Pozostałości flory i fauny sprzed 200 milionów lat znalezione w zachodniej Syberii

Paleontolodzy z Tomskiego Uniwersytetu Państwowego (TSU) dokonali unikalnych odkryć w okolicach Nowokuźniecka (Zachodnia Syberia - przyp. red.), znajdując skamieniałe szczątki zwierząt i roślin, które zamieszkiwały Ziemię około 200 milionów lat temu. Znaczna liczba tych gatunków przestała istnieć w okresie masowego wymierania na granicy wczesnej i środkowej jury, poinformowała służba prasowa uniwersytetu.

Naukowcy byli w stanie zidentyfikować obiecujące, choć trudno dostępne, miejsce wykopalisk, korzystając z analizy obrazów satelitarnych. W regionie Nowokuźnieckim, gdzie wychodzą na powierzchnię złoża serii Tarbagai, odnaleziono skamieniałości z wczesnej jury (około 187 milionów lat temu – przyp. red.).

Wśród nich są zarówno przodkowie współczesnych organizmów, jak i przedstawiciele całkowicie wymarłych gatunków. Ważnym znaleziskiem był odcisk rośliny Chekanowskia – starożytnego krewnego współczesnych drzew iglastych, wyróżniającego się długimi, sięgającymi 30 cm, igłowatymi liśćmi i wielopniowym, podobnym do współczesnej wierzby.

„Przedstawiciele tej grupy wyrośli głównie na terenach zalewowych rzek, grupa całkowicie wymarła” – powiedział dyrektor naukowy wyprawy Stepan Ivantsov. Odkryto również pozostałości starożytnych paproci, ryb, skorupiaków i różnych owadów. Łącznie naukowcy zebrali ponad 40 kilogramów próbek.

Wyniki pomogą nam poszerzyć naszą wiedzę na temat ewolucji jurajskich ekosystemów Syberii i ich powiązań z basenami Europy i Chin. Badanie koncentruje się na wydarzeniu anoksycznym w Toarku (które miało miejsce około 183 mln lat temu — przyp. red.), kiedy aktywność wulkaniczna i emisje gazów cieplarnianych spowodowały globalne ocieplenie i zakwaszenie oceanów, co doprowadziło do wyginięcia wielu gatunków. Naukowcy mają nadzieję, że badanie tych starożytnych transformacji pomoże w modelowaniu krótkoterminowych skutków współczesnych zmian klimatycznych.

Wcześniej informowaliśmy , że skamielina znaleziona w brazylijskiej kolekcji muzealnej, o której prawie nikt nie słyszał, ujawniła najstarszą mrówkę znaną nauce. Owad żył wśród dinozaurów 113 milionów lat temu — tysiąclecia przed odkryciem mrówek — i miał niezwykły sposób zabijania swojej ofiary.

Przeczytaj także: Wirtualne sobowtóry Drogi Mlecznej stworzone, aby zrozumieć naturę ciemnej materii

Autorski: