Jakie są początki hiszpańskiej kultury tapas?

Królewska Akademia Języka Hiszpanii (RAE) definiuje tapa jako „niewielką porcję jedzenia podawaną jako dodatek do napoju”.

Warto jednak zauważyć, że chociaż koncepcja tapas w Hiszpanii sięga wielu lat wstecz, samo słowo, według akademii, nie ma tu zastosowania. Pierwsza definicja w ich słowniku pochodzi dopiero z 1939 roku.

Wtedy też nie używano go w całym kraju; uważano go za termin andaluzyjski. Dopiero w 1970 roku zaczęto go używać w całej Hiszpanii.

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ: 11 niezapomnianych wrażeń kulinarnych i napojowych w Hiszpanii

Oczywiście słowo tapa oznacza również w języku hiszpańskim wieczko. W rzeczywistości jedna z głównych teorii dotyczących pochodzenia tych małych kęsów opiera się na fakcie, że służyły one jako wieczka do kieliszków do wina i piwa.

Historia sięga czasów króla Filipa II, z połowy XVI wieku, kiedy to budowano klasztor w Escorialu. Według legendy, karczmarze, którzy serwowali napoje monarchowi, przykrywali dzbany z winem grubym plasterkiem szynki serrano, aby zapobiec przedostawaniu się do środka kurzu, brudu i owadów.

Inna podobna teoria głosi, że kiedy katoliccy monarchowie Ferdynand i Izabela wybrali się do Kadyksu, zatrzymali się w tawernie pełnej much. Król poprosił karczmarza, aby przykrył jego kieliszek wina kawałkiem czegoś. Karczmarz położył na nich kawałek sera, który miał przy sobie, aby powstrzymać muchy przed wlatywaniem do środka, mówiąc: „Oto wasza tapa, Wasza Wysokość”.

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ: Gdzie w Hiszpanii można dostać darmowe tapas?

Jeszcze inna hipoteza, również o królewskim powiązaniu, dotyczy Alfonsa X Mądrego (1252–1284), który zaczął prosić o wino podawane z małymi przekąskami, aby zniwelować skutki spożycia alkoholu spowodowanego chorobą. W związku z tym nakazał, aby wszystkie kastylijskie karczmy serwowały jedynie alkohol i niewielką porcję jedzenia.

Najwyraźniej miało to również na celu zapobieżenie nadmiernemu upijaniu się podopiecznych w porze lunchu, aby mogli kontynuować pracę po południu. Zgadza się to również z inną teorią historyczną, która głosi, że karczmarze byli zmuszeni serwować napoje z talerzem z jedzeniem na wierzchu, aby woźnice nie wychodzili tak pijani i nie mieli tylu wypadków. Podobno musieli najpierw skończyć jedzenie, zanim otworzyli pokrywę, aby napić się wina lub piwa.

Inne wersje sugerują, że korzenie tej tradycji mogły leżeć w prywatnych klubach Sewilli, gdzie bogaci zamawiali drinki z okolicznych colmados (sklepów spożywczych), a następnie przynosili je w odpowiednich szklankach, przykrytych plasterkami szynki, polędwicy wieprzowej lub sera, aby zapobiec osadzaniu się kurzu. To również pasuje do teorii o pokrywce.

El Esmorzaret: Jaka jest święta tradycja przekąsek w Walencji?

Jednak w swojej książce „Rytuał aperitifu: Avisillos, Syluetas y Tapas” (1998) historyk Néstor Luján wyjaśnia, że idea tapas narodziła się pierwotnie w wyniku niedoborów żywności podczas hiszpańskiej wojny domowej. Twierdzi, że jedzenie małych kęsów między posiłkami miało na celu zaspokojenie głodu.

Niezależnie od tego, w którą wersję historii wierzysz, jasne jest, że tapas prawie zawsze podaje się z napojem. Niezależnie od tego, czy pierwotnie służyły jako przykrywka, sposób na uniknięcie pijaństwa, czy też były wynikiem racjonowania, nie ulega wątpliwości, że tapas są nieodłączną częścią hiszpańskiej gastronomii i kultury jedzenia.

Tapas są znane i lubiane na całym świecie i stanowią ważną część życia towarzyskiego zarówno Hiszpanów, jak i obcokrajowców mieszkających w tym kraju. Ponadto są kulinarnym doświadczeniem, którego każdy turysta powinien doświadczyć.

Co więcej, el tapeo (jedzenie tapas) w dużej mierze wyjaśnia hiszpańską kulturę picia. Hiszpanie rzadko piją bez jednoczesnego podjadania, co zapełnia ich żołądki i sprawia, że nie upijają się tak bardzo, jak mieszkańcy innych krajów europejskich.