Hołd dla Hugo Pratta, 30 lat po jego śmierci

Cztery wystawy zaprezentują włoskiego rysownika i pisarza Hugo Pratta poprzez dokumenty i reprodukcje jego słynnych ilustracji w Rzymie. Wystawy odbędą się w Instytucie Geograficznym w Villa Celimontana, w ramach Festiwalu Literatury Podróżniczej, w Bibliotece Narodowej, w Museo delle Civilt… all'EUR oraz w Farnesina.

Pierwsza edycja nagrody imienia wielkiego artysty odbędzie się w październiku i będzie otwarta dla szkół komiksowych z całej Europy.

To pierwsze inicjatywy w kalendarzu hołdów mistrzowi literatury ilustrowanej, który zmarł 30 lat temu , 20 sierpnia, i który inauguruje wydarzenia poprzedzające setną rocznicę jego urodzin, przypadającą na 15 czerwca 2027 r.

W trakcie tego „prattiańskiego triennium” zaplanowano wystawy w kilku krajach europejskich , a także seminaria studyjne, publikacje, filmy dokumentalne, a nawet serial telewizyjny o Corto Maltese, jego najsłynniejszej postaci.

Niedawno Pratta wspominano w hotelu Villars Palace w Villars-sur-Ollon, w szwajcarskim kantonie Vaud, gdzie od 2022 r. mieści się jego wspaniała biblioteka licząca ponad 20 000 tomów .

„Hugo jest zawsze z nami, ponieważ wszystkie jego ukochane książki, które zainspirowały wszystkie jego dzieła, są tutaj” – podkreślono podczas spotkania, na którym spotkali się wieloletni przyjaciele, redaktorzy, biografowie, pisarze, dziennikarze i krytycy literaccy, a całość stanowiła swego rodzaju ceremonię otwarcia obchodów.

Książki, które niegdyś znajdowały się w domu Grandvaux, gdzie mieszkał ilustrator (i gdzie od 1995 roku jest pochowany na małym cmentarzu), są obecnie eksponowane w siedmiu salach konferencyjnych w całym kompleksie hotelowym. Tutaj, w długim korytarzu, zainstalowano stałą wystawę poświęconą Prattowi i jego twórczości, stworzoną specjalnie przez Cong, firmę zarządzającą całym dziedzictwem artystycznym ojca Corto Maltese.

Patrizia Zanotti, wieloletnia współpracowniczka Pratta i obecnie dyrektor zarządzająca Cong, rozmawiała z Didierem Platteau, redaktorem Casterman, który jako pierwszy we Francji opublikował w 1967 r. Balladę o morzu słonym , pierwszą opowieść o bohaterze Pratta.

„Dla mnie Ballada była początkiem trzech wielkich momentów rewolucyjnych ” – powiedział: „pierwszy dla Hugo, który odkrył swoją publiczność; drugi dla powieści graficznej, która znalazła swoją drogę; i trzeci dla wydawcy Castermana, który otrzymał nową tożsamość od Pratta”.

Dominique Petitfaux, autorka pięknej biografii mistrza pt. „Desire to Be Useless ”, wspominała, jak jego życie w pewien sposób przypomina jego dzieła . Następnie wystąpili: Thierry Thomas, laureat Nagrody Goncourtów za biografię Pratta pt. „Life is a Sign”; Cristina Taverna, właścicielka galerii, redaktorka i przyjaciółka artysty; Simon Casterman, pochodzący z belgijskiej rodziny wydawniczej; Francesco Boille, krytyk filmowy i komiksowy; Fabrizio Paladini, dziennikarz, pisarz i współpracownik Conga; oraz Marco Steiner, pisarz, stały współpracownik artysty i autor licznych książek o jego świecie.

„Pratt” – powiedział – „to przede wszystkim ktoś, kto otwiera drzwi , a ta grupa przyjaciół, która dziś dzieli się jego historią, jest jak jedno z jego plemion zebranych wokół ogniska, aby posłuchać opowieści o Tusitala, nazwie, którą rdzenni mieszkańcy Samoa nadali Robertowi Louisowi Stevensonowi, jednemu z inspirujących ojców Pratta”.

Michel Pierre, znawca historii kolonialnej i autor licznych książek o Pratcie, zakończył anegdotą: „Kiedy miałem już wysłać książkę „Wspomnienia” do drukarni, zauważyłem, że na zdjęciu weneckiej ulicy pojawił się cień marynarza, na wpół ukryty we mgle, identyczny z jego Corto. Zwróciłem na to uwagę Prattowi i od tamtej pory stałem się dla niego bretońskim szamanem, który potrafił wyczarować ducha Corto Maltese ze zdjęcia. Tak narodziła się nasza przyjaźń”.

Do 19 października w Palazzo delle Papesse w Sienie będzie można zanurzyć się w świecie twórcy Corto Maltese dzięki dużej wystawie „Hugo Pratt, Geografie wyobrażone”. To najważniejsza wystawa monograficzna , jaka kiedykolwiek odbyła się we Włoszech. Prezentowanych jest na niej 300 prac, w tym rysunki, rzeźby, filmy, zestawy cyfrowe i niepublikowane materiały, takie jak szkice, projekty i dokumenty osobiste. Obok nich znajduje się około trzydziestu obiektów z Oceanii, które artysta narysował na kartonach, „wyławiając” je z tomów poświęconych historii i etnologii w swojej bibliotece.