Loretta Swit, gwiazda MASH i dwukrotna zdobywczyni nagrody Emmy, zmarła w wieku 87 lat

Loretta Swit, zdobywczyni dwóch nagród Emmy grająca Major Margaret Houlihan, wymagającą pielęgniarkę oddziałową oddziału chirurgicznego za linią frontu podczas wojny koreańskiej w popularnym serialu telewizyjnym MASH , nie żyje. Miała 87 lat.

Rzecznik prasowy Harlan Boll powiedział, że Swit zmarła w piątek w swoim domu w Nowym Jorku, prawdopodobnie z przyczyn naturalnych.

Swit i Alan Alda byli najdłużej występującymi członkami obsady serialu MASH , który powstał na podstawie filmu Roberta Altmana z 1970 roku, a który z kolei powstał na podstawie powieści Richarda Hookera, pseudonimu H. Richarda Hornbergera.

Program CBS był emitowany przez 11 lat od 1972 do 1983 roku, kręcąc się wokół życia w 4077th Mobile Army Surgical Hospital, od którego pochodzi nazwa programu. Ponad 100 milionów widzów oglądało dwuipółgodzinny finał 28 lutego 1983 roku, co czyni go najchętniej oglądanym odcinkiem jakiegokolwiek serialu fabularnego.

Magazyn Rolling Stone umieścił MASH na 25. miejscu najlepszych programów telewizyjnych wszech czasów, a Time Out na 34. miejscu. W 1975 r. zdobył nagrodę Peabody Award „za głębię humoru i sposób, w jaki komedia służy podniesieniu na duchu, a także za przedstawienie głębokiego oświadczenia na temat natury wojny”.

Tworzenie „prawdziwej osoby” na ekranie

W filmie Altmana z 1970 roku Houlihan była postacią jednowymiarową — drażliwą, zobowiązaną do przestrzegania zasad pielęgniarką oddziałową, która była regularnie dręczona przez kolegów, którzy nadali jej przydomek „Gorące Usta”. W filmie jej intymne chwile były transmitowane na cały obóz, gdy ktoś umieścił mikrofon pod jej łóżkiem.

Sally Kellerman grała Houlihan w wersji filmowej, a Swit przejęła ją w telewizji, ostatecznie pogłębiając i tworząc o wiele pełniejszą postać. Jej seksualność została pomniejszona i nie była nazywana „Hot Lips” w późniejszych latach serialu.

Rosnąca świadomość feminizmu w latach 70. XX wieku przyspieszyła transformację Houlihan z karykatury w prawdziwą osobę, ale wiele z tych zmian wynikało z wpływu, jaki Swit miała na scenarzystów.

„Mniej więcej w drugim lub trzecim roku postanowiłam spróbować zagrać ją jak prawdziwą osobę, w inteligentny sposób, nawet jeśli miałoby to zaszkodzić żartom” – powiedziała Swit Suzy Kalter, autorce The Complete Book of MASH.

„Uproszczając to, wziąłem każdą traumatyczną zmianę, jaka miała miejsce w jej życiu i ją zachowałem. Nie podchodziłem do kolejnego odcinka, jakby to była inna postać w innej sztuce. Była postacią w ciągłym ruchu; nigdy nie przestawała się rozwijać”.

Swit jest podstawą długoletnich seriali

MASH nie odniósł natychmiastowego sukcesu. Zakończył swój pierwszy sezon na 46. miejscu spośród 75 seriali telewizyjnych, ale zdobył dziewięć nominacji do nagrody Emmy. Został nagrodzony lepszym przedziałem czasowym na swój drugi sezon, w sobotnie wieczory połączony z All in the Family , wówczas najlepiej ocenianym programem telewizyjnym. Na rozdaniu nagród Emmy w 1974 r. został uhonorowany tytułem najlepszej komedii, a Alda wygrał w kategorii najlepszego aktora komediowego.

