Premiery kinowe. Nino: poruszający film o potrzebie życia w obliczu choroby.
Théodore Pellerin otrzymał nagrodę Revelation Award podczas Tygodnia Krytyki w Cannes. Zdjęcie: Blue Monday Productions
W "Nino" są dni i noce. W Paryżu, niczym w poruszającej przestrzeni, na przemian obojętnej i gościnnej, trzy dni i dwie noce tułaczki, wątpliwości, niepewności i wstrząsów, w przełomowym momencie życia, w chwili ogłoszenia nowotworu. Cóż innego pozostaje, jak tylko żyć, gdy choroba otwiera ramiona na ból i stratę? Życie to właśnie to, co robi poważna postać w debiutanckim filmie Pauline Loquès, poświęcając się całkowicie temu młodemu mężczyźnie, którego nigdy nie puszcza, by związać nas z nim intymnie. W jego rolę wciela się błyskotliwy Théodore Pellerin, znany z roli dandysa Jacques'a de Baschera w miniserialu Disney+ " Becoming Karl Lagerfeld" .
Nino pojawia się jako męski odpowiednik Cléo w współczesnej wersji bohaterki filmu Agnès Varda, z naciskiem na męską introwertyczność, zbyt rzadko eksponowaną w kinie. Podczas gdy „Cléo od piątej do siódmej” (1962) zgłębiało egzystencjalny niepokój kobiety skonfrontowanej z możliwością śmierci, Pauline Loquès filmuje młodego mężczyznę zmagającego się z tą samą niepewnością, tym samym lękiem przed wymazaniem, ale w dzisiejszym Paryżu, przemierzanym nie w ciągu dwóch godzin, lecz w ciągu trzech dni i dwóch nocy.
Ta treść została zablokowana, ponieważ nie zaakceptowałeś plików cookie i innych modułów śledzących.
Klikając „Akceptuję” , zostaną umieszczone pliki cookie i inne moduły śledzące, a Ty będziesz mógł przeglądać zawartość ( więcej informacji ).
Klikając „Akceptuję wszystkie pliki cookie” , wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookie i innych znaczników w celu przechowywania Twoich danych na naszych stronach i w aplikacjach w celu personalizacji i kierowania reklam.
Możesz wycofać swoją zgodę w dowolnym momencie, zapoznając się z naszą polityką ochrony danych . Zarządzaj moimi wyborami
Tę miejską wędrówkę, między wahaniem a objawieniem, rozświetla subtelna gra aktorska Théodore'a Pellerina, który obdarza Nino powściągliwą gracją. Zdobywca nagrody Revelation Award podczas Tygodnia Krytyki w Cannes, kreuje postać, która prawie nic nie mówi, ale wyraża wiele: idealnie uosabia nagiego, rozbrojonego mężczyznę, pozbawionego męskości, by ustąpić miejsca nagiej czułości, napięciu i drżeniu.
Podobnie jak Cléo, Nino jest nieustannie, niemal fizycznie, śledzona przez kamerę. Jednak w przeciwieństwie do Cléo, piosenkarki obeznanej z mediami, obserwowanej i analizowanej, Nino odkrywa, że jej przetrwanie zależy również od umiejętności nawiązywania kontaktu z innymi. Akceptując fakt, że nie jest niezniszczalna, rozumiejąc, że więź – z przyjacielem (William Lebghil), matką (Jeanne Balibar), odnalezioną na nowo przyjaciółką (Salomé Dewaels), a nawet poetyckim włóczęgą (Mathieu Amalric) – wszystkimi tymi niezwykłymi postaciami drugoplanowymi – staje się warunkiem oporu i przetrwania.
„Nino” Pauline Loquès w kinach od środy 17 września. Czas trwania: 1 godzina 36 minut.
Le Journal de Saône-et-Loire
