Psy Milei i Bóg: Juan Luis González ujawnia mistyczne powiązania prezydenta w „Siłach nieba”.

Można by pomyśleć, że dziennikarz , który spędził najwięcej czasu na badaniu prezydenta , autor nieautoryzowanej, bestsellerowej biografii ( The Madman ), podjąłby pewne środki ostrożności lub byłby zdenerwowany, że wtrącił się w tajemnicę władzy. Jednak Juan Luis González , 32 lata, beżowy T-shirt, schludna broda, spokojnie popija kawę i poświęca chwilę, aby porozmawiać z Clarín o The Forces of Heaven (Planeta), jego najnowsza książka , jest drugą, którą dedykuje Javierowi Milei. Tutaj skupia się na jednym z mniej omawianych aspektów, który, jak twierdzi, uważa za kluczowy dla zrozumienia postaci pierwszego libertariańskiego prezydenta w historii: ezoteryce .

„To było w wieku jedenastu lat, kiedy po raz pierwszy przyszedł mu do głowy mistyczny epizod, kiedy ojciec go bił, a promień światła padł na jego siostrę. Bardzo mocny obraz ” – komentuje. Stąd analizuje cechy osobowości, takie jak samotność („ustrukturyzował ją tak, aby nie łączyć się z ludźmi, a ta dehumanizacja , ten brak empatii, który ma, wzmacnia go jako prezydenta” – zauważa), bliskie postacie w jego otoczeniu, takie jak Karina Milei (w książce szczegółowo opisuje jej ezoteryczne CV), jego psy (kluczowy czynnik, który, jak dokumentuje, łączy go z Bogiem i przyszłością) i teoretyzuje na temat przyszłości przywódcy, jak opisuje, przesiąkniętego mistycyzmem i mesjanizmem : „Myślę, że ta książka byłaby przydatna dla Mauricio Macriego, który próbuje negocjować z Milei od półtora roku. Ktoś wybrany przez Boga nie negocjuje ” – podsumowuje.

González, który mówi z szybkością karabinu maszynowego kogoś, kogo od dawna przytłacza tempo pracy w redakcjach, radzi swoim kolegom, którzy próbują przedstawić to zjawisko , aby trzymali się z dala od uprzedzeń , czytali dużo i nie byli oślepieni wyłącznie przez postacie. Ponieważ, jak wyjaśnia, w tej historii jest o wiele więcej. Dla niego jest to tylko czubek góry lodowej, która pozwoliła mu „zobaczyć, jak głęboko magiczne myślenie jest obecne w społeczeństwie”.

– W książce piszesz, że po raz pierwszy spotkałeś Milei na marszu La Libertad Avanza w 2021 roku. Co tam odkryłeś?

– To był pierwszy marsz w stolicy, ale Milei znałam już od 2018 roku, kiedy Edi Zunino, oby spoczywał w pokoju, i Alejandra Dahia, obecnie redaktorka Revista Noticias, wpadli na pomysł zrobienia okładki z Milei. To pierwszy raz, kiedy znalazła się na okładce ogólnokrajowego medium. To połowa 2018 roku. Milei wychodziła ze swojego pierwszego viralowego filmu, którego wiele osób nie pamięta, ale był to „Vaca Mala” z Andym Kusnetzoffem. Trzy tygodnie później zrobiliśmy tę okładkę, co jest imponujące. Widzisz to i jest tak aktualne! Opowiada również o tym, jak zmieniła się jej relacja z dziennikarstwem. Tytuł brzmiał „Efekt Milei: Argentyna Friki”. I podpis: „Są ekstrawaganccy i fascynują kraj, który również żyje na krawędzi. Graniczą z patologią psychologiczną. Ale są odnoszący sukcesy i potężni. Zabawny reportaż o ekonomiście, nowej gwieździe”. Nie napisałem tego artykułu, ale wszyscy poszliśmy zobaczyć sesję zdjęciową Juana Ferrariego, świetnego fotografa, i jest zabawna. Milei z rurą uderzającą w aparat. To prawie jak seks z manekinem. Gotowy na wszystko, z wyjątkiem kogoś, kto dotyka jego włosów. Przychodził na wykłady, które wygłaszałem ze swoimi studentami, gdy uczyłem w Tertiary Profile Institute. Kiedy zaczęła się La Libertad Avanza, miałem z nim kontakt. Przemawialiśmy na tych marszach. Później robiłem profil Carlosa Maslatóna dla Anfibia Magazine. Śledziłem go przez pięć miesięcy. Podczas tej trasy zakochałem się w marszu. Wtedy zerwałem ze swoimi stereotypami.

