To irański hipersoniczny arsenał zdolny do przebicia się przez izraelską Żelazną Kopułę.

Napięcia między Iranem a Izraelem osiągnęły niespotykany dotąd poziom . Wszystko zaczęło się po serii izraelskich ataków przeprowadzonych w ramach tzw. „Operacji Rising Lion”, której celem były irańskie obiekty nuklearne, bazy pocisków balistycznych i centra dowodzenia wojskowego. Wśród ofiar znalazł się Hossein Salami , dowódca Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC), uważany za jednego z najtwardszych przywódców Iranu .

Odpowiedź Teheranu była szybka. W ciągu kilku godzin Iran aktywował swoje siły odwetowe, wystrzeliwując ogromne fale pocisków i dronów , z ponad 200 pociskami w jednym ataku uderzając w cele w Tel Awiwie, Jerozolimie i kilku miastach w północnym Izraelu . Niektóre źródła wskazują, że Iran zamierzał wystrzelić do 1000 pocisków, ale izraelskie ataki powietrzne uniemożliwiły pełne rozmieszczenie arsenału.

Chociaż Izrael twierdzi, że przechwycił większość pocisków dzięki swojemu zaawansowanemu systemowi obrony powietrznej, znanemu jako Iron Dome , kilka z nich wylądowało na terytorium Izraela, powodując śmierć, obrażenia i uszkodzenia infrastruktury cywilnej. Izraelskie wojsko przyznało, że „obrona nie jest szczelna”, odnosząc się do nasycenia spowodowanego jednoczesnymi atakami dronów i pocisków.

Ta konfrontacja wywołała głębokie międzynarodowe zaniepokojenie i postawiła cały region w stan gotowości. Ale poza liczbą pocisków, szczególną uwagę przykuło możliwe operacyjne użycie przez Iran broni hipersonicznej .

Iran mógł użyć pocisków hipersonicznych

W tę sobotę, 14 czerwca, w mediach społecznościowych krążyło nagranie przedstawiające uderzenie hipersonicznego pocisku Fattah-1 w Hajfę , w północnym Izraelu. Materiał filmowy udostępniony przez konto @DOGDEGA, które specjalizuje się w analizie wojny, rzekomo pokazuje „moment, w którym irański hipersoniczny pocisk Fattah-1 uderzył w Hajfę”. Chociaż nie ma oficjalnego potwierdzenia ani niezależnej weryfikacji, nagranie wywołało niepokój.

Rosyjska agencja prasowa TASS podała : „Iran użył co najmniej jednego pocisku hipersonicznego do ataku na izraelskie miasto Hajfa, podała agencja prasowa Mehr”.

Irańskie media państwowe już wcześniej twierdziły, że bomba Fattah-1 została użyta przeciwko Izraelowi , ale byłby to pierwszy raz, kiedy udostępniono rzekomy zapis wizualny uderzenia.

Czym są rakiety Fattah i dlaczego budzą obawy?

Fattah-1 został zaprezentowany przez Iran w czerwcu 2023 r. jako „jedyny pocisk zdolny do przebicia wszystkich tarcz obronnych”. Dzięki zasięgowi 1400 kilometrów i szacowanej prędkości maksymalnej 17 000 km/h pocisk może dotrzeć na terytorium Izraela w ciągu kilku minut, a jego zwrotność sprawia, że ​​jest niezwykle trudny do przechwycenia, nawet w przypadku systemów takich jak Iron Dome.

Pięć miesięcy później Iran zaprezentował drugą wersję, Fattah 2 , która wprowadza technologię hipersonicznego pojazdu szybującego (HGV). Ten typ pocisku może zmieniać trajektorię podczas lotu, manewrować w atmosferze i unikać tradycyjnych systemów obrony przeciwrakietowej. Według irańskich mediów, Fattah 2 może uderzać w cele oddalone o 1500 kilometrów.

Wyzwanie dla najnowocześniejszej obrony powietrznej świata

Izrael ma jedną z najbardziej zaawansowanych obron powietrznych na świecie. Jej architektura obejmuje:

Mimo tej złożoności, sama armia izraelska przyznała, że ​​fale pocisków i dronów tymczasowo przytłoczyły jej systemy , pozwalając kilku pociskom uderzyć w zamieszkane obszary. Pociski hipersoniczne , ze względu na swoją ekstremalną prędkość i zmienną trajektorię, przekraczają możliwości, dla których te środki obrony zostały zaprojektowane.

Kassem Basir i Cheibar Szekan, inne kluczowe dzieła

Oprócz pocisku Fattah, Iran w ostatnich miesiącach zaprezentował inne pociski nowej generacji, takie jak Kassem Basir, rakietę balistyczną na paliwo stałe, kierowaną termicznie, która nie wykorzystuje GPS i może omijać systemy takie jak Patriot.

Na uwagę zasługuje również Kheibar Shekan, użyty w atakach w kwietniu i październiku 2024 r. , wyposażony w sterowanie satelitarne i stateczniki manewrowe służące do kierowania pociskiem w fazie końcowej.

Według szacunków armii USA Iran posiada ponad 3000 operacyjnych pocisków balistycznych, zarówno krótkiego, jak i dalekiego zasięgu. Jego priorytetem w ostatnich latach nie było zwiększenie zasięgu, ale raczej poprawa dokładności, szybkości i zdolności do przebijania się przez obronę .