Po Alfredzie Brendlu
Zaktualizowano:
Legendarny pianista naszych czasów, Alfred Brendel , nie był ani cudownym dzieckiem, ani nie miał innych muzyków w rodzinie. Urodził się w Czechosłowacji, dzieciństwo spędził w Jugosławii, został obywatelem Austrii i mieszkał w Anglii. Był mistrzem kompozytorów takich jak Haydn, Mozart, Beethoven, Schubert, Brahms i Liszt . Pozostawił swój ślad w historii epoki dzięki niezliczonym nagraniom, których dokonał. Oprócz szanowanego kunsztu muzycznego, miał również wszechstronną tożsamość jako myśliciel i poeta.
Alfred Brendel i ja wchodzimy po schodach Albert Long Hall. Przy każdym stopniu mówię „Proszę” , on odwraca głowę i mówi „Nie” . Ludzie przyjeżdżają z Ankary autobusem, żeby go posłuchać. 480-osobowa pojemność budynku jest już gotowa, a w ogrodzie umieściliśmy 200 miejsc siedzących, aby odzwierciedlić scenę. Tak, sprowadziliśmy Brendela na Uniwersytet Boğaziçi 7 października 2009 r. Był to największy sukces, jaki osiągnęliśmy w 23-letniej historii koncertów ALH. Przyjaciel Brendela, prof. dr Betül Tanbay, odegrał w tej organizacji dużą rolę. Spotkałem Brendela na lotnisku. Zaczął narzekać w chwili, gdy wysiadł z samolotu. W samolocie było za gorąco, odprawa celna trwała za długo itd. Nie rozpoznał noclegu z cudownym widokiem na Bosfor, nie chciał tam zostać. To było naturalne, skąd mógł wiedzieć! Zarezerwowaliśmy pokój w słynnym hotelu w centrum Taksim. Następnego dnia odebrałem go z hotelu i przywiozłem na kampus swoim samochodem. Przez całą drogę narzekaliśmy na okropny ruch uliczny! Potem dotarliśmy do szkoły i zabraliśmy go do pokoju nr 1 w Kennedy Lodge, który dla niego zarezerwowaliśmy, żeby odpoczął. Tak mu się tam spodobało! Tym razem poskarżył się: „Czemu mnie gościcie w centrum miasta!” Następnego dnia od razu zabraliśmy go na kampus.
W rzeczywistości nie miał wygłosić recitalu. Miał wygłosić wykład zatytułowany „Dowcip w muzyce”. W prawie dwugodzinnej narracji wygłosił następujące oświadczenie: „Czy muzyka klasyczna musi być koniecznie ponura? Czy muzyka absolutna niesie w sobie dowcip bez pomocy słów, ruchu i kierunku? Niektórzy filozofowie, a nawet niektórzy muzycy, sprzeciwiliby się temu. W tym wykładzie postaram się pokazać, że w utworach fortepianowych Haydna i Beethovena humor, ironia i dowcip są niezbędnymi elementami czystej muzyki. Dowód leży w sercu dzieła”.
Brendel dał swój ostatni koncert w Wiedniu w grudniu 2008 roku i pożegnał się ze sceną. Z tego powodu nie przyjmował już zaproszeń na koncerty, lecz na wykłady. Po wykładzie wydarzyło się coś zupełnie nieoczekiwanego. Nagle wrócił do fortepianu i zostawił nam niezapomniany prezent w postaci Ges-dur Impromptus Schuberta.
Książka, którą mi podpisał, zatytułowana „The Veil of Order”, jest napisana w formacie pytań i odpowiedzi (wywiad River). „Technika jest jedynie narzędziem do osiągania rezultatów” – mówi. Myślę, że to książka , którą powinien przeczytać każdy muzyk. Mówi o historii muzyki i stylach pracy w sposób jasny, otwarty i zabawny. „Jako pianista, który ciągle koncertuje, kiedy wchodzę na scenę, najpierw kontroluję siebie. Następnie uwalniam się od codziennych myśli i skupiam się na swojej muzyce. Muzyka, którą gram, powinna również docierać do publiczności siedzącej z tyłu sali z całą swoją jasnością. Zawsze odpowiadam najpierw przed kompozytorem, a potem przed publicznością”.
Od lat cieszę się, że poznałem Alfreda Brendela, wielkiego pianistę i wielkiego intelektualistę XX wieku, gościłem go, słuchałem jego wykładu i mogłem zrealizować to wielkie wydarzenie na scenie Albert Long Hall. Alfred Brendel odszedł z naszego świata. Dzięki Bogu, że zostawił po sobie swoje wspaniałe płyty.
Cumhuriyet
