Hildegarda buduje pomost między średniowieczem a obecnym kryzysem ekologicznym

Daniel Lopez Aguilar

Gazeta La Jornada, piątek, 27 czerwca 2025, s. 30-35. 2

Hildegarda: Powietrze przebite światłem odsłania malowniczy rytuał, w którym doświadczenie zmysłowe przeplata się ze słowami i pamięcią.

Zainspirowana myślą Hildegardy z Bingen, XII-wiecznej przeoryszy, mistyczki, kompozytorki, feministki i naturalistki, praca przywołuje świadomość zakorzenioną w ziemi, świetle i życiu, pojmowanym jako niepodzielne ciało.

Premiera miała miejsce wczoraj wieczorem w sali Xaviera Villaurrutii w Centro Cultural del Bosque (CCB).

Na wstępie artystki, przebrane za zakonnice, rozdawały publiczności małe karty loteryjne zawierające kontrastujące pary słów i obrazów, takich jak duma i pokora czy gorycz i umiarkowanie, a także ofiarowywały gałązki rozmarynu i tymianku, które symbolicznie nawiązują do natury.

Clarissa Malheiros, dramatopisarka, reżyserka i bohaterka, stworzyła tę propozycję, aby przywołać wrażliwość postaci, której życie było głęboko związane z duchowością, ekologią i mądrością przodków.

„To, co Hildegarda nazywa viriditas , to siła życiowa podtrzymująca świat, zieloność, która przenika wszystko, energia, która łączy boskość z naturą” – wyjaśnił Malheiros w wywiadzie dla La Jornada.

Fascynujące jest to, jak jego myślenie łączy się z tradycjami Wschodu, takimi jak chi i prana, oraz jak jego wizje, będące mieszanką wiedzy duchowej i naukowej, są aktualne do dziś.

Daleko od konstruowania narracji biograficznej lub historycznej, produkcja tka sieć obrazów, dźwięków i obecności, które mają na celu obudzenie organicznej świadomości. Od początkowej gry w karty po dystrybucję roślin o właściwościach leczniczych, tworzona jest ceremonialna, niemal liturgiczna przestrzeń do spotkania z ziemią i duszą.

Obok Hildegardy na scenie zabrzmią głosy kobiet, które miały wpływ na współczesne zmagania społeczne i ekologiczne: Vandana Shiva, indyjska filozofka, Wangari Maathai, założycielka Ruchu Zielonego Pasa w Kenii i Berta Cáceres, rdzenna honduraska działaczka.

Praca ta przywołuje również wspomnienia innych obrończyń przyrody, takich jak Margarita Murillo, Otilia Martínez Cruz i María Bernadete Pacífico, które z powodu swojego zaangażowania padły ofiarą przemocy.

Spektakl, którego współproducentami są La Máquina de Teatro oraz Narodowa Komisja Teatralna Narodowego Instytutu Sztuk Pięknych i Literatury, jest również owocem pracy zbiorowej.

Oprócz Clarissy Malheiros w rolach głównych występują aktorki Sol Sánchez, Paulina Álvarez Muñoz i Narda Belinda Moreno. Juliana Faesler odpowiada za reżyserię i oświetlenie, Mariana Chávez-Lara za muzykę, Cristina Faesler za kostiumy, Sol Sánchez za asystenta reżysera, a Isaac López za produkcję.

Podczas występu publiczność odpowiedziała długimi brawami, rozpoznając symboliczną moc i powściągliwe piękno. Na koniec aktorki podzieliły się swoimi refleksjami na temat wyzwania, jakim było zmierzenie się z tak ogromną i wymagającą postacią.

Paulina Álvarez opisała wizje Hildegardy jako duchowe wezwania do natury i zwierząt, natomiast Malheiros mówił o decyzjach dramaturgicznych, które pozwoliły, aby przesłanie rozkwitło w każdym widzu.

