Odcinki seriali komediowych oceniane lepiej niż oryginał – w tym ukryty klejnot

Podczas gdy sitcomowe spin-offy są często postrzegane jako drugorzędne imitacje ich macierzystych programów, nieliczne nie tylko utrzymały się na swoim miejscu, ale prawdopodobnie przewyższyły oryginały. Od brytyjskich salonów po amerykański primetime, te oderwane seriale wzięły drugoplanowe postacie lub wątki poboczne i przekształciły je w coś ostrzejszego, zabawniejszego i prawdopodobnie lepszego.

Nie chodzi tu o sequele, rebooty ani lekko zmienione wersje. Mówimy o prawdziwych spin-offach – serialach, które skupiają się na postaciach drugoplanowych i dają im nowe otoczenie i fabułę. Oto najlepsze przykłady spin-offów sitcomów, które nie tylko dorównywały swoim twórcom, ale w niektórych przypadkach całkowicie ich przyćmiły. Ponadto ukryty klejnot, który mogłeś przegapić, a który zasługuje na ponowne odkrycie.

George i Mildred

Największy sukces brytyjskiego sitcomu, George & Mildred, wziął kłócącą się parę właścicieli domów z Man About the House i dał im własny serial – i można by rzec, że śmiech był szybszy i zabawniejszy.

Chemia między Yoothą Joyce'em i Brianem Murphym była elektryzująca, wnosząc głębszy ból do ich podmiejskich kłótni.

Ze względu na bardziej zwięzły scenariusz, większe emocje i ostrzejszy akcent satyryczny, wielu widzów uważa ten serial za lepszy.

Serial był emitowany przez pięć serii i nakręcono film fabularny, ale tragiczna śmierć Joyce'a przerwała jego emisję.

Frasier

Rzadki przykład spin-offu, który przyćmił klasyczny serial, „Frasier” bazował na popularności swojego poprzednika, „Zdrówko”, przenosząc nadętego psychiatrę (Kelseya Grammera) do Seattle i pozwalając mu na spotkanie z zupełnie nową grupą znakomicie nakreślonych postaci.

Od rozwijającego się powoli romansu Daphne i Nilesa po beznamiętną mądrość Martina Crane'a, twórcy serialu znaleźli idealną równowagę między intelektem a slapstickiem.

Zdobywszy rekordową liczbę 37 nagród Emmy, serial Frasier nie tylko odniósł sukces – stał się złotym standardem tego, jak powinno się robić spin-offy.

Zielona zielona trawa

Bardziej kontrowersyjną pozycją była „The Green Green Grass”, sitcom będący spin-offem serialu „Tylko głupcy i konie”, w którym cwaniak Boycie (w tej roli John Challis) przeprowadza się na wieś.

Mimo że nie wywarł on takiego samego wpływu kulturowego jak oryginał, wyrobił sobie własną publiczność i miał własny ton.

Zmiana scenerii pozwoliła na wprowadzenie nowej dynamiki, w której dziwacy ze wsi kłócili się ze snobizmem Boyciego.

Choć krytycy byli chłodni, wielu fanów znalazło pocieszenie w łagodnym humorze serialu, a jego sukces w czterech seriach dowodzi, że trafił w gusta widzów.

Droga Maxa i Paddy'ego donikąd

Spin-off serialu Phoenix Nights opowiadał o przygodach duetu komediantów, którzy podążali śladami ochroniarzy klubowych Maxa i Paddy'ego.

Peter Kay i Paddy McGuinness zapewniają slapstickową atmosferę, chaos i cytaty, które przez lata rozpalały atmosferę w pubach. Niektórzy fani wolą ten bardziej skupiony duet od jego poprzednika z dużą obsadą.

Choć serial przetrwał tylko jedną serię, nadal pozostaje kultowym hitem.

Mork i Mindy

Serial Mork & Mindy, będący kontynuacją serialu Happy Days, wyniósł Robina Williamsa na szczyt sławy i dodał surrealistycznego akcentu do formatu sitcomu z lat 70.

Podczas gdy Happy Days chłonęło nostalgię lat 50., Mork & Mindy bawiło się absurdem science fiction i błyskawiczną improwizacją.

Wybryki kosmitów Williamsa przełamały czwartą ścianę i schemat sitcomu, dzięki czemu serial sam w sobie stał się przebojem.

Dość Tajna Armia

Rzadko wspominana, lecz warta odkrycia, Fairly Secret Army jest w zasadzie spin-offem The Fall and Rise of Reginald Perrin, choć tytuł jest inny.

Scenariusz napisał David Nobbs, a w roli głównej wystąpił Geoffrey Palmer, który wcielił się w niemal identyczną wersję swojego bohatera „Jimmy’ego” z serialu Perrin. Serial prezentuje mroczną i pyszną interpretację brytyjskiej biurokracji i paranoi.

Ze względów prawnych BBC nie mogło wykorzystać imienia bohatera tego ukrytego skarbu, ale sedno serialu jest niepodważalne.

Scenariusz do tego programu zmontował John Cleese. Ta osobliwość kanału Channel 4 spodobała się wielu fanom.

Jeffersonowie

Serial The Jeffersons, będący kontynuacją serialu All In The Family, opowiadał o losach George’a i Louise Jeffersonów, którzy — całkiem dosłownie — przenieśli się z Queens do luksusowego wieżowca na Manhattanie.

To, co zaczęło się jako para drugoplanowa w domu Bunkerów, przerodziło się w jeden z najbardziej lubianych i nowatorskich seriali komediowych wszech czasów.

Dzięki ostrzejszemu humorowi, silniejszym postaciom i odważnemu podejściu do kwestii rasy, klasy społecznej i ambicji serial The Jeffersons nie tylko dorównał swojemu głównemu serialowi, ale także wypracował sobie własną spuściznę w ciągu 11 udanych sezonów, przetrwał dłużej niż All In The Family i pewnie zdobył miejsce w historii sitcomów.

Laverne i Shirley

Laverne i Shirley, wywodzące się ze świata Happy Days, wzięły na warsztat dwie kobiety z klasy robotniczej — przedstawione jako partnerki Fonziego i Richiego — i dały im własny, radosny, choć chaotyczny punkt widzenia.

Akcja serialu rozgrywa się w latach 50. XX wieku w Milwaukee i stanowiła orzeźwiającą alternatywę dla zdominowanego przez mężczyzn poprzednika, w którym główną rolę grały kobiety. Serial szybko stał się potentatem pod względem oglądalności.

Komizm fizyczny, wzruszająca przyjaźń i natychmiastowo cytowane slogany sprawiły, że w szczytowym okresie był to jeden z najchętniej oglądanych amerykańskich sitcomów.

Przez pewien czas serial Laverne & Shirley cieszył się większą popularnością niż Happy Days — co jest rzadko spotykanym osiągnięciem w przypadku spin-offu.