van de " glazen huid " – het digitale schoonheidsideaal van een huid die zo egaal, glad en glanzend is dat hij eruitziet als glas. Maar kan huidverzorging echt zo'n verschil maken? Of blijft "glazen huid" een vlekkeloze illusie in het tijdperk van digitale filters?

De term "glass skin" komt oorspronkelijk uit de K-beautywereld en betekende ooit een gezonde, goed gehydrateerde huid. Tegenwoordig is het een door algoritmen geoptimaliseerd ideaalbeeld geworden: een vlekkeloze, glanzende huid. Met andere woorden, wat een echte huid zelden is. En precies dat wordt een probleem, merkt dermatoloog dr. Anne Gürtler van dermatologiepraktijk LVATE in München op. In augustus 2025 opent een tweede vestiging in Düsseldorf: "Patiënten komen zelfs naar onze consulten en zeggen: 'Ik wil een huid als glas.'" De dermatoloog vindt dergelijke #skingoals onrealistisch.

Je moet begrijpen dat de beelden die we online zien bijna altijd bewerkt zijn met filters, perfecte belichting en perfecte hoeken. Velen vergeten ook dat achter deze gezichten een hele reeks esthetische procedures schuilgaan, en dat daarmee veel geld en tijd is gemoeid. De huid is een orgaan. Geen enkel ander orgaan wordt zo intensief onderzocht – en beoordeeld – als de gezichtshuid. Natuurlijk hebben we poriën, putjes en roodheid. We vergeven onszelf dit overal. Maar op het gezicht? Alles hoort perfect te zijn.

Wat is er met huidpositiviteit gebeurd?

Achter de trend naar spiegelgladde perfectie schuilt eigenlijk een stap terug. Vorig jaar bood de huidpositiviteitsbeweging nog hoop: influencers lieten acne, rosacea en eczeem zien. Echte huid met een echt verhaal. Merken volgden. Gezichten met een "probleemhuid" sierden plotseling billboards en Instagram-feeds. Het was een stille maar radicale verschuiving – naar meer zichtbaarheid, meer compassie, meer realiteit. Vandaag? Terugblik. Het aanvankelijke optimisme lijkt verdwenen. De feeds van de meeste huidverzorgingsmerken zijn schoon, glad en aseptisch. Mensen met poriën? Geen. In plaats daarvan wordt een ideaal verkocht dat meer te maken heeft met retouchering dan met huidgezondheid. Het verhaal is: een perfecte huid is het schoonheidsideaal. Als je huid niet straalt, doe je iets verkeerd. Drink je niet genoeg water ? Ben je je serum vergeten?

'Wellness wassen' in plaats van zelfzorg

Het ideaal van een "vlekkeloze huid" is niet alleen zeldzaam – het is vaak gewoon genetisch geluk of het resultaat van cosmetische chirurgie. Terwijl sterren zoals Kris Jenner nu openlijk over hun facelifts praten, blijven de meeste sterren en influencers vasthouden aan de fictie van de "natuurlijke gloed" en "perfecte huid". Dr. Anne Gürtler weet het: "Onze ogen analyseren een gezicht veel sneller dan we denken. Binnen een paar seconden beoordelen we intuïtief schoonheid en aantrekkelijkheid. En dit gebeurt voordat we zelfs maar ingaan op de subtiliteiten waar we zelf vaak zo kritisch op zijn. Als we naar een gezicht kijken, nemen we niet meteen details zoals poriën, rimpels of oneffenheden waar – maar eerder vitaliteit, de emotionele expressie en de emoties die een gezicht uitstraalt." Natuurlijk kunnen huidverzorging en -behandelingen specifiek worden ingezet, "maar ze moeten niet als vervanging worden beschouwd." Mijn patiënten met huidproblemen zien er vaak 'mooier' uit wanneer ze zich comfortabel voelen en hun stralende huid laten zien – dan anderen met een 'perfecte huid' maar onzekerheid.

De nieuwe LVATE-campagne laat zien dat huid en gezichten ons "raken" wanneer ze emoties bij ons oproepen – een eerbetoon aan natuurlijke schoonheid, echte gezichten en pure esthetiek. Met in de hoofdrol: balletdanser Julian MacKay , solist bij het Bayerischer Staatsballett. Gefilmd in de buitenlucht, zonder make-up of filters.