Proces twórczy trwał prawie pięć lat i rozpoczął się od niespodziewanego odkrycia.

Nie mogłam zrozumieć, dlaczego wcześniej nie słyszałam o wieloaspektowym języku niemieckim, dopóki geolog nie opowiedział mi o niej. Jej życie w klasztorze Rupertsberg, tajny język, który stworzyła, aby komunikować się z zakonnicami, jej 70 pieśni liturgicznych... Wszystko to wydawało mi się pomostem między średniowieczem a naszym obecnym kryzysem ekologicznym , opowiadał dramatopisarz.

Podkreślił także naukowy wymiar działalności przeoryszy, autorki traktatów medycznych i botanicznych, oraz to, w jaki sposób jej myślenie proponuje formę wszechstronnej wiedzy, która dziś zanika.

„Jego teologia obejmuje głęboki szacunek dla roślin, płynów duszy, stanów materii i światła. Zachęca nas do myślenia o życiu jako o żywym ciele, gdzie wszystko jest ze sobą powiązane. Jesteśmy w krytycznym momencie w naszej relacji z naturą”.

Rosnące globalne temperatury, pustynnienie i inne problemy odzwierciedlają głębokie oderwanie od ziemi. Hildegarda przypomina nam, że nie możemy żyć bez natury, ale natura może żyć bez nas.

Walka kobiet-obrońców środowiska, dodała, jest inspiracją i powołaniem. Ich odwaga, sumienie i osobiste ryzyko to pomniki, które czcimy poprzez nasze dzieło i kontakt z opinią publiczną. Chcemy pomóc, aby ten głos został usłyszany i otworzył serca na inny sposób bycia na świecie .

Hildegarda: An Air Transversed by Light będzie wystawiana w czwartki i piątki o 20:00, w soboty o 19:00 i w niedziele o 18:00 w Xavier Villaurrutia Hall w CCB (Reforma i Campo Marte). Wstęp kosztuje 150 pesos, a sezon kończy się 10 sierpnia.

Daniel Lopez Aguilar

Gazeta La Jornada, piątek, 27 czerwca 2025, s. 30-35. 3

W kwartetach Silvestre Revueltasa (1899-1940) istnieje terytorium oscylujące między celebracją a eksploracją. Każdy takt, każdy muzyczny gest wydaje się być zaproszeniem: do przepełnienia formy, do jej rozciągnięcia, do pchnięcia jej, aż wyłoni się coś nowego.

Ta siła, tak charakterystyczna dla twórczości meksykańskiego kompozytora, zagości jutro w głównej sali Palacio de Bellas Artes, gdzie dwa pokolenia meksykańskich muzyków spotkają się w niespotykanym dotąd programie zatytułowanym Between Fair Music and Magueyes.

Kwartet smyczkowy Bellas Artes i Kwartet latynoamerykański wystąpią na scenie, aby wykonać wszystkie utwory smyczkowe kompozytora z Durango, a także miniatury, których nigdy wcześniej nie wykonywano w tym miejscu.

Prezentacja jest efektem współpracy Krajowej Koordynacji Muzyki i Operę, Narodowego Centrum Badań, Dokumentacji i Informacji Muzycznej im. Carlosa Cháveza (Cenidim) oraz Narodowego Instytutu Sztuk Pięknych i Literatury (Inbal).

Usłyszymy mapowanie duszy w formie kwartetów - wyjaśnił José María Serralde Ruiz, krajowy koordynator ds. muzyki i opery, w wywiadzie dla La Jornada.

Jest to uroczystość, która nie tylko oddaje hołd autorowi, ale również upamiętnia proces odzyskiwania i publikowania jego partytur w Cenidim, pod kierownictwem dr. Víctora Barrery.

Jak podkreślił Serralde Ruiz, koncert stanowi ukoronowanie nieustających wysiłków zmierzających do przywrócenia muzyki Revueltasa wykonawcom, przy czym starannie dobierane wersje powstają w wyniku analiz muzykologicznych i bezpośredniej współpracy z instrumentalistami.

