Antypromocyjny
Zanim napisałem pierwszy szkic scenariusza do Timecrimes , ale z mniej lub bardziej ogólnym zarysem całości, wiedziałem już, jaki byłby mój ulubiony trik w całym filmie, gdyby kiedykolwiek powstał. Historia zajmuje bardzo mało czasu, aby przeciwstawić protagonistę zamaskowanemu złoczyńcy. Ponieważ wiemy, że mamy do czynienia z historią podróży w czasie, podejrzenie jest oczywiste: to ta sama postać, która staje twarzą w twarz w wyniku lekkomyślnej podróży w przeszłość. I dlatego jeden z nich musi przykryć się bandażami, aby ani jego przeciwnik, ani widzowie nie odkryli, że pod spodem kryje się ta sama twarz. Krótko mówiąc, musiałbym spędzić cały film, odwracając uwagę widzów w każdy możliwy sposób. Ale był jeszcze jeden trik! Dreszcz perwersyjnej przyjemności pochodził ze świadomości, że widz wyczuje, że ta tajemnica unosząca się między dwiema postaciami będzie sednem sprawy. Dreszcz perwersyjnej przyjemności pochodził ze świadomości, że trzydzieści minut w , bum! Maska by spadła, a my odkrylibyśmy, że pod spodem rzeczywiście kryje się ukochany Karra Elejalde. Innymi słowy, tajemnica rozwiązuje się znacznie szybciej, niż się spodziewano, a widz pozostaje zdezorientowany, nie mając pojęcia, co wydarzy się w pozostałej godzinie. Prawdopodobnie moje ulubione uczucie w kinie .
Cóż, przez dwadzieścia lat nie przestawałem czytać i słyszeć, że film, z jego zaletami lub bez, jest winny przewidywalności, ponieważ widać, kto kryje się pod opaskami na oczach! W jakiś sposób, którego nie potrafię do końca wyjaśnić, dla wielu widzów i krytyków ujawnienie tej tajemniczej tajemnicy wampiryzuje pamięć o filmie , jakby była to ostatnia scena.
Zostaliśmy ostrzeżeni z góry, że jeśli chcemy przetrwać jako filmowcy, musimy wiedzieć, jak radzić sobie z odrzuceniem i obojętnością innych . W przypadku Timecrimes doświadczyłem wielu z nich i z każdym mijającym rokiem coraz łatwiej mi zrozumieć, że gusta (widza, chwili, miejsca) są tym, czym są, i pięknie jest się do nich dostosować, a także je kwestionować. Czego nie mogę rozwiązać, to frustracja związana z zwarciami i zanikami, które jako filmowiec powoduje lub cierpię? To bardzo nieprzyjemne pytanie, ponieważ obie możliwe odpowiedzi są równie złośliwe. A wiek gra tutaj przeciwko tobie, ponieważ nie chcesz się zestarzeć, wierząc, że jesteś mądrzejszy od innych, ale także nie chcesz być sparaliżowany strachem przed panującym deficytem uwagi.
I dlaczego ci o tym mówię? Ponieważ mam nową premierę! Chodzi o Daniela Forever i Superstar , film i serial, oba filmy gatunkowe — blah! — a ponieważ moja skromność nie pozwala mi wykorzystać tej kolumny do śpiewania ich pochwał, postanowiłem zrobić dokładnie odwrotnie niż oczekuje się od reżysera filmowego w fazie promocji: napisać wrażliwe, ofiarne i niesympatyczne wyznanie.
elmundo