Serial przetrwał także pomimo rotacji obsady. Oprócz Swit i Aldy, w pierwszym sezonie wystąpili Wayne Rogers, McLean Stevenson, Larry Linville i Gary Burghoff. Później dołączyli Harry Morgan, Mike Farrell i David Ogden Stiers, a Jamie Farr i William Christopher otrzymali rozszerzone role.

„Portret Loretty Swit jako Margaret 'Hot Lips' Houlihan był przełomowy — wniósł serce, humor i siłę do jednej z najbardziej trwałych ról komedii telewizyjnej. Jej talent wykraczał daleko poza tę kultową postać, z uznaną pracą zarówno na scenie, jak i na ekranie, która pokazała jej inteligencję, wszechstronność i pasję” — powiedziała w oświadczeniu dyrektor wykonawcza National Comedy Center, Journey Gunderson.

Swit pojawił się we wszystkich odcinkach serialu, z wyjątkiem 11, który trwał prawie cztery razy dłużej niż sama wojna koreańska, poruszając kwestie takie jak PTSD, seksizm i rasizm. Swit naciskał na lepszą reprezentację kobiet.

Napisałem kluczowe przemówienie na finał serialu

Serial zakończył się szczęśliwie dla Houlihan, która spędza większość finału zastanawiając się, czy chce udać się do Tokio czy Belgii na swoje następne zagraniczne stanowisko. Ostatecznie decyduje się wrócić do Ameryki, aby pracować w szpitalu, powołując się na swojego ojca — zawodowego żołnierza.

Swit osobiście nie zgadzała się, że była to najlepsza decyzja dla urzędnika o nastawieniu wojskowym. „Nie uważałam, że to było właściwe dla mojej Margaret” – powiedziała Yahoo Entertainment w 2023 r . „Myślę, że jej następnym krokiem był Wietnam. Więc się z tym nie zgadzałam, ale tego właśnie od niej chcieli”.

Ale aktorce udało się napisać przemówienie, które Houlihan wygłasza do swoich koleżanek pielęgniarek podczas ich ostatniej wspólnej nocy, w którym mówi: „To był zaszczyt i przywilej pracować z wami. I jestem bardzo, bardzo dumna, że ​​was znałam”.

„Pochłonęło mnie pisanie tego. I nadal dostaję listy od kobiet z całego świata, które zostały pielęgniarkami dzięki Margaret Houlihan. To, że w taki sposób przyczyniły się do czyjegoś życia, jest niezwykłe” – powiedziała Yahoo Entertainment.

Po zakończeniu kariery w serialu telewizyjnym Swit stała się aktywną aktywistką na rzecz dobrostanu zwierząt, sprzedając perfumy SwitHeart oraz swoje wspomnienia za pośrednictwem oficjalnej strony internetowej, a dochód z nich przekazywany był na rzecz różnych organizacji non-profit zajmujących się ochroną zwierząt.

W 1983 roku wyszła za mąż za aktora Dennisa Holahana, którego poznała, gdy był gościem w MASH . Rozwiedli się w 1995 roku.

Swit urodziła się w New Jersey. Urodziła się w Passaic, NJ, córka polskich imigrantów. Zapisała się do American Academy of Dramatic Arts, a następnie przez lata płaciła składki za występy w produkcjach objazdowych.

W 1969 roku przybyła do Hollywood i wkrótce można ją było zobaczyć w takich serialach jak Gunsmoke , Hawaii Five-O , Mission Impossible i Bonanza . Następnie w 1972 roku nastąpił przełom, gdy zaproszono ją na przesłuchanie do MASH .

„Przez około rok grałem główne role w telewizji, a potem był ten pilot, który mieli zrobić, oparty na [filmie] MASH, którego nigdy nie widziałem” – powiedział Swit w wywiadzie dla CBC’s First Edition w 1997 r. „Nagle znalazłem się w serialu”.

Regularnie wracała do teatru, grając na Broadwayu w 1975 r. w sztukach Same Time, Next Year i The Mystery of Edwin Drood w 1986 r. Zagrała w komedii romantycznej Amorous Crossing w Alhambra Theatre & Dining w 2010 r. oraz w produkcji Mame w North Carolina Theatre w 2003 r.