Kwartet smyczkowy Bellas Artes, w skład którego wchodzą Ilya Ivanov, Carlos Quijano, Félix Alanís i Manuel Cruz, reprezentuje młode i ugruntowane pokolenie muzyków kameralnych w Meksyku.

Tym razem wykonają Madrygał na skrzypce i wiolonczelę, Kwartet nr 2 Magueyes oraz Kwartet nr 4 Feria Music.

Kwartet Ameryki Łacińskiej, w którego skład wchodzą Saúl i Arón Bitrán, Javier Montiel i Álvaro Bitrán, ma ponad 40-letnią historię i dyskografię liczącą ponad 90 tytułów.

W ramach tego programu zespół wykona Cztery małe utwory na dwoje skrzypiec i wiolonczelę, Kwartet nr 1 i Kwartet nr 3.

Serralde powiedział, że widok ich razem jest bardzo symboliczny .

Młody kwartet przyjmuje nazwę Bellas Artes, tak jak przed nim zrobił to Latin American Quartet. To przejście, które odbywa się poprzez muzykę. Nigdy wcześniej w tym miejscu nie wykonano wszystkich utworów smyczkowych Revueltasa w ciągu jednego wieczoru. Ponadto dodawane są krótkie kompozycje, trwające zaledwie od dwóch do sześciu minut, których nigdy wcześniej tu nie słyszano.

Dla krajowego koordynatora cykl ten ujawnia kluczowe momenty języka muzycznego Silvestre'a Revueltasa.

„Pierwszy kwartet zachowuje konserwatywną formę, ale odważny język. Drugi, Magueyes, prezentuje bardziej refleksyjne motywy. Trzeci, krótki, ale intensywny, buduje małą katedrę dźwięku. Czwarty, Música de feria, koncentruje napędową i elektryzującą energię w jednym ruchu. Chociaż Revueltas zmarł młodo, sekwencja tych utworów odzwierciedla potężną artystyczną ambicję”.

Cenidim odegrał fundamentalną rolę w odzyskiwaniu, redagowaniu i krytycznej recenzji tego repertuaru. Na przykład w 2023 r. miały miejsce premiery wcześniej niepublikowanych utworów na fortepian, a teraz zespół smyczkowy otrzymuje podobne traktowanie.

Edycja nie polega tylko na oczyszczeniu starej partytury , jak zauważył Serralde. Chodzi o przemyślenie jej z wykonawcami, zwrócenie uwagi na ich instrumenty i wrażliwość, aby muzyka nadal rezonowała.

Dodał, że praca Revueltasa nie oferuje dekoracyjnych obrazów ani nie zakotwicza się w nostalgii. „To odbicie kraju w ruchu, wzruszonego i odpornego. W latach 20. i 30. XX wieku twórca muzyki uchwycił ten puls . Na przykład muzyka jarmarczna przywołuje witalną intensywność stale tętniącego życiem placu”.

To będzie niezwykłe doświadczenie: dwa niezbędne kwartety, kompleksowy program, odrestaurowane partytury i siła kompozytora, który jest nadal aktualny. Chcemy, aby widzowie wyszli z wrażeniem, że zbadali mapę: mapę duszy przekształconej w muzykę.

Koncert „Between Fair Music and Magueyes” odbędzie się jutro o 19:00 w głównej sali Palacio de Bellas Artes (Juárez Avenue i Lázaro Cárdenas Central Axis, dzielnica Centro). Bilety kosztują od 80 do 200 pesos.

AFP

Gazeta La Jornada, piątek, 27 czerwca 2025, s. 30-35. 3

Paryż. Od jutra paryski Palais Galliera rzuci promień światła na mroczny, gotycki świat amerykańskiego projektanta Ricka Owensa. To pierwsza we Francji retrospektywa tego wyjątkowego, awangardowego projektanta i symbolu mody undergroundowej.

