W Draguignan dziedziniec Muzeum Sztuk Pięknych przemianowano na Octave Tessier

Octave-Tessier – tak odtąd będzie się nazywać dziedziniec Muzeum Sztuk Pięknych w Draguignan, na cześć historyka urodzonego w Marsylii w 1825 r., a zmarłego w Draguignan w 1904 r.).

Ale kim on był? Często pomijani, historycy i kuratorzy mimo to aktywnie przyczyniają się do budowy zbiorowej pamięci. W związku z tym decyzja o uhonorowaniu Octave'a Teissiera została przyjęta z zadowoleniem jeszcze przed odsłonięciem tablicy z jego nazwiskiem.

„Powinniśmy powitać decyzję o uhonorowaniu byłego kustosza muzeum i biblioteki od 1888 r. aż do jego śmierci w 1904 r.”, powiedział Yohan Rimaud, obecny kustosz muzeum, do opinii publicznej. Według niego Octave Teissier pozostawił trwały ślad w historii kulturalnej miasta.

W ciągu szesnastu lat jego zarządzania obie instytucje, które niedawno przeniosły się do nowych siedzib po opuszczeniu rue Mireur, odnotowały prawdziwy wzrost.

Pod jego kierownictwem: reorganizacja i rygorystyczna klasyfikacja zbiorów, inauguracja w 1891 r. nowego gabinetu historii naturalnej, nabycie dzieł sztuki, pierwsze wystawy muzeum i opublikowanie jedynych dotychczas wyczerpujących katalogów zbiorów.

Archiwista, historyk i dziennikarz pochodzący z Marsylii, Teissier nigdy nie przestał pisać. W Draguignan wniósł wiele wkładu w rozwój miasta, departamentu i jego kluczowych postaci. Jest szczególnie odpowiedzialny za dwa ważne studia na temat hrabiego Valbelle i letniego pałacu biskupa du Bellay, które do dziś pozostają odniesieniami.

Zaangażowany obywatel

Zaangażowany w życie lokalne, prezes Towarzystwa Studiów Naukowych i Literackich, zaangażował się również w kręgi miejskie i poślubił kobietę z Dracénoise, panią Latil. Mógł liczyć na zdecydowane poparcie burmistrza Féliciena Clapiera i jego zastępcy pana Vassala.

Dzięki ich wsparciu i własnym wysokim standardom zyskał zaufanie państwa i prywatnych kolekcjonerów. Wśród nich był Baron Rothschild, który sam przekazał 22 darowizny na rzecz muzeum.

Octave Teissier przekazał miastu liczne dzieła, ryciny i książki, kontynuując tradycję hojności, którą kontynuowali jego potomkowie.

Świadczą o tym liczby: od 1200 do 1800 odwiedzających rocznie pod koniec XIX wieku, w mieście liczącym mniej niż 10 000 mieszkańców. Jego dzieło kontynuował jednak po jego śmierci w 1904 r. Edmond Poupé, który z kolei został kuratorem i ulicznym sąsiadem... ponieważ jedna z przyległych ulic nosi jego imię.