Ontdek Laos: Waarom het land de beste insidertip is voor nieuwkomers in Azië

Laos: Waarom een ​​reis naar Luang Prabang de moeite waard is en de perfecte plek voor een vakantie.

Natuurlijk is het niet zo dat we nog nooit van Laos hebben gehoord. Het land is waarschijnlijk bekend bij de meeste mensen, maar het wordt vaak in één adem genoemd met andere Aziatische bestemmingen. Zo gaan mensen bijvoorbeeld op vakantie naar Vietnam en Laos; of naar Thailand en Laos. Of, in mijn geval, naar Cambodja en Laos. En hoewel Cambodja een werkelijk fantastische reis was, vond ik dat Laos veel meer moest zijn dan slechts een aanhangsel, een koppelteken in een reiservaring – Laos kan volledig op zichzelf staan.

Laos is eigenlijk niet zo'n klein land – met iets minder dan 237.000 vierkante kilometer is het kleiner dan Duitsland, maar ongeveer even groot als Groot-Brittannië . Het land telt echter slechts 7,6 miljoen inwoners, minder dan tien procent van de Duitse bevolking. Het dichtstbevolkte gebied is de hoofdstad Vientiane. Laos is nog steeds veel minder ontwikkeld op toeristisch gebied dan buurlanden zoals Thailand, Cambodja of Vietnam, maar toerisme wordt beschouwd als een veelbelovende industrie in het land. De stad waar iedereen naar kijkt is Luang Prabang (en ja, het is prima als je nog nooit van de naam hebt gehoord), een stad met iets minder dan 70.000 inwoners.

Luang Prapang, gelegen in het noordoosten van Laos, te midden van een weelderig berglandschap, is een stad die wel uit een levend geschiedenisboek lijkt te komen. Met zijn vergulde tempels , Franse koloniale architectuur en de constante schittering van de Mekong, lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan. Maar achter deze idylle schuilt een geschiedenis van culturele welvaart, politieke omwentelingen en een delicate evenwichtsoefening tussen traditie en moderniteit die nog maar net begint te worden beheerst.

Dertig jaar geleden werd Luang Prabang in 1995 uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed en werd het stadscentrum, samen met zijn 32 boeddhistische kloosters en alle Franse koloniale architectuur, gerenoveerd en geklasseerd als historisch monument. Sindsdien zijn er inspanningen geleverd om het unieke artistieke en historische karakter van het stadscentrum te behouden en tegelijkertijd de deuren te openen voor toerisme.

Om de unieke kenmerken van deze plek beter te begrijpen, moeten we teruggaan in de geschiedenisboeken, want de oorsprong van Luang Prabang gaat meer dan 1200 jaar terug. Oorspronkelijk bekend als Muang Sua, werd de stad in 1353 de hoofdstad van het koninkrijk Lan Xang – het "Land van een Miljoen Olifanten" – onder de naam Luang Prabang. Sindsdien hebben de koninklijke familie en Luang Prabang altijd nauwe banden onderhouden; de naam is hieraan ontleend, en onder koning Setthathirath beleefde de stad in de 16e eeuw een culturele bloei.

Veel van de tempels die er nog steeds staan, zoals Wat Xieng Thong, werden in deze periode gebouwd en bepalen nog steeds het stadsbeeld. Hoewel de politieke hoofdstad in 1560 naar Vientiane werd verplaatst, bleef Luang Prabang tot 1975, toen de monarchie werd afgeschaft, het religieuze en culturele centrum van het land. Deze culturele en spirituele betekenis is nog steeds voelbaar in de straten van Luang Prabang.

Het dagelijks leven klopt op het ritme van het geloof. Het boeddhisme bepaalt het leven in Laos, en iedereen die door het land reist, voelt dit meteen aan: religie (en in zekere zin bijgeloof) is hier niet slechts een privéaangelegenheid – het is onderdeel van het dagelijks leven, de zichtbare ziel van het land. Gouden pagodes verrijzen uit het weelderige groen, monniken in oranje gewaden lopen met stille waardigheid door de straten, en zelfs in het kleinste dorp is de tempel het hart van de gemeenschap.

Tempels zijn bovendien niet alleen gebedshuizen, maar ook scholen en sociale ontmoetingsplaatsen. Het leven van de Laotiaanse bevolking was – en is op veel plaatsen nog steeds – nauw verweven met de kalender van het theravada-boeddhisme, de stroming in het geloof die al in de 8e eeuw zijn weg naar Laos vond. Een belangrijk gebruik, diepgeworteld in de Laotiaanse traditie, is het tijdelijke leven van een monnik, waarover onze lokale gids ons ook vertelt vanuit zijn eigen ervaring: jongens of jonge mannen brengen vaak enkele dagen, weken of soms zelfs jaren door in een klooster om te mediteren, te leren en spirituele volwassenheid te bereiken – een symbolische stap naar volwassenheid. Sommigen doen dit vrijwillig – anderen omdat hun precaire financiële situatie het niet toelaat.