Po raz pierwszy Paryskie Muzeum Mody organizuje wystawę z wykorzystaniem światła dziennego, które zwykle nie sprzyja delikatnym ubraniom, ujawnia kurator wystawy, Alexandre Samson, który odpowiada za współczesne zbiory muzeum.

Znów znajdujemy Pałac Galliera w jego pierwotnym kształcie, otwarty na zewnątrz – powiedział ekspert.

Temple of Love oferuje wszystkie klucze do zrozumienia źródeł stylu Owensa, idola pokolenia postpunkowego odkąd założył swoją markę w 1992 roku.

Jej pokazy na Paris Fashion Week to miejsce spotkań fanów, którzy noszą superobcisłe, unisexowe ubrania, przesadne poduszki na ramionach i buty na platformie.

Owens przejął muzeum, eksponując setki ubrań, dzieł sztuki i filmów, w tym salę z jego najodważniejszymi projektami, których nie zaleca się osobom niepełnoletnim.

Pierwszy pokój poświęcony jest początkom Los Angeles. Jego ściany są w całości pokryte ciemnobrązowym filcem, jednym z jego ulubionych materiałów.

Jego ojciec zapoznał go z muzyką Wagnera i powieściami science fiction; Owens czerpał inspirację z tych dzieł podczas swoich monumentalnych paryskich pokazów, podczas których czasami wyświetlał fajerwerki w różnych miejscach, np. na wielkim dziedzińcu Muzeum Sztuki Współczesnej w Paryżu.

Drugie pomieszczenie, oświetlone dużymi oknami Palais Galliera, pozwala zajrzeć w paryski okres twórczości artysty, który rozpoczął się w 2003 r., kiedy to postanowił osiedlić się w Paryżu.

Retrospektywę zamyka dokładna reprodukcja sypialni Owensa i jego żony w Los Angeles, otoczonej książkami.

Na fasadzie muzeum Owens pokrył cekinami trzy duże posągi. A w ogrodach otwartych dla publiczności umieścił kilka betonowych dzieł, ilustrując swoje zamiłowanie do architektonicznego brutalizmu.

Temple of Love będzie czynne do 4 stycznia, w tym samym czasie, co pokaz projektanta w ramach Męskiego Tygodnia Mody.

Od redakcji

Gazeta La Jornada, piątek, 27 czerwca 2025, s. 30-35. 3

Tancerz Isaac Hernández zapisał się w historii baletu, gdy w środę zadebiutował jako główny tancerz American Ballet Theatre (ABT) w Metropolitan Opera House (Met) w Nowym Jorku. Jest pierwszym Meksykaninem, który pojawił się na scenie tego kultowego teatru jako część obsady ABT, jednej z najbardziej prestiżowych firm na świecie.

Pochodzący z Guadalajary, Jalisco, Hernández osiągnął rangę głównego tancerza w ABT, co czyni go punktem odniesienia dla meksykańskiego tańca. W swoim debiucie zagrał rolę Albrechta w klasycznym balecie Giselle .

Ten debiut nie jest tylko mój. Należy do moich rodziców, mojej rodziny, moich nauczycieli. To sposób, aby przypomnieć światu, że doskonałość może również narodzić się na podwórku domu. Okoliczności nie powinny determinować przeznaczenia , powiedział.

Hernández, która rozpoczęła naukę w wieku ośmiu lat z ojcem na dziedzińcu swojego domu, wyróżniła się swoimi umiejętnościami technicznymi i emocjonalnymi występami. Zaprezentuje The Winter's Tale z tancerką Hee Seo 2 i 5 lipca, a Swan Lake z Catherine Hurlin 14 lipca.

Po Nowym Jorku wróci do Meksyku, by wystąpić w National Auditorium 30 sierpnia o 20:30 w ramach show Despertares, które właśnie świętuje swoją 11. edycję.