Spodziewałem się zobaczyć coś w rodzaju marszu Macri, bogate kobiety z ich pokojówkami proszące o dolary na podróż do Miami. Znalazłem młode, niższe klasy średnie, wszystkie pracujące dzieciaki. Widziałem, jak wysiadają z autobusów i metra. Rozmawiałeś z nimi, a problem polegał na tym, że nie mogli związać końca z końcem. Najwyraźniej była to pilna potrzeba. To bardzo mnie zaimponowało. Jest szum, nowe głosowanie społeczne. Było w tym też coś zabawnego: było fajnie. Właśnie omówiłem sześć lat peronizmu i różnicę między ministrem, który nagrywałby cię poza ekranem, a tym, że to jest park rozrywki. Każdy miał jakiś żart, opowiadał ci coś szalonego. Były postacie science fiction, był elf, Lilia Lemoine, sam Maslatón. Byłem tam uwięziony.

– A w którym momencie powiedziałeś: „Mam tu materiał na The Madman ”, twoją pierwszą książkę?

– Przedstawiłem pomysł Planeta we wrześniu 2022 roku, kiedy Milei był już zastępcą. Wydarzyły się dwie lub trzy rzeczy, kiedy powiedziałem: coś się tu dzieje. Kiedy Fontevecchia przeprowadził z nim wywiad z Graboisem, powiedział: „Sprzedaż organów jest w porządku”. W kolejnym miesiącu poparł targowisko dla dzieci. Trzy lub cztery bardzo ostre sformułowania, których nigdy wcześniej nie słyszałem, a facet nie został uderzony. Opublikowaliśmy sprawę plagiatu i również nic się nie wydarzyło. To było filmowe. Wydawca miał i tak pewne wątpliwości. Myśleli, że nie uzyska więcej niż 15 procent głosów. Dlatego pierwotnym pomysłem było zrobienie czegoś bardziej fenomenologicznego, jak Pablo Stefanoni, ale argentyńskiego. Conan pojawia się w środku. Uznałem to za bardzo uderzające. Przedstawiłem mu to z myślą, że przejdzie do drugiej tury, ale myślałem, że przegra z powodu swojej niestabilności. Na przykład moja najnowsza książka zawiera ankietę Proyección z czerwca ubiegłego roku, w której 45% opowiedziało się za rządem, ale na pytanie: Z którym kandydatem zostawiłbyś swoje dzieci? Tylko 12% na niego zagłosowało. Niestabilność stała się atutem. Niektórzy widzą w nim faceta, który mówi, co myśli, jest histeryczny, szczery, nieskrępowany i nie podąża za kastą.

– W The Forces of Heaven poruszasz kwestię ezoteryzmu Milei, która wydaje ci się kluczowa, i mówisz, że zdajesz sobie sprawę, że często nie jest ona aż tak problematyczna.

– Poprzednia książka zaczyna się od Conana, ale w tamtym czasie nie przywiązywałem do niej wagi, na jaką zasługiwała. Na moją obronę powiem, że Milei z 2021 roku przedstawił się jako postępowy liberał, lewicowiec, jeśli wolisz. Powiedział, że dług wobec MFW powinien zostać odrzucony, miał teorię na temat małżeństwa, która pokrywała się z najbardziej dziwacznym rdzeniem planety. Mówił o orgiach; był destrukcyjny. Później przekształcił się w bardziej klasycznego liberała; ja zacząłem siać zamęt. W ostatnich miesiącach kampanii 2023 roku, nieprzypadkowo, ponieważ rzekome proroctwo dane mu przez Boga zaczęło się spełniać, a już w rządzie, liberalna fasada zniknęła i pojawił się prawdziwy Milei, który był absolutnie teologiczny. Jego dyskurs jest absolutnie teologiczny; mówi o świetle i ciemności oraz nowej erze w Argentynie. Wiedziałem, że Milei był kimś, kto wierzył, że Bóg do niego przemówił, że prowadzili dialogi przez martwego psa. Nie wierzyłem, że podczas sprawowania władzy będzie porównywał momenty swojej administracji z Torą lub Pismem Świętym. Jednocześnie ta książka nie jest esejem, dokumentuje je dowodami.

– Jak myślisz, w jaki sposób ten temat jest zazwyczaj poruszany?

Jest partia rządząca, która nalega poprzez reklamy lub groźby, jak w przypadku Perfil, mówiąc: „Opublikuj to, a my pójdziemy z tobą na wojnę”, odnośnie naszego krycia psów. Następnie przyjaźni komunikatorzy, mówiąc, że to prywatna sprawa, która nie ma żadnego znaczenia, bagatelizują to. Inni po prostu to karykaturują, żartując lub dżinglując. To nie jest złe, ale dzieje się tu coś o wiele głębszego: Prezydent Narodu zamieszkuje sferę rzeczywistości, która nie jest taka sama jak reszta ludzi. To mówi o stopniu, w jakim dyktuje to mistycyzm. Byłem zaskoczony, gdy ostatnio Cristina opisała rząd jako „ezoteryczną prawicę”. Była pierwszym ważnym przywódcą, o którym słyszałem, że nadał tej kwestii należną jej wagę.