Stadion Rayo Vallecano, historia parku Siete Tetas i argentyńskie empanady

Legendy miejskie często mogą wywoływać intrygę i fascynację. Mogą jednak również wywoływać odrzucenie i, przede wszystkim, mnóstwo uprzedzeń.

Spacer po Vallecas obala wszelkie stwierdzenia typu „Nie poszedłbym tam” lub „Nie wysiadłbym na stacji Puente de Vallecas”.

Dzielnica Puente de Vallecas, szerzej znana jako Vallecas, może nie dorównuje splendorem klasycznym bastionom Madrytu , ale ma swój własny styl i z pewnością warto ją odwiedzić.

Najlepszą opcją zwiedzania tej części Madrytu, położonej na południe od dzielnicy Almendra Central (część Madrytu znajdująca się w obrębie obwodnicy M-30), jest skorzystanie z linii metra nr 1 na stacji Gran Vía .

Można wysiąść na przystanku Puente de Vallecas (wejście do dzielnicy), ale w tym przypadku ważniejsze jest zainteresowanie piłką nożną (kiedy nie?), a opcja wysiadania na stacji Portazgo oznacza wygranie meczu metra.

Wyjeżdżając przez Avenida de la Albufera - główną arterię - pierwszą rzeczą, jaka rzuca się w oczy, są trybuny stadionu Vallecas, siedziby Rayo Vallecano , drużyny grającej w pierwszej lidze hiszpańskiej piłki nożnej, która zawsze stawia opór, mimo niewielkiego budżetu.

Do niedawna goście mogli odwiedzać stadion bez rezerwacji, ale nowe kierownictwo stało się bardziej rygorystyczne i nie jest już łatwo dostać się na to małe miejsce, które może pomieścić mniej niż 15 000 widzów . Jego struktura przypomina nieco stadion Diego Armando Maradony, należący do Argentinos Juniors, w dzielnicy Buenos Aires La Paternal.

Dzielnica wydaje się mieć powolny, cichy rytm, ale ma wiele do zaoferowania . Jest daleka od niesławnego miejsca, które mogliby twierdzić sami mieszkańcy Madrytu. Obszar otaczający stadion Rayo potwierdza dobrą atmosferę tutaj.

Wzdłuż Albufera Avenue znajdziesz typowe bary i kawiarnie, takie jak Mesón Moreno , kilka sklepów, a nawet restaurację Sabores Express specjalizującą się w argentyńskich empanadas . Zobaczysz również piekarnię Granier , która ma kilka oddziałów w stolicy Hiszpanii.

Aleja ma dobry, ale nie przytłaczający, przepływ ruchu. Czystość, spokój i kilka ubrań wiszących na budynkach w stylu monobloków , dostosowanych do nowoczesności, są godne uwagi. Wszystko jest bardzo schludne.

Wzdłuż Arroyo del Olivar Street, która graniczy z Casa del Rayo, znajduje się piękny park Juan José García Espartero , idealny dla rodzin, które chcą spacerować z dziećmi. Ta zielona przestrzeń jest jedną z wielu w tych szerokościach geograficznych Madrytu.

W tej okolicy praktycznie nie ma turystów . Nawet miejscowi są zaskoczeni wizytą z zewnątrz. Jednak jeśli chodzi o polecanie miejsca, wszyscy polecają Parque de las Siete Tetas, główną atrakcję dzielnicy.

Tak osobliwa nazwa, oprócz wzbudzania intrygi, zaprasza na spacer. W ten sposób spacer wzdłuż Albufera Avenue zostaje w tyle, gdy kierujemy się na północ wzdłuż Cantalapiedra Street .

Wzdłuż tej ulicy zobaczysz kilka znanych sklepów sportowych , takich jak Decathlon Vallecas, a na skrzyżowaniu z Risco de Peloche natkniesz się na nowoczesne Centrum Kultury i Bibliotekę Portazgo . Często odbywają się tu różne występy muzyczne i jest to kolejne miejsce spotkań.

Jeszcze jedna przecznica wzdłuż Cantalapiedra prowadzi do ulicy José de Paulete, gdzie zaczyna się bardzo duży park Cerro del Tío Pío , lepiej znany jako Las Siete Tetas.

Dlaczego ta uderzająca nazwa? Ponieważ tam, wśród idealnie zaprojektowanych ścieżek wyłożonych tradycyjnymi latarniami, siedem kopców zostało sztucznie utworzonych, aby zastąpić starą dzielnicę obskurnych domów. W tamtych wczesnych dniach Pío Felipe Fernández był bardzo popularną i uwielbianą postacią w okolicy. Z tego powodu oficjalna nazwa to Cerro del Tío Pío.

Po dotarciu na najwyższy punkt — są tam różne panoramiczne widoki — wspinaczka nie poszła na marne, bo naprawdę można zobaczyć Madryt z góry . Niektórzy przybywają biegiem, inni truchtem, a jeszcze inni spacerują z wózkami. Panuje spokój i oczywiście chęć zrobienia tysięcy zdjęć.

Zejście z Parque de las Siete Tetas może obejmować przystanek na targu Numancia – targu z barami i restauracjami, gdzie można delektować się klasycznymi tapas.

Wracając na Avenida de la Albufera, kierując się na wschód, stacja metra podążająca za Portazgo nazywa się Buenos Aires , która z kolei łączy się z Avenida de Buenos Aires.

Przez to porteño na terytorium Hiszpanii można wspiąć się pod górę do innego parku, w tym przypadku Azorín , który charakteryzuje się wielką wielkością i pięknem dzięki estetycznemu zaprojektowaniu ścieżek, topolom, cedrom i cyprysom, a także dużemu stawowi na szczycie.

Bramy Stadionu Vallecas wciąż mają ulotki reklamujące 22. Madryckie Targi Książki Anarchistycznej. Empanady w Sabores Express smakują jak wszystko w Argentynie. Aleja Albufera ustępuje miejsca spokojnemu zachodowi słońca. Powrót do centrum Madrytu odbywa się ostatecznie przez Puente de Vallecas, widok podobny do tego z alei Rivadavia i alei General Paz, ale nie tak zatłoczony jak w stolicy Argentyny.

Niebezpieczeństwa? Żadne, a może tak. Ale życie to ryzyko i choć pewnych ostrzeżeń nie należy lekceważyć, podróż odkrywcy nigdy się nie kończy.