Moza. Od płomieni do światła: Ci dodatkowi aktorzy, którzy grają w serialu, nigdy go nie oglądając

„Może pewnego dnia pójdę zobaczyć spektakl From Flames to Light z trybun, kiedy złamię rękę i nie będę mógł wystąpić” – mówi ze śmiechem Ethan Baudin.

14-latek wyraźnie dokonał wyboru. Woli pracować w kamieniołomach Haudainville, niedaleko Verdun, obok innych statystów, niż oglądać pokaz dźwięku i światła z trybun. I trwa to już siedem lat!

„Moja babcia zaproponowała mi wolontariat, zgodziłam się i bardzo mi się to spodobało” – wspomina pochodząca z Neuvilly-en-Argonne mieszkanka Mozy. To również babcia Chloé Chenet zainspirowała ją do zostania wolontariuszką w wieku 4 lat. Dziś Barisienne jest o piętnaście lat starsza i nie ma dla niej wątpliwości: „Bawienie się jest lepsze!”

„Na początku możesz czuć się zagubiony, ale szybko się orientujesz” – mówi kobieta, która grała wiele ról, a od 2022 r. jest francuskim żołnierzem. Wolontariusze mogą liczyć na sześciu kierowników sceny, ale także, w przypadku nowicjuszy, na swojego partnera.

„Każdy z nas ma też arkusz ról (uwaga redaktora: gdzie zaznaczono 61 scen spektaklu i gdzie określono te odgrywane przez statystę), co bardzo nam pomaga” — kontynuuje Chloé. „Znajdujemy się też po dźwięku, nawet jeśli są to sceny, których nie widzieliśmy; potrafimy je rozpoznać po słuch”.

„Generalnie rzecz biorąc, trzeba płynąć z prądem” – dodaje Killian Pey, który gra z Chloé od zeszłego roku. „Pomimo prób nie zawsze wiesz, na jakim etapie realizacji spektaklu jesteś, co robią inni, ani jak ludzie cię postrzegają, ale robisz to, co musisz zrobić”.

Pochodzący pierwotnie z Fréjus (Var), Killian osiedlił się w Verdun pod koniec 2023 r. w celach zawodowych. Spektakl pozwolił mu poznać ludzi. „Bez niego kręciłbym się w kółko po domu” — przyznaje 33-letni wolontariusz. „A występowanie na ogromnej scenie na świeżym powietrzu jest naprawdę interesujące”.

„Lubię teatr; robiłam to w szkole” – wspomina Jenny Laufer, która dołączyła do Des Flammes à la lumière w 2019 r. za radą przyjaciela. „Potrzebujemy ludzi takich jak my, aby szerzyć przesłanie pokoju”.

Natychmiast wrzucona w wir prób, czterdziestolatka miała odkryć – nieco później, w trakcie swojego pierwszego sezonu – show za pośrednictwem DVD (przyp. red.: odnowione w zeszłym roku), ale nigdy z trybun. „Pozwoliło mi to lepiej zrozumieć sceny, o których opowiadali mi niektórzy wolontariusze” – wyjaśnia pochodząca z Meurthe-et-Moselle. „Są ludzie, których witam, nawet nie wiedząc, co robią, więc mogłam odkryć ich role. Są też sceny, które mogę zobaczyć w prawdziwym życiu zza kulis, ale nie wszystkie, ponieważ często jestem zajęta zmianą rekwizytów lub kostiumów”.

„DVD pozwala nam lepiej to sobie wyobrazić, zwłaszcza mapowanie, i zobaczyć, ile szalonej pracy w to włożono” – mówi Killian, który również mógł to zobaczyć pod koniec swojego pierwszego roku wolontariatu. „Ale to jak oglądanie meczu w telewizji; to nie to samo. Lepiej to zobaczyć na stadionie!”

Chloé podjęła ryzyko w zeszłym roku. Była to okazja dla eksperta z podium, aby dostrzec kilka małych błędów, które pozostały niezauważone przez publiczność, ale także aby przyjrzeć się widokom. „To, co robimy, jest niesamowite!”